Dagblaðið Vísir - DV - 27.06.2008, Side 36

föstudagur 27. júní 200836 Helgarblað DV
„Skemmtilegasti tíminn í lífi mínu
var þegar ég var ritari Davíðs. Ég
hlakkaði alltaf verulega til að mæta
í vinnuna. Það var aldrei lognmolla,
alltaf mikið að gera og alltaf gleði,“
segir María Bjarnadóttir, fyrrverandi
einkaritari Davíðs Oddssonar. María
var ritari hans megnið af þeim tíma
sem Davíð var borgarstjóri í Reykja-
vík á árunum 1982 til 1991. Hún hóf
störf á borgarskrifstofunum árið
1972 og varð svo einkaritari borg-
arstjóra í tíð Davíðs, og hélt áfram
störfum allt þar til Ingibjörg Sólrún
Gísladóttir settist í stól borgarstjóra
árið 1994. María var því einkaritari
hjá þremur borgarstjórum - hinir
tveir voru Markús Örn Antonsson
og Árni Sigfússon.
María starfar núna sem sauð-
fjárbóndi og ráðskona á bænum
Hrafnabjörgum í Laugardal við Ísa-
fjarðardjúp, nánar tiltekið á milli
Skötufjarðar og Mjóafjarðar. Hún
flutti þangað í kjölfar fráfalls sam-
býlismanns síns fyrir nokkrum
árum, en á eftir verður vikið nán-
ar að dvölinni í sveitinni og þeim
boðaföllum sem María hefur upp-
lifað um ævina.
Tíminn á Hrafnabjörgum hef-
ur verið afar ánægjulegur að sögn
Maríu, en samstarfið með Davíð
mun þó aldrei líða henni úr minni.
„Þetta var svo skemmtilegur tími
að mér fannst ég hreinlega vera á
vernduðum vinnustað. Davíð var
frábær yfirmaður og gaf sér alltaf
tíma til að sýna bílstjóranum sínum
og ritara vináttu.“
Sinnaðist aldrei við Davíð
Davíð verður seint sagður skap-
laus maður. María segir þó aldrei
hafa kastast í kekki á milli þeirra.
„Nei, aldrei nokkurn tímann. Ég
man eftir einu skipti þar sem ég
virkilega brást þegar Davíð var á
leiðinni á fund með sjálfstæðisfé-
laginu í Mosfellsbæ. Eitthvað gerð-
ist sem varð til þess að ég náði ekki
ræðunni hans út úr tölvunni. Ég fór
næstum því að skæla af því að mér
fannst þetta svo leiðinlegt. Hann
haggaðist hins vegar ekki, ekki frek-
ar en í önnur skipti.“ Þegar Davíð
varð formaður Sjálfstæðisflokksins
og forsætisráðherra á vormánuð-
um 1991 tók Markús Örn Antons-
son við sem borgarstjóri. Hann sat í
embættinu til 1994 þegar Árni Sig-
fússon tók við í skamman tíma, eða
frá mars fram í júní sama ár. María
segir tímann með þessum tveim-
ur eftirmönnum Davíðs hafa ver-
ið þægilegan, en ekki jafnskemmti-
legan. „Það var meiri lognmolla
yfir tímabilunum með Markúsi og
Árna, það var ekki jafnfjörugt,“ seg-
ir María. „Árni til að mynda er allt,
allt öðruvísi en Davíð. Hann er ...
ég veit ekki hvernig ég á að lýsa því
- kannski blíðari. Davíð er nefnilega
hörkupólitíkus og veit nákvæmlega
hvaða ákvarðanir hann er að taka.
Og hann tekur þær alltaf réttar.“
Davíð og Ingibjörg lík
Af þessum þremur borgarstjór-
um sem María vann með hefur
Davíð náð langlengst á framabraut
stjórnmálanna. Ekki stendur á svari
þegar María er spurð hvers vegna
hún telji að svo sé. „Það er kraftur-
inn og skynsemin sem hann hef-
ur, og að kunna að vinna með þetta
tvennt. Ég held að Ingibjörg Sólrún
sé líka með þessa eiginleika, enda
finnst mér þau vera afskaplega lík.“
Skrifstofa borgarstjóra var lengst
af í Apótekshúsinu á horni Austur-
strætis og Pósthússtrætis, áður en
hún færðist yfir í Ráðhúsið þegar
það var vígt. María hefði gjarnan
viljað fylgja Davíð þegar hann fór úr
borgarmálunum í Stjórnarráðið.
