Harmoníkan - 30.05.1991, Blaðsíða 22

Harmoníkutónar á
Eins og enn er í fersku mynni
héldu Hólmvíkingar upp á 100 ára
verslunarafmæli 24. júlí 1990 í
blíðskaparveðri. Það gerðu þeir
með reysn og glæsibrag á allan
hátt, kaupstaðurinn var allur veg-
lega skreyttur og þar ríkti hátíðar-
stemmning.
Ég var að koma norðan úr
Árneshreppi og áði í nokkra tíma
á Hólmavík.
Út úr stórri verkstæðisskemmu,
sem breytt hafði verið í veitinga-
hús, bárust ljúfir harmoníkutónar
og þegar betur var að gáð kom í
ljós að það voru þekktir stranda-
menn þeir Magnús Jörundsson,
ásamt Jóni Halldórssyni frá Hróf-
bergi, sem þöndu nikku og hljóm-
borð til skiptis til að lyfta andan-
um hjá kaffi og matargestum.
Senunni var haldið uppi undir
lofti af öflugri bíllyftu, svo segja
má að spilamennirnir hafi verið
ansi „hátt uppi” við sinn galdur.
Magnús lék einnig undir hjá kór
Átthagafélags Strandamanna, á
stórum útipalli, Hólmavíkurbrag
ortan af Ingimar Elíassyni frá Sel-
strönd á Mýrum. Lagboði var hið

Norðmaður sem var að fást við
að spila á harmoníku, fékk þá til-
finningu að sennilega yrði hann
aldrei harmoníkuleikari, og seldi
því harmoníkuna sína sem var
tveggja ára. Þetta var árið 1947.
Greiðslan drógst á langinn og
kaupandinn flutti úr héraðinu.
Harmoníkan hafði kostað kr. 800,-
(norskar) þegar hún var keypt ný
árið 1945. Seint á síðasta ári var
hringt í seljandann af kaupandan-
um sem tilkynnti honum að póst-
ávísun væri á leiðinni og hann
fékk í gegnum bréfalúguna kr.
4.000,- sem var framreiknað verð
harmoníkunar. Hann var fyrir
löngu búinn að afskrifa harmon-
íkuna og búinn að gleyma
viðskiftunum. Það má því segja —
betra er seint en aldrei.
Magnús Jörundsson hefur áratugum
saman leikið á harmoníku, þó fingur
hœgri handar séu bara fjórir. I baksýn er
Hólmavíkurkirkja.
Á léttum
nótum
Jón var að leika á harmoníkuna
fyrir eiginkonuna.
Jæja, hvernig fannst þér? Spurði
hann að leiknum loknum.
Þú ættir að spila í útvarpið, sagði
konan.
Hvað segirðu, spila ég svona vel?
Nei ef þú spilaðir í útvarpinu, gæti
ég þó slökkt á þér.
Hólmavík
margfræga lag „Æ, æ og ó ung-
meyjan grætur.” Magnús Jörunds-
son bjó lengi á Hólmavík, en hann
er fæddur á Hafnarhólmi á Sel-
strönd 3. október 1918.
Hann hefur verið í dansbrans-
anum frá 19 ára aldri og mest
spilað fyrir Strandamenn. Oft
varð hann að fara beinustu leið af
sjónum til að spila og lenti ósjald-
an í því misjöfnu, eins og eftir-
farandi dæmi sannar. Eitt sinn fór
hann að spila á balli út í sveit og
varð að ganga í tvo og hálfan tíma
með harmoníkuna á sleða. Dans-
inn var stiginn í bragga af miklu
fjöri, — svo miklu að þegar
Magnús vildi taka sér „pásu” og fá
sér kaffitár var ekki við það
komandi að hann færi neitt að
slóra á miðju balli. En Magnús
Jörundsson dó ekki ráðalaus og
setti á mars og skaust í kaffið, en
kom það tímanlega til baka að enn
- marseraði dansfólkið og hann
fékk engar snuprur fyrir fjarvist-
ina. Þó Magnús geti sagt frá
mörgu skemmtilegu, sem á dagana
hefur drifið, verðum við að láta
þetta nægja að sinni.
H.H.
M0LAR

Nýlega barst bréf frá Frakk-
landi sem Didier Roussin skrifaði.
Hvernig hann fékk nafn og heimil-
isfang er óleyst gáta, en erindi hans
var að fá sem gleggstar upplýsing-
ar um harmoníkuna á íslandi
vegna bókar sem hann er að rita
fyrir Franska harmoníkusamn-
andið og á að koma út á þessu ári.
Þessari beiðni var vísað til Högna
Jónsonar sem að ljúfmensku tók
að sér að svara bréfinu af bestu
samvisku. Roussin var ánægður
með svarið ef dæma má eftir bréfi
sem hann skrifað aftur og þakkaði
fyrir.
22