Morgunblaðið - 06.03.2015, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. MARS 2015
✝ Sigurbjörg Lár-usdóttir (Stella)
fæddist á bænum
Vindhæli á Skaga-
strönd 12. júní 1926.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hrafnistu í Boða-
þingi, Kópavogi, 23.
febrúar 2015.
Foreldrar hennar
voru Lára Kristjáns-
dóttir, f. 6. apríl
1901, d. 6. september 1993, og
Lárus Guðmundur Guðmunds-
son, f. 6. október 1896, d. 21.
september 1981.
Hún var önnur í röð fjögurra
systkina sem nú eru öll látin.
Þau voru Soffía Sigurlaug, f.
23. júní 1925, d. 31. mars 2010,
Guðmundur, f. 5. júní 1929, d.
15. október 2002, og Guðrún
Ingibjörg, f. 12. júlí 1930, d. 20.
september 2010.
Eiginmaður Sigurbjargar
var Jörgen F. Berndsen
(Junni), f. 4. desember 1922, d.
25. nóvember 2012, sonur
hjónanna Fritz Hendriks
fluttu árið 2010 á Hrafnistu í
Kópavogi.
Sigurbjörg var húsmóðir en
auk þess starfaði hún við ýmis
störf utan heimilis.
Börn þeirra hjóna eru: Bára
Berndsen, f. 1943, giftist Helga
Þór Jónssyni (skilin), börn
þeirra eru Jón Þór, Friðrik og
Lárus Helgi. Fritz H. Berndsen,
f. 1947, kvæntur Indíönu Frið-
riksdóttur, börn þeirra eru Sig-
rún, Friðrik Gunnar og Grétar
Ingi. Lára Berndsen, f. 1948,
gift Jóni Karli Scheving, börn
þeirra eru Kristjana Sig-
urbjörg, Lilja Guðrún og
Hanna Lára. Bjarki Berndsen,
f. 1949, kvæntist Sólveigu Sig-
urgeirsdóttur (skilin), barn
þeirra er Brynja. Bjarki á barn,
Brynjar, með Guðrúnu Jóns-
dóttur. Bjarki kvæntist Ingi-
björgu Þorvaldsdóttur (skilin),
börn þeirra eru Andri og Dav-
íð. Regína Berndsen, f. 1965, á
barn, Vigdísi Björk, með Sveini
Segatta. Regína er gift Braga
Þór Jósefssyni, börn þeirra eru
Elísabet Ósk og Ingvi Freyr.
Sigurbjörg (Stella) eignaðist
16 barnabörn, 28 barna-
barnabörn og tvö barnabarna-
barnabörn.
Útför Sigurbjargar fer fram
frá Lindakirkju í dag, 6. mars
2015, og hefst athöfnin kl. 15.
Berndsen og
Regine Henriette
Hansen.
Sigurbjörg ólst
upp fyrstu árin á
Vindhæli en síð-
ar flutti
fjölskyldan á
Skagaströnd. Þar
lauk Sigurbjörg
skyldunámi í
barnaskólanum á
Skagaströnd og
fór síðan á Reykjaskóla í
Hrútafirði í einn vetur þegar
hún var 18 ára gömul. Hún
sótti síðan ýmis námskeið í
prjóna- og saumaskap sem áttu
eftir að nýtast henni vel í fram-
tíðinni.
Sigurbjörg og Jörgen stofn-
uðu snemma heimili, fyrst á
Siglufirði þar sem Jörgen lærði
húsasmíði og síðar á Skaga-
strönd. Fjölskyldan flutti svo
næst suður og bjó í Hafnarfirði
fyrstu árin og að lokum í Kópa-
vogi þar sem þau byggðu hús
að Hlaðbrekku 17. Þar bjuggu
þau í 50 ár eða þar til þau
Í dag kveð ég elsku mömmu
mína.
Hún var ung þegar hún átti
mig, ekki nema sautján ára, ung-
lingur myndi nú víst einhver
segja.
