Harmoníkan - 28.02.1993, Blaðsíða 7

Eg er
LÖGGILTUR
trommari
Einn þeirra harmoníkuleikara sem spilað hafa í áratugi og er
enn að á dansleikjum er Sigurgeir Björgvinsson. Hann hefur
lengst af búið í Reykjavík, en einnig í Vestmannaeyjum og var
einn þeirra sem flutti upp á land þegar gosið hófst, en það byrj-
aði svo að segja við stofugluggann lijá lionum út í Eyjum. Hann
hefur verið félagi í F.H. U.R. í mörg ár og verið einn af máttar-
stólpum í hljómsveit félagsins auk þess sem hann hefur verið ið-
inn við að spila á þeim dansleikjum semfélagið hefur staðið fyr-
ir. Eg heimsótti Sigurgeir, eða Siffa eins og hann er oftast nefnd-
ur meðal kunningja, og Jónu lconu hans í Safamýrina til að
frœðast um hann og hljóðfœraleik hans í gegn um árin þvíþó ég
hafi þekkt hann í mörg ár og starfað með honum, veit ég eins og
margir aðrir harla lítið um hann, og byrja á því að spyrja um
uppruna.
Eg er fæddur á Bragagöt-
unni í Reykjavík árið
1929. Foreldrar mínir voru
Björgvin Sigurjónsson,
verkamaður frá Kringlu í
Grímsnesi og Sigmunda
Guðmundsdóttir úr
Reykjavík. Ég er annað
bamið í röðinni og eini strákurinn. Við
fluttum af Bragagötunni stuttu eftir að
ég fæddist og það fyrsta sem ég man
eftir mér var lítið býli sem heitir
Breiðaból niðri í Vatnsmýri nærri flug-
vellinum og stendur þetta hús enn. Það-
an fluttum við svo að Bergstaðastræti
54, og þar ólst ég svo upp.
Það var ekkert hljóðfæri á heimilinu
en pabbi var ákaflega söngvinn en það
var ekki fyrr en löngu seinna að ég
vissi að hann spilaði á harmoníku, og
þegar hann var ungur maður hefur
hann einhvern veginn komist yfir
harmoníku, og spilaði á böllum á Borg
í Grímsnesi, þar sem haldin hafa verið
böll á vegum Félags Harmoníkuunn-
enda í Reykjavík, við mikla gleði skilst
mér.
Áhugi minn á hljóðfæraleik hófst á
stríðsárunum. Herinn var mikið með
herlúðrasveitir á þessum árum og ég
hafði ákaflega gaman að þessari músík
og labbaði á eftir lúðrasveitunum og
gekk í takt, en sérstaklega var það
trommuleikurinn sem heillaði mig. Ég
átti það til að ganga um og blístra í
7