„Það kom til tals, en af því að
ég var búin að vinna það lengi hjá
borginni hefði það komið illa út
varðandi lífeyrissjóðsmál. Það var
líka gott eftir á að hyggja því mað-
urinn minn dó nokkru seinna og þá
lenti ég í vandræðum með áfengi.
Ég var í kjölfarið færð til í starfi og
fór að vinna á fræðslumiðstöð. Ég
fann mig hins vegar aldrei þar og
var þeirri stundu fegnust þegar ég
hætti þar,“ segir María. Í kjölfarið
fór hún að vinna á lögmannsstofu í
Reykjavík, þar sem hún starfaði þar
til hún fluttist vestur fyrir rúmum
þremur árum.
Fegin að vera ekki lengur í
borgarmálunum
María vill fyrir alla muni að því
sé haldið til haga að Davíð Oddsson
hafi verið afar víðsýnn.
„Þegar Davíð var borgarstjóri
voru nánustu samstarfsmenn hans
alþýðubandalagsmaðurinn Gunnar
Eydal, skrifstofustjóri borgarstjórn-
ar, og Björn Friðfinnsson sem var
krati. Þetta sýnir hvað hann var víð-
sýnn. Hann valdi hæfileika og kar-
aktera, mat hæfileika manna meira
en skoðanir þeirra,“ segir María um
fyrrum yfirmann sinn.
En hvar stendur þú í pólitík? Ertu
sjálfstæðiskona? „Ég hef verið það í
gegnum tíðina. En ég hef verið tví-
stígandi frá því Davíð fór. Ég er ekki
alveg viss um þessa forystu í Sjálf-
stæðisflokknum núna. Og ég bara
þakka mínum sæla með að vera ekki
í borgarmálunum lengur. Þetta hef-
ur ekki verið skemmtilegur tími fyrir
þann ritara sem er þarna núna. En
Óli F. [Magnússon borgarstjóri] er
mjög góður vinur minn, og þetta er
fínn maður.“
Eftir að hafa unnið með öllum
þessum karlkyns borgarstjórum í
gegnum árin, hefðirðu ekki viljað
prófa að vinna með kvenkyns borg-
arstjóra eins og Ingibjörgu Sólrúnu
Gísladóttur? „Ég held að Ingibjörg
Sólrún hefði átt erfitt með að vinna
með einkaritara Davíðs Oddssonar,“
segir María. „Ég held að það hefði
aldrei getað skapast trúnaður á milli
okkar. En ég dáist að henni. Og eins
og ég sagði, það er margt líkt með
þeim.“
Alin upp af konum
María er fædd í Stykkishólmi
árið 1951. Hún var eina barn for-
eldra sinna, þeirra Guðrúnar Kristj-
önu Guðmundsdóttur kennara og
Bjarna Jónassonar, sem lengi átti
og rak Söluturninn sem nú stendur
í Mæðragarðinum við Lækjargötu.
Föður sínum kynntist María aldrei
því hann svipti sig lífi þegar hún var
tæplega þriggja ára.
„Ég er alin upp á afskaplega
skrítnu heimili. Þar var langamma,
amma, mamma og móðursystir
mín. En enginn kall,“ segir María og
leggur áherslu á síðasta orðið. Hún
segir það hafa verið yndislegt að al-
ast upp í Hólminum. „Ég varð þó
fyrir smá einelti því móðir mín var
kennari. Og af því að ég var frekar
dugleg í skóla varð ég fyrir smá að-
kasti.“
Þegar María var sexán ára fluttist
hún með móður sinni og ömmu til
Reykjavíkur þar sem hún hóf nám
við Verzlunarskólann. María lætur
vel af Verzlóárunum. „En ég komst
í gegnum Verzló án þess að kynn-
ast einni einustu manneskju. Ég var
nefnilega svo púkó,“ segir María og
brosir í kampinn. Hvort sem hún
var púkó eða ekki kynntist María þó
„Það var líka gott eftir á að hyggja Því maðurinn minn
dó nokkru seinna og Þá lenti ég í vandræðum með
áfengi. ég var í kjölfarið færð til í starfi og fór að
vinna á fræðslumiðstöð. ég fann mig hins vegar aldrei
Þar og var Þeirri stundu fegnust Þegar ég hætti Þar.“
Pelagjöf María gefur einu lambinu á
Hrafnabjörgum pela. Hún og sigurjón halda
rúmlega hundrað rollur á bænum.