En hún lét það ekki stoppa sig í
að sækja þá menntun sem hún
óskaði sér. Hún fór í Reykjaskóla
og á meðan var ég hjá ömmu og
afa á Skagaströnd.
Dugleg var hún mamma alla
tíð, hvort sem var í vinnu eða að
sjá um eigið heimili. Alltaf var
slegið upp veislu þegar gesti bar
að garði, margs konar kræsingar í
boði, en líklega var hjónabands-
sælan hennar best af öllu.
Þegar ég byrjaði sjálf að búa
var hún til taks hvenær sem var,
að hjálpa og leiðbeina. Alltaf tilbú-
in við saumavélina, hvort sem
sauma þurfti gluggatjöld eða fatn-
að, gera við eða breyta og bæta.
Hún var prjónakona mikil og
nutu afkomendurnir góðs af því.
Ég minnist jólaboðanna, þegar
stórfjölskyldan kom saman á að-
fangadagskvöld í Hlaðbrekkunni.
Heitt súkkulaði og allt heimabak-
að, þetta eru þær jólaminningar
sem strákarnir mínir muna best.
Mamma hafði alltaf sterkar
taugar til Skagastrandar, þar var
hennar „heima“. Svo lengi sem
heilsan leyfði fóru þau hjónin
norður hvert sumar til að hitta
ættingja og vini, það var þeim
mikils virði.
Síðasta ferðin hennar til Skaga-
strandar var yndisleg. Á leiðinni
rifjaði hún upp og sagði sögur af
flestu því sem fyrir augu bar. Það
var komið við á Hvammstanga hjá
Ingu systur hennar.
Þar áttu þær systur góða stund
saman og ekki var að spyrja að
myndarskapnum á því heimili.
Síðan var haldið áfram til
Skagastrandar, í „Skeifuna“, þar
sem Soffía og Mundi tóku á móti
okkur opnum örmun. Mamma
naut sín þessa daga og hafði mikla
ánægju af að hitta ættingja og
gamla vini.
Hún bjó á Hjúkrunarheimili
Hrafnistu í Boðaþingi síðustu ár
og heilsan var orðin léleg. En hún
fór á fætur flesta daga og var á
ferðinni um húsið svo lengi sem
hún gat. Dugnaðurinn var samur
og fyrr, ekkert gefið eftir til hinsta
dags.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Hvíldu nú í friði, elsku mamma
mín, og Guð blessi þig. Þín dóttir,
Bára Berndsen og fjölskylda.
Elsku mamma mín, nú ertu bú-
in að fá hvíldina. Þær eru margar
góðu stundirnar sem við höfum átt
saman í gegnum tíðina og því eng-
an veginn hægt að gera því skil í
fáum orðum.
Þú byrjaðir ung að eiga börnin
þín, aðeins 17 ára, og varst orðin
fjögurra barna móðir 23 ára. Það
var ekki auðvelt að eiga öll þessi
börn, í þröngu húsnæði með engin
þægindi, en þú gerðir það besta úr
stöðunni sem hægt var á þeim
tíma.
Eldri systkini mín fæddust öll á
Skagaströnd nema Lára, sem
fæddist á sjúkrahúsinu á Siglu-
firði en þar bjugguð þið pabbi
meðan hann var að læra húsa-
smíði. Mig áttirðu síðan þegar þú
varst 38 ára á fæðingardeildinni í
Kópavogi. Ég ólst því að mestu
upp ein með ykkur pabba þegar líf
ykkar var orðið auðveldara og þið
búin að koma ykkur fyrir í Hlað-
brekku 17, þar sem þið bjugguð í
50 ár.
Við fórum í margar ferðir hér
innanlands saman. Það voru fastir
áfangastaðir á hverju sumri sem
við heimsóttum. Fyrst var farið í
Búðardal, en þar var dvalið yfir-
leitt í nokkrar nætur hjá systrum
pabba (Junna), síðan var haldið til
Skagastrandar og þar tók við
lengri dvöl meðal skyldmenna
þinna, mömmu þinnar Láru og
systkina, enda var það þinn uppá-
haldsstaður, og síðan var farið til
Sauðárkróks til systur pabba.
