Dagrenning - 01.06.1953, Blaðsíða 36

^Kjarnalím^
Hínn mndraverSí samloSimarkraftmr
Fyrirsögn þessarar greinar er telcin úr
nýrri bók, „The Atom Speaks and Echoes the
Word of God“, eftir D. Lee Chesnut.
Höfundurinn er starfsmaður hjá Ceneral
Electric Company í New York, og er
sannkristinn Biblíutrúannaður. — Sök-
um þeirrar innsýnar, sem hann hefir í eðli
og byggingu kjarnans er hann tíður ræðumað-
ur í kirkjum og á kristilegum samkomum þar
sem rætt er um samsvörun Biblíunnar við
vísindin.
Bókin, sem við höfum vitnað til, er vel
rituð með mörgum myndum, svo að þeir
sem ekki hafa nægilega tæknilega menntun
geti skilið þessi vísindi og samband þeirra
við sannindi Biblíunnar. Það ætti að nægja
að segja hér, að með orðinu „kjarnalím" á
höfundur við hið furðulega afl, kraftinn, sem
heldur atómkjamanum saman.
Mönnum er það nú almennt kunnugt, að
hvert efni er samsett af atómum sem eru af
sömu gerð. Með því að skipa á annan hátt
ýmsum hlutum atómsins, svo sem prótónum,
neutrónum og elektrónum, er hægt að breyta
einu efni í annað. Þetta hefur verið gert hvað
eftir annað í hinum stóru eðlisfræðirannsókn-
arstofum víða um heirn, en það er mjög
kostnaðarsamt verk.
Þrír aðalhlutar atómkjarnans, sem við
nefndum áður, eru prótónur, sem eru hlaðnar
jákvæðu (positifu) rafmagni, electrónur, sem
hlaðnar eru neikvæðu (negatífu) rafmagni
og síðan neutrónur sem, eins og nafnið bend-
ir til, eru alveg áhrifalausar. Kjamafræðingar
geta sagt okkur ýmislegt um sérkenni þessara
hluta, en hvað þeir eru í raun og veru er enn
mjög á huldu. Enginn hefir nokkru sinni
átt hnefafylli sína af prótónum; enginn
veit hvemig efni yrði úr þeim.
Lögmál Coulombs kennir okkur, að hlut-
ir sem hlaðnir eru samskonar rafmagni
hrindi hver öðrum frá sér, en þeir sem
hlaðnir eru gagnstæðu rafmagni, dragi hver
annan að sér. Hver sá, sem hefir leikið sér
með rafsegul, hefir sannprófað þetta. Þrátt
fvrir þetta velþekkta lögmál, hafa eðlisfræð-
ingar þó verið í mestu vandræðum með að
skýra, hvað það er sem heklur atómkjarnan-
um saman. Súrefniskjaminn t. d. er gerður
úr átta prótónum og átta neutrónum. Neu-
trónumar eru ekki hlaðnar neinu rafmagni,
en prótónumar eru jákvæðar (pósitífar). Sam-
kvæmt Coulombs lögmáli ætti súrefnis-
kjarninn ekki að haldast saman heldur ættu
agnimar að þjóta hín í hverja áttina. En það
einkennilega er, að þetta er ekki svo.
Ef við höldum áfram að fylgjast með rann-
sóknum eðlisfræðingsins Chesnut, þá fáum
við þær upplýsingar, að krafturinn, sem held-
ur tveim prótónum sarnan innan kjamans,
samsvari tíu til fimmtíu punda þunga. Þetta
eru stórkostlegar tölur, þegar haft er í liuga
hve geysismátt atómið er. Þetta verður enn
athyglisverðara, þegar við fáum að vita, að
áætluð fjarlægð milli tveggja prótóna inn-
an sama kjama er minni en V400 milljónasti
úr þumlungi. Stórkostlegt svið opnast fyrir
augum okkar, þegar við hugleiðum þessar
geysilegu tölur. Öllum efnum er haldið sam-
an með geysilega sterku innra samloðunar-
afli, sem vísindamenn kalla kjamalím, (Nu-
clear Glue).
34 DAGRENNING