Skessuhorn - 05.06.2013, Blaðsíða 20

20 MIÐVIKUDAGUR 5. JÚNÍ 2013
Hreinsunardagur var nýverið
haldinn á Kleppjárnsreykjum og
nágrenni í Borgarfirði og gekk
dagurinn vonum framar. Ungir
sem aldnir lögðu hönd á plóg og
voru notuð hin ýmsu tækir til að
flytja og lyfta stærri hlutum. Íbú-
ar stútfylltu tvo stóra gáma og að
loknum degi grilluðu fjölskyld-
urnar saman. mm/ Ljósm. elj.
Bræðurnir Árni Sigurður og Þor-
leifur Halldórssynir frá bænum
Þverá í Eyja- og Miklaholtshreppi
útskrifuðust nýverið úr iðnnámi frá
Borgarholtsskóla. Báðir náðu þeir
góðum árangri í náminu og voru
verðlaunaðir á útskriftarathöfn
skólans, Árni fyrir góðan árangur í
rennismíði og Þorleifur fyrir góðan
árangur í vélfræði. Árni er fæddur
árið 1989 en Þorleifur 1991 en þeir
eru synir hjónanna Halldórs Jóns-
sonar og Áslaugar Guðmundsdótt-
ur bænda á Þverá. Á síðustu árum
hefur farið fram nokkur umræða á
Íslandi um að æ færri fara í iðn- og
verknám og eru ástæðurnar tald-
ar margvíslegar. Meðal annars hef-
ur verið sagt að of mikil áhersla sé
lögð á bóknám í menntakerfinu,
neikvæð umræða í kjölfar banka-
hrunsins hafi fælt fólk frá iðn-
námi og þá komast færri nemend-
ur á samning hjá iðnfyrirtækjum
en áður. Blaðamaður Skessuhorns
settist niður með bræðrunum nýút-
skrifuðu frá Þverá og ræddi við þá
um stöðu iðnnáms í landinu og af
hverju þeir hófu það nám sem þeir
hafa nú nýlokið við.
Valáfangi í málmiðn
kveikti áhuga
Þorleifur hafði áður lokið stúdents-
prófi af náttúrufræðabraut frá Borg-
arholtsskóla áður en hann hóf nám
í vélvirkjun við sama skóla. „Ástæð-
an fyrir því að ég fór í iðnnám var
sú að mig vantaði valáfanga á loka-
önninni á náttúrufræðibraut. Ég
hitti námsráðgjafa og ræddi við
hann um hvað ég ætti að velja og
varð úr eftir nokkurt samtal að ég
veldi mér valáfanga í málmiðn. Ég
hafði þá haft nokkurn áhuga á vél-
um og viðgerðum, enda höfðum
ég og Árni alist upp í kringum vél-
ar og stúss í kringum þær heima á
Þverá. Þetta sagði ég við námsráð-
gjafann. Pabbi hefur hjálpað til við
viðgerðir á vélum í sveitinni í mörg
ár og vorum við sífellt að elta hann
og aðstoða. Þar kom kynningin á
þessu fagi til skjalanna og ætli því
megi ekki segja að gamall áhugi
hafi kviknað þegar ég tók valáfang-
ann á lokaönninni,“ segir Þorleifur.
Hann vann í hálft ár sem þjónn eft-
ir stúdentspróf meðan hann íhug-
aði næstu skref. „Ég ákvað loks að
skrá mig í vélvirkjun eftir góða um-
hugsun, áhuginn sem hafði kvikn-
að á lokaönninni hafði ekki slokkn-
að.“
Fann sig í rennismíði
Á sama tíma og Þorleifur hélt í nám
á nýjan leik stóð Árni bróðir hans
einnig á tímamótum. Árni segir líkt
og bróðir sinn að reynslan af véla-
vafstrinu á Þverá hafa verið gott
veganesti fyrir iðnnám í vélvirkjun
og rennismíði. Sjálfur hafði hann
lokið húsasmíðanámi áður en hann
hóf vélanám. „Ég lauk húsasmíð-
anámi í Iðnskólanum í Reykjavík
árið 2009 og sveinsprófi árið 2009.