Síðasta ferðin sem þú fórst til
Skagastrandar var árið sem þú
varðst áttræð. Þá fórum við sam-
an í bíl ásamt Báru systur og El-
ísabetu dóttur minni. Þú varst
bókstaflega með bros á vör alla
leiðina af spenningi að komast
norður. Á leiðinni var komið við
hjá Ingu systur þinni sem bjó á
Hvammstanga. Við skemmtum
okkur allar vel í þessari ferð og
minnist dóttir mín reglulega á
hvað þessi ferð var frábær, enda
var sungið og grínast á leiðinni.
Við vorum mjög nánar alla tíð,
þú varst mín stoð og stytta og
besta vinkona. Ég gat alltaf leitað
til þín með stórt og smátt. Það
sem einkenndi þig var jákvæðni
og því var aldrei um að ræða að
gefast upp eða gera mikið úr hlut-
unum eða kvarta ef eitthvað bját-
aði á. Þú varst hörkudugleg og
vannst utan heimilis við margvís-
leg störf í gegnum tíðina og varst
vel liðin alls staðar.
Ég bjó síðan í nágrenni við þig
eftir að ég stofnaði mína eigin fjöl-
skyldu og því vorum við í miklum
samskiptum svo til daglega alla
tíð. Aldrei bar skugga á vinskap
okkar. Börnin mín, Vigdís, Elísa-
bet og Ingvi, áttu góða ömmu sem
reyndist þeim vel. Þrátt fyrir veik-
indi þín síðustu árin náðum við
alltaf sambandi vegna þess að við
þekktum hvor aðra svo vel. Þú
reyndir yfirleitt að koma því til
skila að ég ætti ekki að vera með
áhyggjur af hvernig þér liði held-
ur ætti ég að passa upp á mig. Það
var alveg lýsandi fyrir þig, þegar
við tókum utan um hvor aðra,
hvernig þú klappaðir mér á bakið
og blikkaðir mig með öðru aug-
anu, „hættu nú að stússa svona
mikið“ voru þín orð þegar þú náðir
að tjá þig. Ég sakna þín, elsku
mamma mín, og mun reyna að
hafa að leiðarljósi hvernig þú
hugsaðir og komst fram við aðra í
lífinu. Þín dóttir,
Regína.
Elsku amma mín. Mig langar
að minnast þín í nokkrum orðum.
Þegar ég var lítil var ég oft veik og
gat ekki verið hjá dagmömmunni
og oft gat ég ekki farið í leikskól-
ann. Þá fór maður alltaf til afa og
ömmu í Hlaðbrekkunni þar sem
var alltaf vel tekið á móti manni.
Þegar ég mætti var tilbúinn hafra-
grautur með rúsínum í litlu haf-
meyjuskálinni. Þú varst alltaf svo
góð við mig eins og alla í kringum
þig og ég tel þig ljúfustu mann-
eskju sem ég mun nokkurn tíma
kynnast. Þegar mamma og pabbi
fóru til útlanda eða þurftu að
skreppa stundum yfir nótt vildi
maður alltaf gista hjá ykkur afa.
Oft þegar ég gisti spiluðum við
ólsen ólsen og það sem var svo
skemmtilegt var að maður fékk
alltaf að vaka svo lengi, stundum
alveg til tólf og það þótti mjög
mikið þegar maður var sjö ára.
Þú varst alltaf svo jákvæð og
vildir alltaf gera það besta úr öllu.
Ég mun sakna þín mjög mikið,
elsku amma mín, og mun aldrei
gleyma öllum góðu minningunum.
Það er ekki hægt að hugsa sér
betri ömmu, takk fyrir allt.
Elísabet Ósk Bragadóttir.
