Frúin - 01.03.1963, Side 46

Hárið.
Fallegt, snyrtilegt hár er ein helzta
prýði konunnar. Hún á því að kapp-
kosta að hirða það sem allra bezt.
Talið er að ljóshært fólk hafi flest
hár á höfði, þá dökkhært fólk, síðan
svarthært og loks rauðhært.
Hirðing hárs.
Hárinu hættir fremur til að ó-
hreinkast en öðrum líkamshlutum,
vegna gerðar sinnar, t. d. af völdum
loftsins, ryki, sóti og fituögnum er
eiga auðvelt með að setjast í það.
Þess vegna er vandlegur þvottur mjög
nauðsynlegur liður í hirðingu hárs-
ins.
Þó getur of tíður hárþvottur verið
varhugaverður. Fitukirtlarnir í hár-
sverðinum sjá um það að næg fita sé
í hárinu og þess vegna er ekki rétt
að fjarlægja fitu þessa með of tíðum
þvottum. Afleiðingin getur hæglega
orðið sú, að hárið verði stökkt og
gljáinn hverfi og hárrot komi til sög-
unnar.
Feitt hár má þvo 10. hvei’n dag og
eðlilegt hár 14. hvern dag, en of þurrt
hár ætti aðeins að þvo 3. hverja viku.
Það eru ekki óhreinindin í hárinu
sem eiga að ráða þvottunum heldur
fitan í hársverðinum.
Réttur hárþvottur.
Rétt er að byrja á því að gegnvæta
hárið með vatni og bera síðan þvotta-
efnið vandlega í það. Venjulega
freyðir lítið í hárinu við fyrsta þvott.
Að honum loknum skal skola hárið
með volgu vatni. Síðan á að núa
þvottaefni öðru sinni vandlega í það.
Þá kemur froða í ljós og skal nudda
henni vandlega inn í hársvörðinn.
Síðan skal hella örlitlu af vatni
smám saman á hárið svo að skolunin
gangi betur er að henni kemur.
Ef hárið er þvegið með venjulegri
sápu, er rétt að bæta þrem til fjórum
skeiðum af ediki eða sítrónu í síðasta
skolvatnið. Það eykur eðlilegan gljáa
hársins. Sé hárið mjög þurrt er gott
að núa hársvörðinn svo sem klukku-
stund fyrir þvottinn með olíu (laxer-
olíu og resorcinspíritus í hlutföllun-
um 5:3). Munið það að ef laxerolían
er notuð eingöngu er nær ómögulegt
að skola hana úr er þar að kemur.
Þegar hárið er þurrkað að lokum,
er rétt að fara hægt að því. Bezt er
fyrirhárið aðþað þorni í sól og fersku
lofti, en þar sem sólin upplitar frem-
ur blautt hár en þurrt, er ekki ráð-
legt að þurrka litað hár á þennan
hátt.
Ef hársvörður er nuddaður skal
gera það með spenntum fingrum og
þeir lagðir þétt að hársverðinum og
færðir til við hvert nuddtak. Leggið
þá með reglulegu millibili hvorum
megin við miðlínu höfuðsins og ýtið
hársverðinum í hring. Gott nudd örv-
ar blóðrásina og um leið hárvöxtinn.
Verndið hárið með því að bursta
það. Við það öðlast það gljáa óg fyll-
ingu. Notið miðlungsstóran, hreinan
bursta og burstið eftir því sem hár-
inu er eðlilegast að liggja. Lútið fram
og hleypið lofti í gegnum hárið.
Burstið þar til hársvörðurinn er orð-
inn heitur.
Hárrot er ekki alvarlegur atburð-
ur. Annað hár vex í staðinn. Hvert
hár verður að jafnaði 6—7 ára gam-
alt, svo að öll hárin á höfðinu end-
urnýjast nokkrum sinnum á manns-
ævinni. Venjulega vex hárið um
einn sentimetra á mánuði. Stutt-
klippt hár vex þó hraðar en sítt hár.
Flasa er aftur á móti hættuleg. Ef
hún ágerist skyndilega og miklar
hárflygsur verða eftir í greiðunni
þarf strax að grípa til gagnráðstaf-
ana og í mörgum tilfellum má ekki
dragast að leitað sé til læknis.
V
íslenzki
iðnaðurinn
Aðalatvinnuvegur íslendinga ei
ekki lengur landbúnaður og sjávar-
útvegur, eins og okkur, sem komin
eru á miðjan aldur, var kennt í
barnaskóla. Nýr atvinnuvegur hefur
risið upp og blómgast og má segja
að þriðjungur þjóðarinnar lifi á iðn-
aði, beint eða óbeint. Þessi ungi at-
vinnuvegur, sem þróazt hefur á fá-
um áratugum, úr því að vera heim-
ilisiðnaður á þröngu sviði, sem þar
að auki var að mestu unninn af kon-
um, er nú orðið eitt mesta lífakkeri
þjóðarinnar. Iðnaður landsmanna
hefur þróazt svo ört að eðlilegir vaxt-
arverkir hafa að sjálfsögðu gert vart
við sig.
Á stríðsárunum og haftaárunum,
sem sigldu í kjölfar þess, varð þjóð-
in að búa sem mest að sínu og óx þá
innlendur iðnaður hröðum skrefum
og án verulegrar samkeppni erlend-
is frá. Afleiðing af þessu varð vitan-
lega sú að meginið af framleiðslu-
vörum íslenzka iðnaðarins var ekki
samkeppnisfær við erlendan. bæði
hvað verð og gæði snertir. Af eðli-
legum ástæðum sóttist fólk eftir að
kaupa erlenda vöru fremur en inn-
lenda, en hún var vandfengin. Með
frjálsari innflutningi hefur þetta
breytzt þannig að nú verður iðnað-
urinn að framleiða samkeppnishæfa
vöru hvað verð og gæði snertir. Þetta
hefur tekizt hvað snertir fjölmargar
iðngreinar. Engan skyldi undra þótt
íslendingar með sinn nokkurra ára
gamla iðnað séu ekki hæfir til mik-
illar samkeppni við rótgrónar iðnað-
arþjóðir, sem byggja tilveru sína að
meira eða minna leyti á iðnaði. Er
það því mjög ánægjulegt þegar ýms-
ar iðngreinar hafa haslað sér völl á
erlendum vettvangi með góðum ár-
angri. Því miður hefur sú skoðun
orðið almenn hjá mörgum að útlend
vara sé betri en íslenzk, og á hún