Á árunum 2007-2011 var ég úti á
vinnumarkaðnum við smíðar en var
sagt upp út af lélegri verkefnastöðu
hjá fyrirtækinu sem ég vann hjá.
Þetta var sérstakt tímabil að mörgu
leyti. Ég byrjaði að vinna fyrir
bankahrun í miðri þenslu og var al-
Páll Gauti Einarsson og Bjartmar Þór Unnarsson tóku sannarlega til hendinni.
Hreinsunardagur á
Kleppjárnsreykjum
Unnar Bjartmarsson og Kristófer Ólafsson stóðu í stórræðum.
Mestu skiptir að vita hvað maður vill og elta hæfileikana
Rætt við bræðurna Árna Sigurð og Þorleif Halldórssyni frá Þverá um nýlokið iðnnám
veg brjálað að gera. Verkefnin tóku
talsvert mið af því að fólk var með
nokkuð fé á milli handanna, mikið
um endurinnréttingar og ýmislegt í
þeim dúr. Þá lærði ég t.d. að hugsa í
millimetrum en ekki tommum, slík
ar voru kröfurnar í sumum verkum
sem maður sinnti á þessum tíma.
Síðan kom blessað bankahrunið
og allt stöðvaðist,“ segir Árni. Eft-
ir að hafa hætt að starfa við smíðar
sá hann sér leik á borði og fór í iðn-
nám í Borgarholtsskóla og hóf nám
á sama tíma og yngri bróður sinn.
„Ég hafði haft bíladellu lengi og
ætlaði mér að leggja stund á bíla-
viðgerðir í Borgó. Eftir að hafa lok-
ið grunndeild málmiðna, sem allir í
vélanámi taka á fyrsta ári, breyttust
plönin og varð vélvirkjun og renni-
smíði fyrir valinu. Ég fann mig þar
og líkaði vel.“
Iðnaðarmenn þurfa að
vera útsjónarsamir
Bræðurnir eru sammála um að ein-
hvern veginn sé sú hugsun ein-
kennandi í þjóðfélaginu að iðnnám
sé ekki jafn mikið metið og aðr-
ar námsgreinar. „Mér finnst oft að
sumt fólk haldi að iðnnám sé hálf-
gerð úrhraksdeild, það er að segja
nám fyrir þá sem af einhverjum
orsökum geti ekki tekið sér fyr-
ir hendur nám á bóknámsbraut,“
segir Árni. Staðreyndin er nefni-
lega sú, sé til dæmis litið á tekju-
möguleika iðnlærðs einstaklings,
þá eru þeir allnokkrir og mögu-
leikar til framhaldsmenntunar góð-
ir í allskyns tækninámi. „Þá má ekki
gleyma því að menn þurfa að vera
ansi leiknir til að vera góðir iðnað-
armenn, vera útsjónarsamir, skipu-
lagðir í vinnubrögðum og klók-
ir í alls konar verkum sem þarf að
sinna, hvort sem það er suða, hönn-
un eða hvað sem er,“ segir Þorleif-
ur. Sem stendur er fremur auðvelt
að fá vinnu sem vélvirki eða málm-
smiður af einhverju tagi, alla vega á
suðvesturhorninu og framboð gott
af verkefnum til að sinna. Vinnu-
markaðurinn er þó brokkgeng-
ur eins og dæmin sanna en í dag er
ástandið þokkalegt segja þeir bræð-
ur. Í sumum greinum er jafnvel far-
ið að gæta skorts á fólki með fag-
menntun. „Tækifærin eru næg hafi
fólk áhuga. Því ætti fólk ekki að
hika við að skella sér í iðnnám,“
segja bræðurnir í hvetjandi tón.
