Fréttablaðið - 18.10.2014, Qupperneq 88

18. október 2014 LAUGARDAGUR| MENNING | 56
„Þetta verður í rauninni bland í
poka, óperuaríur, ljóð og íslensk
sönglög,“ segir Jóhann Kristins-
son barítónsöngvari sem kemur
fram á lokatónleikum tónleika-
raðarinnar Eflum ungar raddir í
Kaldalóni annað kvöld.
Jóhann er við nám í Berlín, þar
sem hann sækir einkatíma hjá
barítónsöngvaranum Christian
Oldenburg en skrapp heim til að
halda þessa tónleika og fylgjast
með föður sínum, Kristni Sig-
mundssyni, í hlutverki Filippus-
ar konungs í óperunni Don Carlo.
„Já, ég kom heim á þriðjudaginn
og fór beina leið niðrí Hörpu þar
sem við Steinunn æfðum okkur
saman og svo fylgdist ég með
æfingum á Don Carlo, þannig
að ég hef eiginlega búið í Hörpu
þessa vikuna,“ segir Jóhann
og hlær. Hann er reyndar ekki
óvanur því að sækja æfingar hjá
Óperunni því hann hefur verið í
kjarnakór hennar síðan 2012 og
söng hlutverk Morales í uppsetn-
ingu hennar á Carmen í fyrra.
Auk þess söng hann hlutverk séra
Torfa í tónleikauppfærslunni á
óperunni Ragnheiði í Skálholti í
fyrrasumar.
Jóhann hefur búið í Berlín í
nokkra mánuði og líkar vel en
viðurkennir að heimþráin sæki
stundum að honum. „Þetta er eig-
inlega í fyrsta skipti sem ég leyfi
mér að búa í útlöndum,“ segir
hann. „Það gengur ágætlega
þótt ég sé stundum þjakaður af
heimþrá, en það er bara eðlilegt,
held ég. Svo kemur maður heim í
nokkra daga og þá fer maður að
sakna Berlínar.“
Þótt Jóhann hafi ekki búið
erlendis fyrr er hann ekki
óvanur því að dvelja lengri eða
skemmri tíma utanlands, oft
í sambandi við verkefni föður
hans í óperuhúsum úti um allan
heim. „Mamma hefur reynt að
fara á allar frumsýningar hans
og ég fór oft með. Það má senni-
lega rekja áhuga minn á óperu-
söng til þeirrar reynslu að mæta
á frumsýningar í Metropolitan
og Bastillunni í París og slíkum
óperuhúsum. Áhuginn kviknaði
svo fyrir alvöru þegar ég var
fimmtán ára og heimsótti pabba
í San Francisco þar sem hann
söng Mefistóteles í La damnation
de Faust eftir Hector Berlioz. Ég
held ég hafi verið hjá honum í
mánuð, mætti á fyrstu sýninguna
og fannst þetta svo sem allt í lagi
og ákvað að fara aftur. Þá fannst
mér þetta ennþá betra og svo fór
ég aftur og aftur, held ég hafi séð
sex sýningar, og nú er þetta uppá-
haldsóperan mín.“
Jóhann fór þó ekki strax í söng-
nám, segist hafa laumusungið í
fimm ár áður en hann ákvað það,
en tónlistarástin fékk aðra útrás.
„Eftir menntaskólann ákvað ég
að drífa mig bara í söngskólann.
Ég byrjaði reyndar sem trommu-
leikari í metalbandi fimmtán
ára og fór fljótlega að semja lög
og taka þau upp. Plöturnar eru
nú orðnar þrjár, en það er allt
annars konar tónlist en óperu-
tónlistin. Ætli hún flokkist ekki
sem einhvers konar popptónlist,
ég kann ekki alveg að flokka
hana. Ég er enn að semja og mun
aldrei hætta því, það er mín aðal-
ástríða.“
Spurður hvort raddir þeirra
feðga séu svipaðar segist Jóhann
ekki geta neitað því. „Já, við
erum frekar líkir, ég er aðeins
bjartari náttúrulegra en ég veit
ekki hvernig pabbi hljómaði á
mínum aldri. Það eru til upptök-
ur með honum síðan hann var um
þrítugt og þar erum við svolítið
líkir.“
Er þá ekki draumurinn að taka
við af honum þegar hann hætt-
ir? „Taka við veldi Filippusar
konungs?“ segir Jóhann og hlær.
