Skessuhorn - 05.03.2014, Blaðsíða 18

18 MIÐVIKUDAGUR 5. MARS 2014
Nafn: Hjalta Sigríður Júlíusdótt-
ir.
Starfsheiti/fyrirtæki: Matráður
á leikskólanum Skýjaborg í Hval-
fjarðarsveit.
Fjölskylduhagir/búseta: Tveggja
barna móðir, bý á Vestra – Reyni.
Áhugamál: Það er í rauninni bara
sveitin, náttúran, að prjóna og að
hafa gaman að lífinu.
Vinnudagurinn: Mánudagurinn
3. mars (bolludagur).
Mætt til vinnu og fyrstu verk:
Ég mætti klukkan 8. Fyrstu verk
voru að setja í þvottavél, elda
hafragraut og koma honum til
barnanna. Svo fór ég að undirbúa
bollubakstur.
Klukkan 10? Þá var ég að baka
bollur og prenta út matseðil fyrir
mánuðinn.
Hádegið? Í hádeginu var ég að
elda fiskibollur og koma matn-
um inn á deildirnar. Svo fór ég að
setja á bollur.
Klukkan 14: Þá var ég að klára
uppvaskið og frágang eftir mat-
inn. Eftir það fór ég að undirbúa
fyrir sprengidaginn.
Hvenær hætt og það síðasta sem
þú gerðir í vinnunni? Ég hætti
klukkan 16. Það síðasta sem ég
gerði var að ganga frá eftir kaffið.
Svo tók ég úr þvottavélinni, henti
í þurrkarann og greip börnin mín
með mér heim en þau eru hérna á
leikskólanum.
Fastir liðir alla daga? Það er að
elda, baka, þvo þvott og panta
vörur.
Hvað stendur upp úr eftir
vinnudaginn? Að hafa bakað og
borðað verulegt magn af bollum.
Fiskibollurnar eru taldar með,
þess vegna er hægt að tala um
verulegt magn.
Var dagurinn hefðbundinn?
Nei, hann var fremur óhefð-
bundinn. Það eru ekki allir dagar
bolludagar!
Hvenær byrjaðir þú í þessu
starfi? Ég byrjaði 1. ágúst 2013.
Hlakkar þú til að mæta í vinn­
una? Já, já, ég myndi segja það.
Eitthvað að lokum? Ég vil endi-
lega nota tækifærið og minna fólk
á að njóta hvers dags.
Dag ur í lífi...
Matráðs í Skýjaborg
Nóg var um að vera í Geirabak-
arí í Borgarnesi að morgni bollu-
dags þegar blaðamann Skessuhorns
bar að garði. Kökuborðið var þá að
verða yfirfullt af gómsætum boll-
um og voru starfsmenn í óða önn
að leggja lokahönd á að koma þeim
fyrir. Geiri sjálfur var önnum kaf-
inn við að keyra út bollusending-
ar til fyrirtækja í Borgarnesi ásamt
Sigríði Dóru dóttur sinni. Sam-
band við Geira náðist þó um ellefu
leyti. Þá var hann að afhenda síð-
ustu bollusendingarnar og að eigin
sögn búinn að vera að síðan klukk-
an tíu kvöldið áður. Geiri segir að
undirbúningur bolludagsins hafi
byrjað á föstudeginum og hafi öll
helgin venju samkvæmt farið í að
baka og setja í bollur. Fjöldi bolla
var svipaður í ár og undanfarin ár,
segir Geiri, en hann reiknar með að
á bilinu 6000-7000 bollur séu bak-
aðar hverju sinni. Þegar verkefn-
um dagsins lauk ætlaði Geiri síðan
beinustu leið í nudd til að slaka á
eftir törn helgarinnar og leggja sig
eftir það. hlh
Það var handagangur í öskjunni í
fjölskyldufyrirtækinu Brauða- og
kökugerðinni á Akranesi daginn
fyrir bolludag. Þar kepptist fólk við
að baka og skreyta bollur af ýmsum
gerðum. Og girnilegar voru þær!
Sú breyting er nú á bakaríamarkað-
inum á Akranesi frá síðasta bollu-
degi að hætt er starfsemi í hinu ára-
tugagamla Harðarbakaríi. Því er
álagið enn meira en vanalega í hinu
litla en heimilislega bakaríi fjöl-
skyldunnar við Suðurgötuna. Þar
hjálpast allir að, ungir sem gaml-
ir. Þegar ljósmyndara bar að garði
á sunnudaginn var löng biðröð við-
skiptavina að taka forskot á sæluna
og „bolla sig upp.“ Inni í bakaríinu
var síðan unnið hratt en fumlaust.
Greinilegt að þar hafa slíkar tarnir
verið unnar áður. Þrír ættliðir komu
við sögu. Þeir Karl Alfreðsson bak-
ari, Alfreð sonur hans og Karl yngri
voru allir að vinna við undirbúning
fyrir gerbollubakstur næturinnar
sem í hönd fór. Fleiri voru að störf-
um og raunar unnið allsstaðar sem
pláss var til þess.
Hægt er að vinna ýmislegt í
haginn við baksturinn til að sjálf-
ur bolludagurinn gangi sem best,
sögðu þeir feðgar. Aðspurður sagði
Karl eldri að aðfararnótt bollu-
dags yrði vaknað fyrr en venjulega
og byrjað að baka um klukkan 3 og
setja í bollurnar það sem við á. Ekki
veitti af því pantanir fyrir hundruð-
um ef ekki þúsundum bolla lágu fyr-
ir frá ýmsum fyrirtækjum. Bréfmið-
ar með pöntunum uppi á vegg báru
þess vitni. Alfreð upplýsti að mik-
il breyting væri nú orðin á hvaða
bollur væru vinsælastar. Þegar hann
var að byrja að baka með föður sín-
um var um 80% sölunnar gerboll-
ur, en nú hefur dæmið algjörlega
snúist við. Langflestir velja vatns-
deigsbollur og í þeirra röðum eiga
þær með karamellukreminu vinn-
inginn. „Þetta fer enda vel saman;
vatnsdeig, rjómi, jarðarberjasulta
og karamellan,“ sagði Alfreð.
Kalli sonur hans var greinilega
ekki að koma að bakstrinum með
pabba sínum og afa í fyrsta skipti,
þótt hann sé ekki nema á tólfta ári.
„Hann segist samt ekki ætla að verða
bakari,“ upplýsir Alfreð um son-
inn. „Segist ætla að verða vísinda-
maður enda náttúrufræðin í upp-
áhaldi í skólanum. Sá yngsti, átta
ára, segist hins vegar vera ákveðinn
í að verða bakari þegar hann verð-
ur stór,“ upplýsir faðir þeirra. Það
eru því líkur á að fyrirtækið verði
áfram í eigu fjölskyldunnar. En
það má ekki trufla vinnandi menn
lengur, enda mesti annatími í bak-
aríum landsins framundan. Þegar
þúsundir bolla verða bakaðar til að
gleðja bragðlauka landans.
mm
Bjarni Waage bakari hjá Geira með brot af bollubakstri næturinnar.
Á sjöunda þúsund
bollur hjá Geira
Bollur af ýmsum gerðum tilbúnar í sölu
frammi í búð.
Karamelluvatnsdeigsbollur vinsælastar
Þrír ættliðið í bakaríinu; Alfreð, Karl og Karl.
Hér er verið að taka deigið í gerbollurnar út úr vél sem mótar það í hæfilega stórar
kúlur. Fjær raðar Karl eldri þeim á plöturnar.
Hér er verið að gera vatnsdeigið klárt fyrir næstu „porsjón.“