Skemmtilegur
nemendahópur
Þeir segja námið í Borgarholts-
skóla hafa verið mjög skemmtilegt
og hafi ekki síst munað um hvað
nemendahópurinn var samheld-
inn. „Þarna var fólk af öllu landinu
saman komið, af báðum kynjum
og og úr öllum áttum. Það skipt-
ir máli að góður mórall sé í skólan-
um, þá verður auðveldara að læra.
Ég hafði því miður orðið fyrir ein-
elti þegar ég var í grunnskóla sem
hafði slæm áhrif á mig. Þá fór lær-
dómurinn einfaldlega út í buskann.
Manni verður að líða vel, hvort sem
það er í námi, vinnu eða á öðrum
vettvangi, þá sinnir maður verkefn-
unum betur,“ segir Árni. „Öll lærð-
um við mikið hvort af öðru í nám-
inu í Borgarholtsskóla. Til dæm-
is var í nemendahópnum einn
heyrnarlaus nemandi en okkur ór-
aði ekki fyrir að heyrnalausir gætu
tekið sér málmsmíði fyrir hendur.
Hann afsannaði það fyrir okkur og
var gaman að upplifa það og kynn-
ast honum. Kennararnir í skólan-
um reyndust okkur vel, voru léttir
og skemmtilegir og sífellt að segja
reynslusögur frá ýmsum verkum
sem þeir hafa átt við í gegnum tíð-
ina. Maður lærði mikið af þessum
mönnum,“ bætir Þorleifur við.
Elta á hæfileikana
Árni og Þorleifur eru í fullri vinnu nú
um stundir hjá stórum iðnfyrirtækj-
um á suðvesturhorninu, Árni vinn-
ur á kranaverkstæðinu hjá Norður-
áli á Grundartanga á meðan Þor-
leifur vinnur hjá Hamri, vélsmiðju í
Kópavogi. „Það hjálpaði til að vera
úr sveit þegar ég var ráðinn,“ segir
Þorleifur. „Maður hefur einfaldlega
góða reynslu af vinnu úr sveitinni og
til þess var litið áður en ég var ráð-
inn.“ Báðir sinna þeir fjölmörgum
áhugamálum meðfram vinnu. Árni
hefur til dæmis æft og síðar þjálfað
hjá hnefaleikafélaginu Æsi í Mos-
fellsbæ og þar lagt stund á hnefaleika
og fitness box. „Ég hef eignast marga
góða vini í Æsi og þar er líflegt starf.
Annað áhugamál mitt eru bílar og
hef ég til dæmis gert upp Mustang
P-600 tjónabíl með pabba.“ Báðir
stefna þeir á að taka sveinspróf á sínu
sérsviði í nánustu framtíð og kem-
ur jafnvel frekara tækninám til álita.
Þá vilja þeir ekki útiloka að vinna
sjálfstætt og það í sveit. „Það er allt
mögulegt í þessum efnum. Það á vel
við okkur að vera í sveit enda aldir
þar upp. Mestu skiptir að vita hvað
maður vill, finna í hverju maður er
góður í og elta hæfileika sína. Það er
nauðsynlegt,“ segja bræðurnir Árni
og Þorleifur frá Þverá að endingu.
hlh
Á útskriftardaginn með foreldrum sínum, f.v. Þorleifur, Árni, Áslaug Guðmunds-
dóttir og Halldór Jónsson.
Frá útskriftarathöfninni í Borgarholtsskóla. Þorleifur og Árni ásamt Aðalsteini
Ómarssyni, kennslustjóra málm- og véltæknigreina.
Prófskírteinin, viðurkenningar, útskriftarhúfurnar og lokasmíði bræðranna.
Árni kveðst vera með mikla bíladellu. Hér stendur hann við Mustang P-600 sem
hann gerði upp ásamt föður sínum.