Dagblaðið Vísir - DV - 27.06.2008, Side 37

manni að nafni Kjartan Bjarnason
á þessum árum. Með honum eign-
aðist María fyrra barn sitt, soninn
Gunnar Þór, þegar hún var á þriðja
ári í Verzló.
Allir sambýlismennirnir látnir
María var í sambúð með Kjart-
ani í nokkur ár, eða allt þar til hann
lést af slysförum. Kjartan var húsa-
smíðameistari, en eitt skiptið þeg-
ar ekkert var að gera í þeim geira
bauðst honum að fara einn túr á tog-
aranum Sveini Jónssyni KE-9. Þar
varð Kjartan undir blóðgunarkeri
sem varð honum að aldurtila. Síð-
ar kynntist María Ragnari Karlssyni.
Þau gengu í hjónaband sem entist í
um sex ár áður en þau skildu. Með
Ragnari eignaðist María dótturina
Guðrúnu Kristjönu árið 1984 en þau
voru skilin þegar Guðrún fæddist.
Nokkru seinna lést Ragnar í bílslysi.
Á Maríu er að heyra að hún vilji
lítið ræða það hvernig það sé að
horfa á eftir báðum barnsfeðrum
sínum yfir móðuna miklu. En hún
er augljóslega stolt af börnunum
sem hún eignaðist með þeim. Hún
upplýsir blaðamann um að Gunnar
sé nýkominn heim úr doktorsnámi
í matvælaverkfræði í Bandaríkjun-
um og eigi án efa bjarta framtíð fyr-
ir höndum. Gunnar er einhleypur
og barnlaus en Guðrún á tvö börn
með eiginmanni sínum, Ágústi Að-
albjörnssyni: Maríu, fjögurra ára, og
Reyni, tveggja ára. Þau búa í Garða-
bæ og vinnur Guðrún á leikskóla
þar í bæ.
Þriðji sambýlismaður Maríu var
Helgi Antonsson. Hún bjó með hon-
um í Reykjavík allt þar til Helgi lést
eftir hetjulega baráttu við krabba-
mein árið 2001. „Hann var afskap-
lega fræg þjóðsagnapersóna sem
vöruflutningabílstjóri,“ segir María
og virðist um leið hlýna um hjarta-
rætur við að hugsa til Helga. „Hann
fékk lungnakrabba sem hann barð-
ist við í einhver sex eða sjö ár og var
inn og út af sjúkrahúsum.“ Hugs-
arðu stundum til hans? „Já, sérstak-
lega í dag því það eru akkúrat sjö ár
síðan hann dó,“ segir María. En eins
og með fráfall Kjartans og Ragn-
ars er María ekki áfjáð í að ræða þá
dimmu sem fylgir andláti ástvinar.
Vildi gera eitthvað klikkað
Eftir að hafa starfað á áðurnefndri
lögmannsstofu um tíma venti María
kvæði sínu heldur betur í kross fyr-
ir rúmum þremur árum. „Mér datt í
hug að gera eitthvað klikkað og setti
auglýsingu í Bændablaðið þar sem
ég óskaði eftir starfi sem ráðskonu á
sveitabæ,“ segir María og hlær lágt.
Sex bændur víða um landið svöruðu
auglýsingunni. Þar á meðal var Sig-
urjón Samúelsson, bóndi á Hrafna-
björgum í Laugardal. María kveðst
hafa valið hann því Sigurjón bjó
á Vestfjörðum og hún hafði aldrei
komið þangað.
„Mér hefur ekki leiðst einn ein-
asta dag hérna,“ segir María. „Þetta
er auðvitað gjörsamlega ólíkt einka-
ritarastarfinu. Auk ráðskonustarfa
fer ég út um áttaleytið á morgn-
ana þessa dagana til að gefa þrem-
ur lömbum pela. Svo hef ég aðeins
unnið á tölvu fyrir Sigurjón, en hér
höfum við ekki netsamband þannig
að ég get ekki unnið störf sem ég
gæti ella unnið í gegnum tölvu-
póst.“
Hlusta á vínylplötur á
síðkvöldum
Eini búfénaðurinn sem Sigurjón
og María eru með er sauðfé; hundr-
að og eitthvað rollur allt í allt sem
munu líklega fjölga sér um helm-
ing í haust, að sögn Maríu. „Ég gef
þeim vatn yfir veturinn. En Sigurjón
ber heyið í þær. Ég er ekki svo sterk
að ég geti borið heilar fúlgur af því
tagi.“
Sambúð Maríu og Sigurjóns, sem
er um fimmtán árum eldri en María,
gengur afskaplega vel að hennar
sögn. „Hann er afskaplega ljúfur. En
við erum ekki sambýlisfólk. Ég hef
alveg mitt herbergi.“ Hefur Sigurjón
alltaf búið einn eða er hann ekkill?
