Morgunblaðið - 02.01.2015, Side 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. JANÚAR 2015
✝ Sigríður Sig-urðardóttir
fæddist í Stóra-
Lambhaga, Skil-
mannahreppi, 2.
janúar 1920. Hún
lést annan dag jóla
á heimili sínu, Eyja-
bakka 28 í Reykja-
vík.
Foreldrar Sigríð-
ar voru Sigurður
Sigurðsson, bóndi
og hreppstjóri, fæddur á Elínar-
höfða á Akranesi 20.5. 1889 og
Sólveig Jónsdóttir, húsfreyja,
fædd í Brennu í Lund-
arreykjadal 8.4. 1889. Systkini
Sigríðar voru Sigurður Sigurðs-
son, f. 1918, Jón Sigurðsson, f.
1924 og eru þeir látnir en eft-
irlifandi systir Sigríðar er Sól-
veig Sigurðardóttir, f. 1929. Sig-
Reyni Jóhannsson, f. 5.3. 1953,
kvæntan Ingu Rún Garð-
arsdóttur, f. 1954. Börn þeirra
eru Sigurður Reynisson, f. 1981,
Garðar Reynisson, f. 1983 og Ey-
rún Jóna Reynisdóttir, f. 1987.
Dóttir Ingu Rúnar er Hrund Val-
geirsdóttir, f. 1974. Barnabörn
Reynis og Ingu Rúnar eru þrjú
talsins.
Sigríður ólst upp á Stóra-
Lambhaga og stundaði almenn
sveitastörf frá unga aldri. Hún
aðstoðaði móður sína við heim-
ilisstörf á fjölmennu sveitaheim-
ili þar sem m.a. veiðimenn í Laxá
gistu og nutu viðurgjörnings.
Sigríður stundaði nám við Iðn-
skólann í Reykjavík og starfaði
síðan innanbúðar og við kjóla-
saum hjá Haraldi Árnasyni í
Haraldarbúð. Eftir að hún giftist
varð hún heimavinnandi hús-
móðir. Heimili Sigríðar var í
rúma fjóra áratugi að Eyjabakka
28 í Reykjavík en áður bjó hún
m.a. í Mosgerði og á Njálsgötu.
Útför Sigríðar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 2. janúar
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
ríður giftist 14. maí
1960 Hauki B. Ósk-
arssyni frá Klömb-
ur í Aðaldal en
Haukur lést 11.1.
2010. Sonur þeirra
er Óskar Baldvin
Hauksson, f. 20.10.
1960, sem kvæntur
er Ingu Jónu Frið-
geirsdóttur, f. 29.8.
1964. Synir þeirra
eru Haukur Óskars-
son, f. 1994 og Friðgeir Ósk-
arsson, f. 2000. Fyrir átti Sigríð-
ur 1) Sigurð Ferdinandsson, f.
1.2. 1947, kvæntan Guðrúnu
Matthíasdóttur, f. 24.1. 1947, en
dóttir þeirra er Sigríður Sigurð-
ardóttir, f. 1979, dóttir Guðrúnar
er Margrét Vilhjálmsdóttir, f.
1973. Barnabörn Sigurðar og
Guðrúnar eru alls fjögur. 2)
Í dag kveð ég kæru ömmu
mína, hana Sigríði Sigurðardótt-
ur, eða ömmu Siggu. Ég á marg-
ar og góðar minningar um ömmu
mína. Þegar ég var lítil gisti ég
stundum hjá henni og þá var
mikið brallað. Stundum tókum
við strætó eða löbbuðum í búðina
sem mér fannst mikið ævintýri.
Amma mín var einstök kona,
alveg sér á parti. Ég man þegar
ég kom og kynnti hana fyrir kær-
asta mínum. Þá voru dregnar
fram gamlar myndir og spjallað.
Þegar við skoðum myndirnar tók
ég eftir að myndirnar voru eitt-
hvað öðruvísi og ég minntist á
það við ömmu. Amma sagði „Mér
fannst þú eitthvað svo litlaus á
myndunum svo ég málaði með
tússlit yfir til að hressa upp á
þig.“
Ég kveð þig með söknuði,
amma mín. Góðra stunda mun ég
minnast með gleði í hjarta og
miklu þakklæti fyrir þann tíma
sem við áttum saman.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þín ömmustelpa,
Sigríður.
