Listin að lifa - 01.06.2006, Side 49

Útileikfimi með göngustöfum.
Skemmtileg billjardaðstaða.
Garður á milli raðhúsa.
Á hverju setri er lítil verslun með
helstu nauðsynjar, en Danir telja bjór,
léttvin og snafs til nauðsynja, því Danir
eru jú vanir að fá sér öl eða vínglas, þegar
þeim býður svo við að horfa. Um helgar
hafa þeir gjarnan öl með matnum og það
er þeim lika frjálst á setrunum. Að sjálf-
sögðu er ekki liðið fyllirí né drykkjulæti.
Hver stofnun gefur út eigið fréttabréf og
greinir frá helstu innanbúðarfréttum, aug-
lýsir samkomur, ferðir og aðra viðburði.
Tómstundaaðstaða er alls staðar rúm-
góð, með fjölbreyttum lager af ýmis konar
hráefni til föndurs, jafnvel myndarlegu
föndurbókasafni. Einnig er tölvuver með
tölvum og netaðgangi. Bæði í tómstunda-
aðstöðunni og víðar eru hafðir gamlir
munir til að hjálpa þeim sem farnir eru að
tapa minni að rifja upp eitt og annað frá
sínum yngri árum. Þess utan eru þetta fal-
legir munir sem prýða.
I félagslífinu má nefna bingó, fjölda-
söng, danskennslu, leikfimikennsla bæði
innandyra og utan. Markviss áhersla er
lögð á að fá fólk til að fara út af eigin
heimili, svo að íbúar einangrist ekki innan
eigin veggja. Farið er í ýmsar skemmti-
klúbbar eru starfandi, svo sem kór, matar-
klúbbur, spilaklúbbur og fleira.
Á einu setrinu, Lundehaven, koma
skólabörn öðru hverju í heimsókn. Börnin
fræðast um daglega lífið áður fyrr, og eldra
fólkið fræðist um verkefnin sem börnin eru
að vinna að. Ungir sem aldnir hafa mikla
ánægju af þessum heimsóknum. Fyrir
hverja heimsókn fer starfsfólkið í skólann
og áminnir börnin um að sýna nærgætni
og kurteisi og vera ekki með hávaða og
læti í heimsókninni. Bekkjunum er síðan
skipt í tvo hópa, svo að ekki komi of mörg
börn í senn.
Alls staðar er boðið upp á læknisþjón-
ustu, hár- og fótsnyrtingu, sjúkra- og iðju-
þjálfun, og ráðgjöf í einu og öðru sem
hvílir á hinum aldraða. Á Kildegárden er
boðið upp á „bráða“ hvíldarpláss, ef um
tímabundinn lasleika er að ræða. Einnig
ef viðkomandi er einmana og sorgmæddur
og hefur brýna þörf fyrir að komast innan
um fólk í nokkra daga. Á meðan á hvíld-
ardvöl stendur er boðið er upp á hjúkrun,
iðju- og sjúkraþjálfun. Andleg og líkam-
leg aðhlynning tryggir að viðkomandi
fari heim í betra ásigkomulagi en við
komuna. Hámarksdvöl er 14 sólarhringar,
en fólkið ákveður sjálft hvenær það vill
fara heim.
í blöðum og bæklingum, sem ég viðaði
að mér, má m.a. lesa að í öldrunarsetrunum
eru starfandi notenda- og aðstandendaráð
sem virðast vera lögbundin í Danmörku.
Ef marka má fundargerðir í fréttabréfum
öldrunarsetranna, eru þessi ráð að ein-
hverju leyti með puttana í rekstri setranna,
eru eins konar húsfélagsstjórnir. Góð hug-
mynd, sem heldur öldruðum virkum og
áhugasömum um setrið sitt. Skoða þarf
betur hvort slík ráð gætu hentað okkur.
Sveitarfélögin í Danmörku bjóða eldri
borgurum upp á fría endurhæfingu, sjúkra-
þjálfún og aðra þjálfun - til að auka lífs-
gæði, hjálpa fólki til að halda lífsgleði og
sjálfsvirðingu og heilsu. Einnig í sparnað-
arskyni fyrir félagsþjónustuna. Hraust og
lífsglatt fólk þarf síður félagslega aðstoð,
en þeir sem verr eru á sig komnir.
Guðrúti Jóhannsdóttir, formaður FEBA
Gengið á milli hlýlegra raðhúsa.
ferðir, t.d. á veitingahús, í lautartúra, í
heimsóknir á aðrar félagsmiðstöðvar, í
einhvern stórmarkað og verslunarhverfi
eða annað sem fólk hefur áhuga á - og
aðrar félagsmiðstöðvar heimsóttar. Staðið
er fýrir „opnu húsi“, basar og jólamark-
aði. Ágóðinn rennur svo öldrunarseturs-
ins, sem kallast HÚSIÐ OKKAR. Ýmsir