Neytendablaðið - 01.03.2009, Blaðsíða 9

„Konur eiga ekki að sitja eins og páfagaukar á öxl manna sinna ef
þær vilja að mennirnir taki virkan þátt í uppeldinu.“
Kristian Witt
Hún er vökul, ávallt til staðar og fylgist með því hvort faðirinn setji
bleyjuna ekki örugglega rétt á bossann, hvort hann hiti nú pelann
almennilega og hvort hann haldi rétt á barninu. Og hún er ekkert
að skafa utan af því ef hún er ekki ánægð með aðferðirnar.
Það endar oft með því að maðurinn gefst upp á að sinna barninu.
Þörf kvenna til að stjórna umönnun og uppeldi barnanna er
nefnilega oft ástæða þess að foreldrar ungra barna slíta samvistum.
Þessu heldur Kristian Witt fram en hann er fjögurra barna faðir,
fyrirlesari og rithöfundur bókarinnar Bare vent til far kommer
hjem.
Kristian segir að vilji karlmenn hafa meiri áhrif á heimilinu og í
uppeldinu þurfi þeir oft að hafa virkilega fyrir því. Hann segist
einnig upplifa yfirgang kvenna á fyrirlestrum.
„Ef ég spyr karlana svara konurnar fyrir þá og þá verð ég að spyrja
þá: „Já en hvað finnst ykkur?“
„Það gengur ekki að konan
líti alltaf yfir öxlina á manni
sínum og segi: „nei það gengur
ekki að gera þetta svona því þá
pissar hann í gegn.“ Margir feður
missa trúna á sjálfa sig og fara aftur
í hlutverk fyrirvinnunnar. Þeir standa
sig kannski vel í vinnunni og því
halda þeir sig kannski þar meira en
góðu hófi gegnir.“
Að mati Kristians er lausnin sú að
mæðurnar haldi aðeins aftur af sér
og t.d. geti verið gott ráð að þær
yfirgefi herbergið meðan faðirinn
skiptir á barninu. Kristian segir föður-
inn þurfa að vera inni í myndinni alveg
frá byrjun; annars verði vandamálin bara stærri
þegar barn númer tvö kemur í heiminn.
Láttu karlinn í friði
– og leyfðu strákunum að slást!
Á dönsku heimasíðunni www. navlestreng.dk má finna áhugaverðar greinar um uppeldi. Hvort hægt er að heimfæra umfjöllunina
upp á íslenskar aðstæður skal ósagt látið en þarna má þó sjá áhugaverð viðhorf, s.s. það að mæður séu of stjórnsamar þegar kemur að
uppeldi barnanna og að það eigi beinlínis að leyfa drengjum að slást, annars sé ekki von á góðu.
Jesper Juul er þekktur fjölskylduráðgjafi og rithöfundur í Danmörku.
Hann heldur því fram að leikskólakennarar ættu oftar að leyfa
litlum slagmálahundum að slást í stað þess að skerast í leikinn um
leið og einhverjar hrindingar byrja. Árásargirni drengjanna er ekki
vel séð í leikskólanum og kvenleg gildi hafa tekið völdin bæði í
skólakerfinu og á heimilum. Kvenleg gildi eru auðvitað góð en ef
þau verða allsráðandi er verið að bæla niður náttúrulega árásargirni
drengjanna og það getur haft alvarlegar afleiðingar, segir Jesper.
Árásarhneigð er hluti af tilfinningaskalanum og strákar geta að sögn
Jespers aðeins lært að hafa stjórn á þessum tilfinningum ef þeir fá
leyfi til að fá útrás fyrir árásarhneigðina og upplifa árásarhneigð
annarra. Það eigi því ekki að stoppa slagsmálin of snemma heldur
leyfa litlu óeirðarseggjunum að ráða fram úr sínum málum. Jesper
bendir á að fjögurra ára börn séu jafnvel betri í að leysa ágreining
sín á milli en fullorðnir.
Ef árásarhneigðin er kæfð getur farið svo að menn verði veiklyndir
og láti alfarið stjórnast af konum; þeir verði „pleasers“ eins og
Jesper orðar það.
Eitt ráð gegn kvenlegum yfirgangi er að takast ærlega á við strákana
og hvetur Jesper feður til að slást við syni sína, í gamni auðvitað, 3-
4 sinnum í viku eða sjá til þess að strákarnir fái útrás fyrir kraftana
í einhverjum íþróttum.
Úrdráttur úr greinum á www.navlestreng.dk eftir Peter Andersen
Kvenleg gildi í fyrrirúmi
Stjórnsamar mæður
 NEYTENDABLA‹I‹ 1. TBL. 2009