Það er tómlegt að hugsa til
þess að mamma sé farin, hún
sem var svo stór hluti af mínu lífi.
Mamma ólst upp í sveit og mundi
tímana tvenna. Hún fæddist í
torfbæ í Stóra-Lambhaga en
flutti ung í nýtt og reisulegt
steinhús sem afi byggði með eig-
in afli. Mamma var bráðger og
tók snemma til hendinni við störf
innan sem utan veggja heimilis-
ins. Í þá daga var heyskapur
meira og minna unninn með
handafli. Mamma minntist ávallt
æsku sinnar með gleði en hún bjó
við mikið ástríki foreldra sinna.
Oft sagði hún mér sögur og sýndi
myndir frá þessum tíma. Heim-
ilið var fjölmennt en auk systkina
hennar var vensla- og vinnufólk á
bænum. Síðar bættust við er-
lendir og innlendir veiðimenn
sem stunduðu veiðar í Laxá á
sumrin. Þá fluttu heimilismenn
niður í kjallara og eftirlétu veiði-
mönnunum herbergi hússins.
Mamma aðstoðaði ömmu þá við
eldamennsku og framreiðslu fyr-
ir gestina eins og hún kallaði þá
alltaf.
Skólaganga mömmu var ekki
löng en í þá tíð komu kennarar á
bæinn hennar og þar var krökk-
unum í sveitinni kennt. Mamma
var fljót að læra að lesa og var
sérstaklega minnug á ljóð og
kvæði sem hún hafði unun af.
Síðar stundaði mamma nám í
Iðnskólanum sem bjó hana m.a.
undir hennar starf við að sauma
fína kjóla í Haraldarbúð. Hún
var einkar lagin í höndunum,
saumaði og breytti fötum fram
yfir nírætt. Hugur hennar stóð
samt alltaf til náms en aðstæður
hennar komu í veg fyrir það. Frá
unga aldri innprentaði hún mér
mikilvægi langskólanáms og
fylgdist ávallt vel með frammi-
stöðu og árangri sona minna í
þeirra námi.
Ræktun var hennar líf og yndi,
bæði innan og utan dyra. Stund-
um stóð ég hana að verki við að
næla sér í afleggjara og hún
stundaði ásamt pabba garðrækt
af miklum móð á Korpúlfsstöðum
og síðar í Stóra-Lambhaga. Hollt
og gott mataræði var mikilvægt í
hennar huga, vildi rækta sínar
eigin kartöflur, rófur og kál. Ber-
jatínslan á haustin var hennar
yndi og minnist ég ferða í Þjórs-
árdal þar sem pabbi skaut gæsir
og mamma tíndi ósköpin öll af
berjum á meðan. Sveitin var svo
sannarlega í sálinni.
Mamma veiktist á miðjum
aldri af liðagigt sem hrjáði hana
alla tíð síðan en ekki dró hún af
sér við heimilisstörfin eða það
sem hún tók sér fyrir hendur.
Hún undi sér vel í sól og hita og
hafði unun af því að fara til Kan-
arí, einnig stundaði hún laugarn-
ar mikið eftir að hafa lært að
synda komin vel fram yfir miðjan
aldur.
Mamma var alltaf boðin og bú-
in að hjálpa við pössun sona
minna og var sérstaklega Hauk-
ur mikið hjá henni. Þeir sakna
báðir ömmu sinnar og minnast
hennar með hlýhug.
Eftir að pabbi dó bjó mamma
ein í íbúðinni sinni, vildi gera
hlutina sjálf eins og hún tileink-
aði sér í æsku. Nýtnin og nægju-
semin var henni í blóð borin. Hún
vildi ekki leggjast inn á stofnun
með einhverjum ókunnugum en
hafði gaman af því að vera í sam-
bandi við nánustu ættingjana.
Solla systir hennar var einstak-
lega dugleg að vera í sambandi
við mömmu. Það hjálpar í sorg-
inni að minnast hennar leikandi á
als oddi hjá okkur á aðfangadag
jóla.
Elsku mamma, blessuð sé
minning þín.
Óskar Baldvin Hauksson.