„Veistu, nú ertu að spyrja að ein-
hverju sem ég veit ekki.“ Svo mörg
voru þau orð.
María segir að Sigurjón sé sá Ís-
lendingur sem eigi stærsta einkasafn
af vínylplötum. Þær telja eitthvað á
sjöunda þúsundið, sú elsta frá 1907.
„Það er okkar líf og yndi að hlusta á
plöturnar,“ segir María. „Hér eru ekki
góð sjónvarpsskilyrði og í útvarpinu
er bara hægt að hlusta á gömlu Guf-
una. Tónlistarsmekkurinn minn hef-
ur nú breyst ansi mikið, úr poppi og
rokki yfir í Kristján Jónsson, Sigurð
Skagfjörð og fleiri.“
Davíð ekki komið í heimsókn
Gestkvæmt er hjá þeim Maríu
og Sigurjóni. „Sem betur fer. Ann-
ars gæti kannski orðið einmana-
legt,“ segir María og bætir við að
börnin hennar tvö og barnabörn
komi í heimsókn við og við. Hún
fer hins vegar sjaldan til Reykjavík-
ur, að jafnaði tvisvar á ári. Þá reyn-
ir hún líka yfirleitt að fara árlega í
sólina á Kanaríeyjum. Davíð hefur
aldrei komið í heimsókn, en María
kveðst þó hafa heyrt í honum og hitt
hann einstaka sinnum eftir að sam-
starfi þeirra lauk. Ekki verður hjá því
komist að spyrja hvernig húsbóndi
Sigurjón sé samanborið við Davíð.
„Þetta er tvennt ólíkt. Hérna er ég
nánast eins og heima hjá mér. Hjá
Davíð mætti ég í vinnunna klukkan
tuttugu mínútur yfir átta og fór heim
korter yfir fjögur, nema það væri
einhver aukavinna. Það er því ekki
hægt að bera þetta saman.“
Úrelt sem ritari
Sérðu fyrir þér að Davíð, Mark-
ús eða Árni hefðu getað orðið góðir
bændur? „Nei. En ég hugsa að Dav-
íð hefði getað orðið rosalega góður
hrossabóndi af því að hann er svo
sterkur persónuleiki. Hann hefði
örugglega getað náð stjórn á hvaða
villihesti sem væri.“
María á ekki von á því að búa á
Hrafnabjörgum það sem eftir er. Sig-
urjón sé líka orðinn fullorðinn mað-
ur og óvíst hvað hann haldi lengi bú.
„Ég er að velta vöngum hvað ég geri.
Ég á ennþá mína íbúð í Reykjavík
og get farið þangað þegar ég vil. En
það hafa orðið svo miklar framfarir í
tölvumálum og slíku að ég held að ég
væri ekki fær sem ritari lengur. En ég
er afskaplega góður kokkur.“
DV Helgarblað föstudagur 27. júní 2008 37
„Ég man eftir einu skipti þar sem Ég
virkilega brást þegar Davíð var á
leiðinni á funD með sjálfstæðisfÉ-
laginu í mosfellsbæ. eitthvað gerð-
ist sem varð til þess að Ég náði ekki
ræðunni hans út úr tölvunni. Ég fór
næstum því að skæla af því að mÉr
fannst þetta svo leiðinlegt. hann
haggaðist hins vegar ekki, ekki
frekar en í önnur skipti.“
Með Davíð
davíð Oddsson með
míkrófón í hönd á opinberri
samkomu í Höfða. María er
lengst til vinstri.
María og Árni Sigfússon
„Það var meiri lognmolla yfir
tímabilunum með Markúsi
og Árna, það var ekki
jafnfjörugt,“ segir María.
Sláturgerð María og
sigurjón samúelsson,
bóndi á Hrafnabjörgum,
taka slátur.