Neytendablaðið - 01.03.2009, Blaðsíða 10

Fyrir réttu ári reit undirritaður grein í Neytendablaðið um
aðstæður barna og sitthvað fleira á Spáni, hafandi þá verið
búsettur eina sex mánuði í landinu. Nú er liðið á annað ár og
línur farnar að skýrast í stóru jafnt sem smáu. Byrjum á lífs-
dropanum.
Tíu dropar úr helvíti
Frá því ég flutti til Spánar í júlí 2007 hef ég ekki fengið góðan
kaffibolla. Lengi vel tamdi ég mér jákvætt hugarfar og prófaði kaffi
víða um bæinn. En það var alltaf eins. Alltaf hörmung. Reyndar
fékk ég mjög gott kaffi um páskana og á þriggja vikna tímabili í
ágúst. Þá var ég reyndar staddur á Íslandi.
Einhvers staðar verða vondir að vera
Fyrir nokkrum árum voru innleiddar tilskipanir Evrópusambandsins
um bann við reykingum. Á einhvern afar sérkennilegan máta hefur
veitinga- og kaffihúsabransanum tekist að sveigja þessar tilskipanir
að þörfum reykingafólks. Um daginn fór ég með krakkana á einn
hlekk kaffiteríukeðjunnar Rodilla. Ég áttaði mig ekki á því fyrr en
ég var sestur að annar hver maður var að reykja – leitaði þá að
skiltum og sá að reykingar voru leyfðar – og síðan sá ég stigaop
sem vísaði niður í gluggalausan kjallara – hann var fyrir hina
reyklausu. Einhvers staðar verða vondir að vera.
Grænmeti og ávextir
Kannski er þetta sá póstur í innkaupum sem við eigum eftir að sakna
mest: að geta ekki lengur farið til Miguels í litlu grænmetisbúðinni
hjá skólanum og keypt tíu kíló af grænmeti og ávöxtum á sirka 15
evrur.
Að sitja á strák sínum
Sonurinn á heimilinu er að verða sex ára. Hann er búinn að sitja á
skólabekk í á annað ár. Og þá meina ég sitja. Á meðan leikskólinn
íslenski snýst mikið um hreyfingu og útivist þá eru aðrar áherslur
hér. Fjögurra ára eru börnin í bekk undir stjórn kennara og það
er stíf innlögn. Hann er orðinn mjög öruggur að draga til stafs og
teikna allskyns form og lesturinn er að detta inn. En það er mjög
lítið um frjálsan leik og fari hitinn undir 8 gráður og leiki grunur á
úrkomu fara þau ekki út í frímínútur. Undanfarnar vikur hefur verið
óvanalega kalt í Madríd og börnin hafa verið mikið inni og horft á
videó. Minn maður er búinn að fá uppi í kok. Ég er handviss um að
hér hafa íslenskir leikskólar vinninginn.
Íþróttir og tómstundir eftir skóla
Þetta fyrirkomulag er prýðilegt; félögin koma til krakkanna í
skólana – ekkert skutl. Í skólanum okkar, sem kenndur er við
Filippus prins, er boðið upp á fótbolta, körfubolta, dans, júdó, ensku
og sitthvað fleira. Það virkar þannig að skólinn er í samstarfi við
íþróttafélög sem bjóða upp á tíma í skólanum að skóladeginum
loknum. Þá sækir til dæmis fótboltaþjálfarinn þá sem skráðir eru
í fótbolta inn í bekkina og æfingin hefst. Foreldrarnir koma síðan
klukkutíma síðar.
Einn fullkominn hlutur
Það er langt í frá að allt sé fullkomið hér í Spánarveldi. Þó er einn
sá hlutur: skóladagurinn hefst að jafnaði ekki fyrr en klukkan
níu. Einn klukkutími milli vina virðist ekki mikið en munurinn á
stemningunni er geysilegur. Að fara með krakkana í skólann hér
á Spáni er ljúf aðgerð. Krakkarnir eru útsofnir, það er orðið bjart,
margir foreldranna hafa þegar verið á fótum í tvo tíma og eru búnir
að fá sér kaffi og búnir að opna fyrir litla hjartað og líst bara alls
ekki illa á heiminn.
Á Íslandi er þessu öðruvísi farið. Íslendingurinn opnar augun, fer
í föt, treður seríosi í krakkana og er örugglega búinn að hvæsa og
urra alloft áður en stokkið er ofan í vök hins ískalda dags. Allir
sáttir? Nei, ekki allir sáttir. Íslendingurinn fer síðan í vinnuna og
næsta klukktímann drekkur hann kaffi, ornar sér við mbl.is og er
farinn að þiðna upp úr hálf tíu.
Ég legg til að skóladagurinn hefjist klukkan níu. Það yrði hluti af
endurskipulagningu hins Nýja-Íslands.
Og þið efasemdarfólk og þið sem þurfið virkilega að mæta til vinnu
í bítið, hér eru góðu fréttirnar: Hér hafa menn þann háttinn á að
bjóða upp á vistun fyrir skóla fyrir þá sem þurfa. Allir sáttir.
Bjargvætturinn Lucía
Oft hef ég blótað krökkunum í hverfinu fyrir að vera innipúkar og
aldrei til taks. Ég hef líka á tilfinningunni að þeir hangi dálítið mikið
í „La play“ eins og þeir kalla Playstation og tölvuleiki almennt. En
burtséð frá þessu hef ég séð töluverð tilþrif í mannlegum samkiptum
hjá skólafélögum krakkanna.
Börnin á heimilinu þurftu að taka á honum stóra sínum fyrstu
mánuðina í nýju landi. Fyrsta skóladaginn afhentum við þau við
hliðið og sáum á bak þeim inni í framandi byggingu með framandi
fólki sem talaði framandi tungumál. Hér var ekkert sem hét aðlögun
og að við mættum vera hjá þeim í skólastofunni fyrstu dagana eins
og tíðkast oft.
Ísland | Spánn:
pælingar
Reykingar á veitingastöðum þykja ekkert tiltökumál
Úrvalið hjá Miguel er mikið og verðið gott
10 NEYTENDABLA‹I‹ 1. TBL. 2009