Sigríður
Sigurðardóttir
✝ Svanhvít varfædd á Geit-
hálsi í Vest-
mannaeyjum 30.
apríl 1923. Hún
lést 18. desember
2014.
Foreldrar Svan-
hvítar voru Katrín
Sigurlín Svein-
björnsdóttir frá
Skógum í Mjóa-
firði, f. 16. apríl
1895 og Hjörtur Einarsson, f.
19. ágúst 1887 í Þorlaug-
argerði, Vestmannaeyjum.
Maki Svönu var Bolli Þórodds-
son, f. 16.1. 1918, hann lést
13.11. 2012.
Systkini Svönu voru Jóhanna
Gunnþórunn, f. 7. maí 1914,
Óskar Sveinbjörn, f. 4.11. 1915,
Alfreð Hjörtur, f. 18.11. 1918,
Einar, f. 31.1. 1926, Gísli, f.
8.12. 1927, Guðný
Ragnheiður, f.
10.1. 1931. Synir
Svönu eru Hjörtur
Bollason, f. 26.11.
1945, sonur hans
er Hjörtur, f.
30.11. 1963. Eyþór
Bollason, f. 26.11.
1945, maki Vio-
letta Grönz, börn
þeirra eru Bolli, f.
2.11. 1967, kvænt-
ur Ástu Benediktsdóttur og
eiga þau 3 börn, Fönn. f. 20.12.
1968, gift Edvard Friðjónssyni
og eiga þau 3 börn og Svanþór,
f. 3.6. 1973, kvæntur Guðrúnu
Sveinsdóttur og eiga þau 3
börn.
Útför Svanhvítar fer fram
frá Garðakirkju í dag, 2. jan-
úar 2015, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Svana frænka min lést 18.
desember 91 árs að aldri, en
þrátt fyrir háan aldur mundi
hún eftir öllu, bæði fólki og æv-
ina alla. Það var svo gaman að
tala við hana og við töluðum oft
saman, hún hafði frá svo mörgu
að segja. Frænka mín var ekki
hávaxin kona en því stærra var
hjarta hennar, hún hafði alltaf
tíma fyrir aðra og opnaði oft
heimili sitt fyrir þá sem þurftu
hjálp eða aðstoðar við.
Minningarnar um frænku
mína eru margar og allar góð-
ar, við áttum svo margt sam-
eiginlegt og þar eru íþróttir of-
arlega á blaði. Þegar ég var
unglingur í Reykjavik fórum
við oft saman í sund en sund
var mikið áhugamál hjá henni
og hún æfði sund þegar hún
var unglingu. Við fórum saman
í leikfimi og slökun hjá Júdó-
deild Ármanns, og misstum
aldrei af landsleikjum í hand-
bolta og knattspyrnu. Okkar
uppáhaldslið er Liverpool og
við gátum talað endalaust um
sigur og ósigra okkar manna.
Svana var ekki alltaf heilsu-
hraust og hún var oft á sjúkra-
húsum á yngri árum en alltaf
var hún kát og glöð þrátt fyrir
veikindi sín. Ég man ekki eftir
Svönu öðruvísi en í góðu skapi
og brosandi enda sagði hún oft
að það þýddi ekkert annað en
taka hlutunum vel hvað sem á
dyndi og reyna alltaf að vera
sáttur við alla. Svana sagði mér
oft frá ferðalögum sem hún og
Bolli fóru í á sínum yngri árum
um Kanada og Evrópu og ég á
enn forláta könnu sem Bolli gaf
mér þegar þau komu heim frá
Bilbao á Spáni, það þarf að
vera almennileg mjólkurkanna
á sveitaheimili, sagði Bolli. Eft-
ir að heilsan og getan versnaði
þurfti hún meira á hjálp að
halda og þá var gott að eiga
góða að. Barnabörn hennar
Fönn og Bolli studdu hana á
allan hátt og gerðu henni
mögulegt að vera heima hjá sér
svona lengi.
Dáðrík kona í dagsins stóru önnum,
dýrust var þín gleði í fórn og
móðurást,
þú varst ein af ættjarðar óska-
dætrum sönnum,
er aldrei köllun sinni í lífi og starfi
brást.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Svana frænka mín trúði því
að Bolli tæki á móti henni og
umfaðmaði hana og ég veit að
það hefur hann gert og þau eru
saman á ný.
