Listin að lifa - 01.06.2006, Blaðsíða 20

Gaman að sjá krakkana, hvað þau umvöfðu „skólaafann"!
Skólaafi í Mosfellsbæ!
Grétar Snser Hjartarson var formaður
FEB í Mosfellsbæ í tvö ár
Grétar Snær sést á ólíklegustu stöðum. í ffímínútum í
Lágafellsskóla var hann umkringdur sex ára krökkum
sem vildu eiga hann sem afa. Á sviðinu í Iðnó var hann
sannfærandi „afbrotamaður“ í leikritinu „Glæpir og góðverk“.
Nú er hann búinn að setja nafn sitt á framboðslista stjórn-
málaflokks. „Pólitík og formennska í þverpólitísku félagi eiga
ekki samleið, þess vegna hætti ég,“ segir hann.
í Grenibyggðinni liðast Varmáin fyrir neðan skógarþykknið
- og Reykjalundartorfan í næsta nágrenni. Hér býr Grétar
Snær í fallegu raðhúsi. Hann er nýkominn úr starfi skólaliða í
Lágafellsskóla, frísklegur af útiveru, og segist aldrei hafa verið
hraustari.
„Ég vil ekki segja að ég sé að vinna, miklu heldur að leika
mér! Mér myndi aldrei detta í hug að ráða mig í vinnu fyrir svo
léleg laun. Laun skólaliða í 100% vinnu ná aðeins um 30% af
þeim launum sem ég var með þegar ég hætti að vinna fyrir tveim
árum. Hér er ég í tæplega hálfu starfi, má ekki vinna meira þar
sem þá fara greiðslur úr lífeyrissjóði að skerðast. Ég geri þetta
mér til ánægju og skemmtunar en ekki peninganna vegna.
Ég fer út eldsnemma á morgnana til að sinna gangbrautar-
vörslu og er síðan úti í frímínútum fram að hádegi. Reyndar er
mér ekki ætlað að vera úti með fyrsta bekk, 6 ára krökkum, en
þau eru einfaldlega svo skemmtileg, að ég er oftast úti í þeirra
frímínútum líka. Ég klæði mig eftir veðri og hef ekki fengið kvef
í nös síðan í haust. Frábært að gera eitthvað svo gjörólíkt fýrri
störfum.“
Ástœðan? „Neyðarhringing frá skólanum. Hvort ekki væri
hægt að finna einhvern eldri borgara til að sinna starfi skólaliða.
Ég sló til og sé ekki eftir því. Ég er með mjög góðan lífeyrissjóð
og fæ því hvorki tekjutryggingu né tekjutryggingarauka, einungis
grunnlífeyri og því skiptir það mig engu máli þó ég taki þessi
störf að mér, ég hef engu að tapa, öndvert við marga aðra lífeyr-
isþega. Eftir að hafa kynnst þessu tel ég nauðsynlegt að unnt sé
að gefa fleiri eldri borgurum tækifæri til að stunda svona störf, en
það verður elcki gert nema með því að afnema allar skerðingar á
lífeyrisgreiðslum til eldri borgara. Það er ákaflega gefandi að fá
að kynnast yngri kynslóðinni sem er svo kraftmikil, hugmynda-
rík og skemmtileg.
„Viltu vera afi minn?“ segja þau. „Ég
skal vera skólaafi,“ segi ég og stend
vonandi við það.
Sex ára gutti kom til mín og sagði: „Ég ætla að verða vísinda-
uppfinningamaður. Finna upp vélmenni sem getur búið til mat - og
annað vélmenni sem læknar alla óþekkt." Hvílíkt hugmyndaflug!“
Svo er það leikarinn Grétar Snær. Þakka þér fyrir góða
skemmtun í Iðnó. Þú varst eins skörulegur í hlutverkinu og
atvinnuleikari. Greinilegt að j)ú hefur stigið á fjalirnar áður.
„Leiklistin byrjaði vestur á Isafirði. Þá var hringt í mig eitt-
hvert kvöldið þegar ég var að vinna á skrifstofunni minni hjá
Kaupfélagi Isfirðinga. Það vantaði einhvern til að fara með hlut-
verk Páls postula í Gullna hliðinu. Ég lét til leiðast og þar með
var boltinn farinn að rúlla. Ég hef gjarnan sagt að ég hafi ein-
göngu fetað veginn niður á við frá Páli postula. Þaðan lá leiðin
í gegn um peningagírugan kaupmann allt niður í kaldrifjaðan
morðingja. Svo datt ég aftur inn í leikhúsið hér í Mosfellsbæ.
Margar sýningar eru eftirminnilegar, en sennilega er það leikrit
Jóns Árnasonar, „Þið munið hann Jörund“, sem aflað hefur leik-
félaginu hvað mestra tekna. Þetta leikrit var sett upp fyrir margt
löngu og var ákaflega vinsælt. Við fengum tæplega IV2 milljón í
hagnað eftir sýningarnar á Jörundi hundadagakonungi."
Hvar leikið þið hérna, spyr kona sem ekki þekkir hið öfluga
leikhúslif í Mosfellsbce ?
„Að sjálfsögðu í Bæjarleikhúsinu okkar! Bærinn byggði nýtt
áhaldahús og gaf leikfélaginu gamla húsið. Við byrjuðum á því
að rífa allt innan úr húsinu, svo að það var nánast fokhelt. Síðan
tóku sjálfboðaliðar við, múrarar, smiðir og rafvirkjar. Heilt leik-
hús var endurbyggt í sjálfboðavinnu! Stóla fengum við gefins úr