Listin að lifa - 01.06.2006, Side 37

Engin niðurstaða er fengin í málinu enn.
Núllgreiðsluseðlar. I október sl. setti heilbrigðis- og trygg-
ingaráðherra reglugerð, sem fól í sér að TR gæti stöðvað allar
greiðslur til eldri borgara, sem hefðu fengið ofgreitt að mati
TR. Formaður FEB og framkvæmdastjóri gengu á fund umboðs-
manns alþingis og óskuðu eftir úrskurði hans um hvort setning
reglugerðarinnar ætti sér stoð í lögum um almannatryggingar.
Umboðsmaður brást fljótt við og sendi ráðherra fyrirspurn um
á hvaða forsendum slík reglugerð væri sett og benti á mögulega
árekstra við bæði ákvæði í stjórnarskránni og mannréttindasátt-
mála Evrópu.
Viðbrögð: Þann 28. nóvember tilkynnti ráðherra þá ákvörðun
sína að draga reglugerðina til baka. Jafnframt skipaði hann
starfshóp „til að skoða eftirlit og innheimtu tekjutengdra bóta
almannatrygginga11.
Nefnd á nefnd ofan. I maí 2005 var skipuð samráðsnefnd
með fulltrúum fjögurra ráðuneyta og fulltrúum Landssambands
eldri borgara. Meginhlutverk nefndarinnar var að fara yfir sam-
komulag frá 19. nóvember 2002 um aðgerðir ríkisvaldsins í mál-
efnum aldraðra næstu tvö til þrjú ár. Nefndin skilaði niðurstöðum
í nóvember 2005 og var lögð af með bréfi dags. 28. des. 2005.
Þann 16. janúar 2006 skipaði Halldór Asgrímsson nýja sam-
ráðsnefnd undir formennsku Asmundar Stefánssonar. Sú nefnd
hefur haldið nokkra fúndi og verulegum tíma að sjálfsögðu varið
í að kynna nýjum formanni störf fýrri nefndar. Þessi nefnd á að
fjalla um nýja stefnu í búsetumálum og kjaramál. Maður getur ekki
varist grunsemdum um að með nýrri nefndarskipun sé ætlunin að
tefja fýrir að hafist sé handa um aðgerðir með þvi gamalkunna ráði
að þæfa málin endalaust og kæfa í umræðum í stað athafna.
Eins og ég sagði hér að framan þá blöskraði mér á aðalfund-
inum það virðingarleysi - og já beinn ruddaskapur -, sem mér
fannst samtökum aldraðra sýnd af þeim, sem með framkvæmda-
valdið fara, í okkar umboði; þeim sem við höfum með atkvæðum
okkar bókstaflega ráðið til að vinna fyrir okkur. Ég sá mig því
til þess knúinn að taka til máls á aðalfundinum undir umræðu-
liðnum skýrsla formanns.
Ég benti á að flokksþing og landsfúndir stjórnmálaflokka
byggja stefnu sína í þessum málaflokki gjarna á baráttumálum
og stefinumótun samtaka aldraðra - taka þau meira eða minna
upp í yfirlýsta stefhu sína fyrir kosningar - sem er hið besta
mál - en beittu ýmsum aðferðum til að hundsa þau þegar að
framkvæmdinni kemur:
a) að svara engu
b) að svara eftir dúk og disk og vísa þá jafhvel á annan aðila
innan stjórnsýslunnar
c) að þæfa málið í nefhd á nefnd ofan
Þegar forræði landsmálanna væri á sömu höndum, kjörtíma-
bil eftir kjörtímabil, kæmi að því að valdhrokinn næði yfirhönd-
inni og menn teldu sig hvorki þurfa að hlusta á málflutning kjós-
endanna né bregðast við honum. Undir slíkum kringumstæðum
þyrftu samtök borgaranna að grípa í taumana og kenna þessum
„valds“ mönnum almenna mannasiði.
Nú væri ljóst að ekki gætum við beitt þrýstingi með því að
leggja niður störf, fara í verkfall. En tíminn ynni með okkur. Við
hefðum nógan tíma. Ég lagði því til að við mynduðum átakshópa
aldraðra, sem væru reiðubúnir til að setjast að í kontórum þeirra
manna, sem hundsuðu okkur, óvirtu viðurkenndar reglur góðrar
stjórnsýslu með því að svara ekki erindum, vísa hver á annan,
þæfa og svæfa mál í nefndum eftir að þau væru fullrædd og komið
að því að framkvæma.
Ég legg því til að við myndum átakshópa aldraðra sem væru
reiðubúnir til að setjast að í kontórum þeirra sem hunsa okkur
og óvirða viðurkenndar reglur góðrar stjórnsýslu.
Eins og kom fram í skýrslu formannsins hafa fjölmiðlar verið
jákvæðir gagnvart málflutningi aldraðra. Svona atburðir mundu
því áreiðanlega fá athygli þeirra. Ef þessari aðferð væri beitt
markvisst, án þess að fara í manngreinarálit eða flokksgreinar-
álit, mundi þessum þjónum okkar fljótt lærast að egna okkur ekki
til vandræða. Mótmælaaðgerðir sem þessar gætu farið fram af full-
kominni friðsemd og háttprýði svo sem öldruðum sæmir og haft
að mottói það sem stendur í gömlu skátavísunni: „kyrrð og ró en
þó festu og þor“. Ekkert um okkur, og fyrir okkur, án okkar“.
Ólafur Hannibalsson
9. grein stjómsýslulaga nr. 37 1993:
Málshraði.
Akvarðanir í málum skulu teknar svo fljótt sem unnt er.
Þar sem leitað er umsagnar skal það gert við fýrstu hentug-
leika. Ef leita þarf eftir fleiri en einni umsögn skal það gert
samtímis þar sem því verður við komið. Stjórnvald skal til-
taka fyrir hvaða tíma óskað er eftir að umsagnaraðili láti í
té umsögn sína. Þegar fyrirsjáanlegt er að afgreiðsla máls
muni tefjast ber að skýra aðila máls frá því. Skal þá upp-
lýsa um ástæður tafanna og hvenær ákvörðunar sé að vænta.
Dragist afgreiðsla máls óhæfilega er heimilt að kæra það til
þess stjórnvalds sem ákvörðun í málinu verður kærð til.