„Það er nú ansi háleitt markmið,
ég verð bara feginn ef ég fæ eitt-
hvað að gera.“ fridrikab@frettabladid.is
Ég byrjaði
reyndar sem
trommuleikari í
metalbandi
fimmtán ára og
fór fljótlega að
semja lög og
taka þau upp.
Jóhann Kristinsson
Plöturnar eru nú orðnar þrjár, en það er allt
annars konar tónlist en óperutónlistin. Ætli hún
flokkist ekki sem einhvers konar popptónlist.
Óperusöngvarinn sem hóf ferilinn
sem trommari í metalhljómsveit
Jóhann Kristinsson syngur á síðustu tónleikum tónleikaraðarinnar Efl um ungar raddir annað kvöld. Hann stundar nám í óperusöng í
Berlín en hefur líka gefi ð út þrjár plötur með eigin tónlist sem er allt annars eðlis. Hann hefur ekki langt að sækja sönghæfi leikana því
faðir hans er Kristinn Sigmundsson og áhuginn á óperum kviknaði í heimsókn hjá pabba sem var að syngja í San Francisco.
FR
ÉT
TA
BL
AÐ
IÐ
/V
AL
LI
Prýði er sýning á smíðisgripum
meðlima í Félagi íslenskra gull-
smiða sem opnuð verður í Hönnun-
arsafni Íslands í dag.
Félag íslenskra gullsmiða heldur
upp á níutíu ára afmæli sitt á þessu
ári og er sýningin Prýði unnin í
samstarfi félagsins og Hönnunar-
safnsins af því tilefni. Á sýning-
unni eru gripir eftir fjörutíu gull-
smiði sem voru gefnar frjálsar
hendur að smíða fyrir sýninguna
eða velja úr eigin safni. Gullsmið-
irnir eru á ólíkum aldri, þeir sem
unnið hafa við fagið í áratugi og
byggt upp atvinnurekstur og tekið
til sín lærlinga, svo og yngra fólk
sem sýnir við hlið meistara sinna
og hefur á síðustu árum skapað
sér nafn og sérstöðu með þátttöku
í fjölda sýninga og rekstri vinnu-
stofa eða verslana. Nýútskrifaðir
gullsmiðir eru einnig meðal sýn-
enda og þátttaka þeirra er mikil-
vægur hluti þess sem sýningunni
er ætlað að gera, að varpa ljósi á
þá breidd sem ríkir í íslenskri gull-
smíði í dag.
Sýningarnefndin var skipuð þeim
Eddu Bergsteinsdóttur, Höllu Boga-
dóttur, Hörpu Þórsdóttur og Sif
Ægisdóttur. Hönnun sýningarinn-
ar var í höndum Helgu Sifjar Guð-
mundsdóttur.
Gullsmiðir sýna í Hönnunarsafni
Sýningin Prýði verður opnuð í Hönnunarsafni Íslands í dag.
LISTASMÍÐ
Gripirnir á
sýningunni
eru unnir
af fjörutíu
gullsmiðum á
ýmsum aldri.
Stefán Máni rithöfundur fékk í
byrjun október einhver eftirsótt-
ustu glæpasagnaverðlaun Frakk-
lands, aðalverðlaun glæpasagna-
hátíðarinnar Festival du polar
méditerranéen sem haldin er í
Avignon ár hvert.
Skáldsaga Stefáns Mána Feigð,
sem kom út á Íslandi 2011 og
nefnist í franskri þýðingu Présa-
ges, var tilnefnd ásamt átta
öðrum skáldsögum frá ýmsum
Evrópulöndum. Hún bar síðan
sigur úr býtum og tók Stefán
Máni við glæsilegum verðlauna-
grip úr hendi borgarstjóra Avig-
non við hátíðlega athöfn undir
berum himni í sól og blíðu.
Í næstu viku kemur út fjór-
tánda skáldsaga hans sem nefn-
ist Litlu dauðarnir.
- fsb
Stefán Máni verð-
launaður í Frakklandi
Skáldsagan Feigð eft ir Stefán Mána hlaut á dög un-
um ein eft irsóttustu glæpasagnaverðlaun Frakka.
VERÐLAUNAHÖFUNDUR Stefán Máni
er ekki óvanur verðlaunaviðtöku. Hér er
hann með Blóðdropann sem hann hefur
hlotið þrisvar. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON BRINK
MENNING