Fréttablaðið - 18.10.2014, Blaðsíða 44

Fréttablaðið - 18.10.2014, Blaðsíða 44
KYNNING − AUGLÝSINGJólahlaðborð LAUGARDAGUR 18. OKTÓBER 20144 Fyrstu hefðbundnu jólahlaðborðin voru hald-in hér á landi árið 1980 en Wilhelm Wessman átti frumkvæði að þeim þegar hann starfaði sem aðstoðarhótelstjóri á Hótel Sögu. Fyrsta árið var það haldið á veitingastaðnum Grillinu og stóð yfir í tvo daga. Viðtökurnar urðu góðar og ári síðar var byrjað viku fyrir jólin og gekk það einnig vel að sögn Wilhelms. „Þessi fyrstu ár buðum við upp á hlað- borð að dönskum sið. Við buðum meðal annars upp á síld, graflax og reyktan lax, svínasteik, reykt svíns- læri, lifrakæfu með beikoni og sveppum, ýmis salöt og ljúffenga eftirrétti. Við buðum líka upp á þjóð- lega rétti á borð við hangikjöt, steikt lambalæri auk sviða- og grísasultu.“ Sjálfur kynntist Wilhelm jólaglögg og jólahlað- borði á æskuheimili sínu en faðir hans, Elof Wessm- an, var ættaður frá Broby á Skáni í föðurætt og Kaup- mannahöfn í móðurætt. „Hann lagaði alltaf jóla- glögg í aðdraganda jólanna en þeim sið kynntist hann á uppvaxtarárum sínum í Svíþjóð. Þar var til siðs að nota jólaglögg sem hitagjafa áður en lagt var að stað til kirkju snemma á jóladagsmorgun en til þeirra ferða voru notaðir opnir hestasleðar. Hver fjölskylda átti sína uppskrift og var hennar vel gætt.“ Allt tómt hér Jólahlaðborð á veitingastöðum er danskur siður sem rekja má til stríðsáranna 1940-1945. „Á þeim árum var allur matur skammtaður og erfitt að fá hráefni til að laga hátíðarrétti. Þá byrjaðu fjölskyldur, vinir eða heilu hverfin í Kaupmannahöfn að taka sig saman og slá í púkk. Þannig átti einn síld, annar grísalæri og sá þriðji reykta grísasíðu o.s.frv. Síðan var feng- ið lánað félagsheimili eða veitingahús undir fagn- aðinn en þá keyptu gestir öl og snafsa af veitinga- manninum.“ Eftir stríð héldu veitingamenn í Dan- mörku þessum sið áfram og buðu upp á jólahlaðborð í desember. Sjálfur segist Wilhelm hafa kynnst þessum sið í lok áttunda áratugarins en þá var nánast útilok- að að fá borð á veitingahúsum Kaupmannahafnar allan desembermánuð. Á sama tíma stóðu hins vegar öll veitingahús í Reykjavík tóm, frá lok nóvember og fram á þorra. „Ég horfði því öfundaraugum til þeirra þegar ég sá hvernig þeir mokuðu inn peningum á meðan varla sást hræða hjá okkur.“ Árið 1982 tók Wilhelm við veitinga- og ráðstefnurekstri Hótels Sögu og fékk um leið Gunnar Stein Pálsson markaðsmann í lið með sér. „Hann hjálpaði mér að markaðssetja jóla- hlaðborð Hótel Sögu og við lögðum mikla fjármuni í þá herferð fyrir jólin 1982 og næstu árin þar á eftir. Við sendum til dæmis öllum húsmæðrum á höfuð- borgarsvæðinu jólakort og fengum í kjölfarið mikið af fjölskyldufólki til okkar. Seinna bættust fyrirtæk- in í hópinn þegar þau hófu að venja komur sínar til okkar. Ég fullyrði að þessa mikla markaðssetning okkar hafi átt hvað stærstan þátt í útbreiðslu jóla- hlaðborða fyrstu árin og gert þau að föstum lið í jóla- haldi landsmanna.“ Frumherji í jólahlaðborðum Wilhelm Wessman gekk illa að fá borð á veitingahúsum í Kaupmannahöfn í desember á áttunda áratugnum. Danir fjölmenntu þá á jólahlaðborð á veitingahúsum borgarinnar og honum fannst upplagt að færa þá hefð heim til Íslands enda flestir veitingastaðir tómir á sama tíma. Með mikilli markaðsherferð fyrstu árin tókst að festa jólahlaðborðin í sessi sem fastan lið í jólahaldi landsmanna. Jólahlaðborð á Hótel Sögu slógu í gegn. MYND/BRYNJAR GAUTI Ljúffengar veitingar á Hótel Sögu um miðjan níunda áratuginn. MYND/ÚR EINKASAFNI Wilhelm Wessman til hægri ásamt Jakobi M. Harðarsyni veitingastjóra. MYND/VILHELM
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.