Við Kristján sendum Eyþóri,
Hirti og fjölskyldum þeirra
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Ég kveð frænku mína
með söknuði
Blessuð sé minning hennar.
Katrín Hjartar Júlíusdóttir.
Svanhvít
Hjartardóttir
✝ Soffía Zop-honíasdóttir
leikskólakennari
fæddist í Reykjavík
27. deseember
1934. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sólvangi í
Hafnarfirði 17.
desember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Zophonías
Sigfússon, pípu-
lagningameistari, f. 26. júlí
1901 í Svarfaðardal, d. 11. apríl
1974 og Lilja Bjarnadóttir, hús-
freyja, f. 31. október 1906 í
Grundarfirði, d. 16. júlí 1985.
Systkini Soffíu voru Sjöfn, f.
22. júní 1931, d. 27. september
2014, maki Gunnar Moritz
Steinsen, f. 28. mars 1928, börn
þeirra eru Snorri og Lilja
Anna; Bjarni, f. 11.7. 1942,
maki Erla Gjermundsen, f.
26.4. 1943, synir hans eru Jón
Trausti, Bjarki Valur og Davíð;
Herdís, f. 9.4. 1948, maki Páll
Tryggvason, f. 29.7. 1953, börn
þeirra eru Orri Gautur, Dís,
Tryggvi Zophonías og Björn
Páll.
Maki Soffíu var Örn Þór
Karlsson, skriftvélameistari, f.
23. október 1929, d. 11. júní
2014. Foreldrar hans voru Karl
Guðmundsson myndskeri, f.
12.3. 1903 í Þinganesi í Horna-
firði, d. 15.9. 1950, og Þórunn
Björg Jónsdóttir húsfreyja, f.
25.10. 1905 á Ytri-Kleif í Breið-
dal. Hálfsystir Arnar samfeðra
var Hulda Karls-
dóttir Newman, f.
10.3. 1927, d. 4.7.
1962, maki Rey-
mond G. Newman,
f. 4.10. 1921, d.
24.4. 1981. Börn
þeirra eru Geir,
Jón, Ray og María.
Börn Soffíu og
Arnar eru 1) Karl
Friðjón Arnarson,
f. 12.8. 1960, maki
Snjólaug G. Kjartansdóttir, f.
21.9. 1959, synir þeirra eru Örn
Þór, f. 21.12. 1996 og Atli
Björn, f. 3.6.1998. 2) Úlfar
Snær Arnarson, f. 31.10. 1966,
maki Gréta V. Guðmundsdóttir,
f. 25.10. 1965, börn þeirra eru
Saga, f. 6.9. 1990, og Guð-
mundur Karl, f. 1.8. 1998.
Soffía lauk prófi frá Uppeld-
isskóla Sumargjafar 1956 og
vann alla ævi sem fóstra, síðar
með starfsheitið leikskólakenn-
ari. Hún vann í Drafnaborg
1956-1960, í Grænuborg 1962-
1974, var leikskólastjóri í Arn-
arborg 1974-1979, í Lækj-
arborg 1979-1986 og í Nóaborg
frá 1986 þar til hún lét af störf-
um árið 2001. Soffía var
fulltrúi starfsfólks í stjórn-
arnefnd Dagvistar barna frá
1979-1981 og í stjórn Barna-
vinafélagsins Sumargjafar frá
1984-2012.
Útför Soffíu fer fram frá
Laugarneskirkju í dag, 2. jan-
úar 2015, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Kveðja frá Barnavinafélag-
inu Sumargjöf
Látin er vinkona okkar og
kær samstarfsmaður um langa
tíð, Soffía Zophoníasdóttir, leik-
skólakennari. Soffía lauk prófi
frá Uppeldisskóla Sumargjafar
vorið 1956 og helgaði sig starfi
með ungum börnum alla starfs-
ævi sína, fyrst sem leikskóla-
kennari og síðar sem leikskóla-
stjóri. Hún starfaði sem
leikskólakennari í Drafnarborg
og síðan í Grænuborg á árunum
1956 til 1974. Þá varð hún leik-
skólastjóri í Arnarborg og
gegndi því starfi allt til ársins
1979 er hún gerðist leikskóla-
stjóri í Lækjarborg til ársins
1986. Það ár tók hún að sér
stjórn leikskólans Nóaborgar
sem hún gegndi allt þar til hún
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Soffía lét sig varða velferð
barna alla tíð og naut Barnavina-
félagið Sumargjöf þess í ríkum
mæli. Hún var kosin í stjórn
Sumargjafar árið 1984 og sat í
stjórn félagsins allt til ársins
2012 er hún lét af störfum vegna
veikinda. Við félagar hennar í
stjórn Sumargjafar minnumst
hennar með söknuði og þakklæti
fyrir vel unnin störf og framlag
hennar til málefna barna allan
þann tíma sem við höfum notið
krafta hennar í stjórn félagsins.