Elsku amma mín, ég er viss um
að það hefur ekki verið til betri og
jákvæðari manneskja en þú. Það
var ómetanlegt að fá að alast upp
hjá ykkur afa í Hlaðbrekkunni, en
þið voruð mín stoð og stytta og gat
ég ávallt treyst því að þið væruð til
staðar fyrir mig. Ég man þegar þú
kenndir mér að prjóna og baka en
við bökuðum oft saman, kanilsn-
úða, pönnukökur eða lummur. Það
var líka alveg sama hvað okkur afa
datt í hug að bralla, þú hafðir alltaf
þolinmæði fyrir því. Ferðalögin
með ykkur afa á sumrin voru afar
skemmtileg, hvort sem það var
dagsferð út fyrir bæinn eða ferð á
Eddu-hótel þar sem við gistum í
nokkrar nætur. Það var alltaf svo
gott að vera hjá ykkur og þegar ég
gisti bjóst þú alltaf svo vel um mig
fyrir svefninn, last með mér bæn-
irnar á kvöldin og gafst mér kvöld-
kaffi.
Takk fyrir allar góðu stundirn-
ar sem við höfum átt saman, betri
ömmu hefði ekki verið hægt að
eiga. Þú verður ávallt í hjarta
mínu, elsku amma mín. Þín
Vigdís
Sigurbjörg
Lárusdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Sigurbjörgu Lár-
usdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝ Unnar IngiHeiðarsson
fæddist á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
15. júní 1990.
Hann lést 19. febr-
úar 2015.
Foreldrar hans
eru Sigríður Jó-
hannesdóttir
grunnskólakenn-
ari, f. 29. maí
1958, og Heiðar
Rögnvaldsson húsasmíðameist-
ari, f. 30. apríl 1956. Sambýlis-
maður Sigríðar er Magnús
Guðjónsson húsasmíðameistari,
f. 28. mars 1954. Sonur Unnars
Inga og Steinunnar Óskar Ey-
þórsdóttur, f. 7. ágúst 1991, er
Benoný Ingi, f. 28. ágúst 2012.
Alsystir Unnars Inga er Guð-
rún Helga, f. 19. september
1985, sambýlismaður hennar er
Sara María, f. 2006, Sonja El-
ísabet, f. 2007, og Silja Karen,
f. 2012, sambýlismaður Hildar
er Árni Valur Vilhjálmsson, f.
26. ágúst 1981. Guðjón Magn-
ússon, f. 18. febrúar 1986, sam-
býliskona hans er Kristín
Sveina Bjarnadóttir, f. 24. mars
1988, og Silja Hlín Magn-
úsdóttir, f. 22. desember 1988,
sambýlismaður hennar er Ei-
ríkur Helgason, f. 5. september
1987. Móðuramma Unnars Inga
er Guðrún Helga Kjartansdótt-
ir, f. 15. júní 1925.
Unnar Ingi ólst upp á Ak-
ureyri og gekk í Síðuskóla,
hann stundaði nám við Verk-
menntaskólann á Akureyri,
fyrst á matvælabraut en síðar
á listnámsbraut. Unnar Ingi
flutti til Grenivíkur 2012 og
vann þar við fiskvinnslu og í
Laufási en flutti aftur til Ak-
ureyrar haustið 2014 og starf-
aði síðustu mánuðina með föð-
ur sínum við smíðar.
Útför Unnars Inga fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag, 6.
mars 2015, og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Valur Oddgeir
Bjarnason, f. 28.
júlí 1986, dóttir
þeirra er Bergdís
Freyja, f. 2014.
Hálfbróðir Unnars
Inga er Þorsteinn
Björnsson, f. 11.
mars 1980, sam-
býliskona hans er
Sigríður Ólafs-
dóttir, f. 2. apríl
1981, börn þeirra
eru Hafsteinn Már, f. 2000,
Ólafur Atli, f. 2005, og Bryn-
hildur Kristín, f. 2010. Hálf-
systir Unnars Inga er Íris Huld
Heiðarsdóttir, f. 4. janúar 1979,
börn hennar eru Heiðdís Lilja,
f. 2002, Heiðar Máni, f. 2004,
og Krumma Dís, f. 2014. Stjúp-
systkini Unnars Inga eru Hild-
ur María Magnúsdóttir, f. 24.
mars 1981, börn hennar eru
Minn elskulegi Unnsi, ég elska
þig óendanlega. Hver minning er
mér dýrmæt perla.
