Listin að lifa - 01.06.2006, Blaðsíða 23

yngri voru, nema kannski af því að við gátum ekki hlaupið eins
hratt og vorum ekki alveg eins liðugar í líkamsræktinni!"
Nú er leikritið „Ibeinni “ á sviðinu hjáykkur. Hvernig stykki
erþetta?
„Tveir strákar í Borgarholtsskóla skrifuðu leikritið eftir að
hafa verið i leiklistartímum hjá Guðnýju Maríu Jónsdóttur.
Hún lærði leikstjórn á Ítalíu og hefur leikstýrt mikið fýrir L.M.
Leikritið er byggt upp sem spjallþáttur í sjónvarpssal, svo að
áhorfendur taka virkan þátt. Núna eru átta sýningar búnar, en
samkeppnin frá Reykjavík er töluverð og Mosfellingar alls ekki
nógu duglegir að sækja leikhúsið sitt, sumir vita varla að leikhús
sé til í bænum. Áhorfið er miklu meira frá utanbæjarfólki. Samt
er þetta gott leikfélag og fær góða dóma.
Okkar leikritaval verður að vera „öðruvísi", eitthvað sem ekki
hefur verið tekið til sýningar áður á Stór-Reykjavíkursvæðinu.
Fyrir nokkrum árum þýddum við tvö bandarisk leikverk sem
gengu mjög vel, Gyðingajarðarför og ítalskt brúðkaup. Pau voru
líka „öðruvísi". Dóttir mín og dótturdóttir leika í sýningunni. Við
höfum allar leikið saman áður, einnig dóttursonurinn. Þetta er
góð fjölskyldu-baktería,11 segir María og skellihlær.
María hefúr leikið í kvikmyndum, nokkrum sjónvarpsþáttum
og auglýsingum. Fyrir skömmu lenti hún í afar spaugilegri upp-
ákomu við tökur á litlu hlutverki. Atriðið var tekið á dvalar-
heimili eldri borgara í Reykjavík:
„Ég sat í dagstofúnni tilbúin í tökur, klædd í eldrauðan, stuttan sat-
ínslopp, með svartan fjaðratrefil, í háhæluðum skóm og vel meikuð.
Þá tek ég eftír því að fólk fer að streyma inn. Heimsóknartími á
heimilinu og öllum verður starsýnt á þessa furðulegu konu. Maður
kemur til mín og segir: „Sæl elskan, ertu komin aftur,“ hrekkur
síðan til baka, hefúr sjálfsagt verið að fara konuvillt. Þarna sat ég
eins og „uppgjafa Hollywood stjarna" og passaði alls ekki inn í
umhverfið. Þetta var mjög sérstök upplifun!"
Listaskóli Mosfellsbæjar var vígður um daginn. María er búin,
ásamt félögum sínum í leikfélaginu, að leggja sitt af mörkum til
Stúlknabandið Aromat í leikritinu „í beinni“. Frá vinstri: Guðrún Ester
Árnadóttir, María og dóttir hennar Dóra Wild.
listaskólans. Um nokkurra ára skeið hefúr leikfélagið sinnt ung-
lingastarfi á sumrin í Mosfellsbæ, verið með leiklistarnámskeið
fyrir unglingana og hjálpað þeim til að setja upp leikrit á haustin.
Yrði leiklistinfyrir valinu, ef þú œttir að velja aftur lífsstarfy
„Ég held ekki. Alltof inikið strögl að vera atvinnuleikari. Það væri
spennandi að leika í kvikmyndum. Nei, annars. Ætli maður færi
ekki í hjúkrunina aftur!"
Þrír ættliðir á sviðinu í leikritinu „Óskirnar þrjár“, María, dóttir hennar,
Dóra, og dótturdóttir, Agnes.
Rauðakrossdeildin i Mosfellssveit: María sinnti formennsku í
deildinni og sá lengi um vikulega sundleikfimi fyrir eldri borgara
í sundlaug Reykjalundar.
„Ráðamenn á Reykjalundi voru svo vinsamlegir að lána laug-
ina án endurgjalds og sundleikfimin er enn í gangi. Þá bjó Sigríður
Þorvaldsdóttir leikkona hér í Mosfellsbæ. Hún vann mikið sjálf-
boðaliðastarf með eldra fólkinu og langaði svo til að setja upp
leikrit með þeim. Það varð úr að við settum upp Rauðhettu á
þorrablóti i Hlégarði. Þetta var látbragðsleikur, hvorki texti né
leiktjöld, en tvær konur gengu yfir sviðið með hvít lök þegar
skipt var um atriði. Rauðhetta reyndist óborganlega skemmtileg
í þessum búningi.“
Soroptimistaklúbbur Mosfellsbæjar: María var ein af stofn-
endum klúbbsins og þær Soroptimistasystur hafa unnið ötullega
að málefnum aldraðra í Mosfellsbæ, standa m.a. fyrir þorrablóti
eldri borgara. í fyrstu stóðu þær einar fýrir blótinu, en í seinni tíð
með Lions- og Kiwanisklúbbunum og Rauðakrossdeildinni. Áður
voru blótin haldin um hádegi á sunnudegi í þorra, en systurnar
ákváðu að halda þau frekar á laugardagskvöldi, með dansleik og
opnum bar.
„Þá heyrðust raddir eins og: „Á nú bara að fara að fýlla gamla
fólkið!" Ég átti ekki til orð yfir þessum hugsanagangi,“ segir
María, „fannst eins og verið væri að tala um skólakrakka, ekki
fullorðið fólk! Nú eru blótin haldin á sunnudögum kl. 17, með
dansleik, bar og tilheyrandi, en svo skrýtið sem það er - þá er
fólk oft að flýta sér heim eftir kl. 20, vill trúlega ekki missa af
sjónvarpsdagskránni."
Nú binda félagar þínir í FEB ?niklar vonir við þig að þú
getir bryddað upp á einhverju skemmtilegu ífélagslífinu.
„Ég ætla rétt að vona að við getum gert eitthvað skemmti-
legt. Við ættum að efna til mánaðarlegra funda til fróðleiks og
skemmtunar, vera með eitthvað uppbyggilegt, til dæmis lesa fyrir
hvort annað. Við ættum líka að virkja okkur saman við félags-
þjónustu bæjarins, fara saman í ferðalög og fleira. Mjög brýnt er
líka að gera eitthvað í þessum öldrunarmálum. Eir er sem betur
fer að fara að byggja öryggisíbúðir hérna. Ástandið er búið að
vera hræðilegt hérna, að eldra fólk skuli hafa neyðst til að flytja
í önnur byggðarlög þegar heilsan hefur bilað. Félagið er góður
vettvangur til láta að sér kveða í þessu og öðru.“
O.Sv.B.