Við vottum sonum hennar og
fjölskyldunni allri okkar innileg-
ustu samúð.
Kristín Ólafsdóttir.
Soffía
Zophoníasdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN SIGURÐUR JÓNSSON
rafvirki,
Hafnartúni 6,
Siglufirði,
sem lést á Heilbrigðisstofnuninni, Siglufirði, 22. desember 2014,
verður jarðsunginn frá Siglufjarðarkirkju sunnudaginn 11. janúar
2015 kl. 14.00.
.
Halldóra Ragna Pétursdóttir,
Halldóra S. Björgvinsdóttir, Ólafur Þór Ólafsson,
Jón Ó. Björgvinsson, Kristín Sigurjónsdóttir,
Sigurður T. Björgvinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Í dag kveðjum
við einn af þeim
mönnum sem
sterkastan svip
settu á fyrstu ár Framhalds-
skólans í Vestmannaeyjum.
Karl Marteinsson kom til okkar
á öðru ári skólans 1980 og tók
að sér að kenna málmsmíði og
tengdar greinar. Hann reyndist
góður kennari og farsæll í 25
ár. Á þessum árum fór skólinn í
gegnum mótunarferli og átti
Kalli stóran hlut í því. Hann
var alltaf til í að gera það sem
þurfti, þó vinnan færi oft út-
fyrir vinnurammann. Hann
hafði mjög gott lag á nemend-
um á sinn þægilega hátt. Það
er eitt af lykilatriðum í rekstri
hvers skóla að hafa góða og
trausta starfsmenn. Oftast fór
ekki mikið fyrir Kalla, en hann
hafði gaman af því að stríða
samstarfsfólki ef tilefni gafst.
Stundum voru „skúrurnar“
(ræstifólkið) skotmarkið hjá
Kalla og eitt haustið brá svo við
að mýs gerðu sig heimakomna í
málmsmíðisalnum. Kalli kvart-
aði við skúrurnar og sagði þeim
að hann væri hálfhræddur við
þessi litlu dýr. Þá sáu þær
Karl Gunnar
Marteinsson
✝ Karl GunnarMarteinsson
fæddist 21. desem-
ber 1936. Hann lést
15. desember 2014.
Karl Gunnar var
jarðsunginn 27.
desember 2014.
tækifæri til að
hefna sín og dag
einn þegar vinnu
var lokið, heyrðist
þetta gríðarlega
angistaróp úr
smíðasalnum og
allir sem voru í
húsinu hlupu til,
vissir um að ein-
hver hefði stórslað-
sast. Skýringin var
að „einhver“ hafði
laumað smáhnoðra af stálull í
útiskó Kalla og hann hélt að
það væri mús. Ekki var Kalli
að erfa þetta, en hann kíkti vel
og vandlega í skóna áður en
hann fór í þá, næstu mánuðina.
Kalli var góður ljósmyndari
og hafði lengi myndað, sérstak-
lega í Eyjum, og átti orðið
margar gullfallegar myndir.
Skólinn naut þess og fékk
margar myndir frá honum í
ýmsa prenthluti.
Við verðum honum ævilega
þakklát fyrir það góða starf
sem hann vann og búum að því
að hafa fengið að kynnast þess-
um mæta dreng.
Stjórnendur og starfsfólk
Framhaldsskólans í Vest-
mannaeyjum kveðja Karl Mar-
teinsson með þakklæti fyrir
samstarfsárin og það sem þau
gáfu okkur. Við sendum Svan-
dísi og öllum afkomendum
þeirra hjóna okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ólafur H. Sigurjónsson,
skólameistari.