Mikil sorg í hjarta mínu nú býr
en á morgun kemur þó dagur nýr
Það er sá harmur sem ég ber inni í mér
að finna það á morgun að þú ert ei hér.
Aldrei get ég skilið hví hann tók þig svo
fljótt.
Hvernig getur mér hér eftir verið rótt.
Í þeirri götu sem ég þig fyrst sá.
Mikinn söknuð og harm ég finn fyrir
þá.
Því komið er stórt gat í mínu hjarta.
Ég sé bara fyrir mér framtíð svarta.
Hvernig á ég að geta fyllt upp í það.
Enginn mun geta komið í þinn stað.
Komdu aftur, komdu til mín.
Ég ætíð vildi vera þín.
Um aldur og alla ævi mína.
Við áttum að fá lengri tíma.
Hví þurfti þetta að gerast?
Af hverju nú?
Hví ekki þegar við yrðum gömul?
Af hverju þú?
Þín að eilífu,
Steinunn.
Elsku pabbi minn nú ertu orð-
inn engill á himnum.
Minn elsku besti pabbi:
Guð gaf mér engil sem ég hef hér á
jörð.
Hann stendur mér hjá og heldur um
mig vörð.
Hann stýrir mér í gegnum lífið með
ljósi sínu.
Ég er svo þakklát að hafa hann í lífi
mínu.
Ég vona að hann viti að hann er mér
kær.
Allar mínar bestu hugsanir hann fær.
Hans gleði og viska við alla kemur.
Við flestalla honum vel semur.
Hann stendur mér hjá þegar illa liggur
við.
Hann víkur ekki frá minni hlið
nema sé þess viss að allt sé í lagi.
Fer þá að vesenast í málarastússi af
ýmsu tagi.
Hann er vandvirkur og iðinn
hann sinnir alltaf sínu vel
hann segir það aðalatriðin
sem er rétt, það ég tel.
Hann hefur kennt mér að vera
þolinmóð og sterk,
hvetur mig áfram að stunda mín
dagsverk,
„þú skalt alltaf standa á þínu“,
hann ávallt hefur sagt,
mikla áherslu á það lagt.
Þótt svo hann segi ekki við mann oft
mikið
þá meinar hann alltaf margt.
Hann getur aldrei neinn svikið
það getur hann ekki á neinn lagt.
Hann er bara þannig maður.
Hann er bara þannig sál.
Hann er aldrei með neitt þvaður.
Hann meinar allt sitt mál.
Hann sýnir mér svo mikla ást.
Hann vill aldrei sjá neinn þjást.
Hann er minn klettur og hann er mín
trú.
Hann er minn besti pabbi, staðreyndin
er sú!
Þinn elskulegi sonur,
Benoný Ingi Unnarsson.
Hví var þessi beður búinn
barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum
(Björn Halldórsson í Laufási.)
Elsku, hjartans vinur.
Megi friður og ró umlykja þig.
Sofðu rótt.
Mamma og Magnús.
Elsku bróðir.
Þegar þú fæddist var ég 5 ára
og fyrsta minning mín um þig var
þegar við pabbi fórum að heim-
sækja þig og mömmu á fæðing-
ardeildina 17. júní. Ég vildi endi-
lega fá að taka gasblöðru með inn
á deild og skildi ekkert af hverju
pabbi bannaði það. Þú varst alltaf
svo þolinmóður við mig þegar ég
var að stjórnast með þig, kenna
þér að lesa í staðinn fyrir að lesa
fyrir þig á kvöldin, rífa hjálpar-
dekkin af hjólinu þínu og láta þig
læra að hjóla, þegar við sátum
tímunum saman í tölvunni og þú
varst svo þolinmóður að sitja og
horfa á og leyfa mér að spila.
Þetta eru góðar minningar að
eiga. Ég vona að þér líði vel þar
sem þú ert núna og ég er viss um
að afi í Einilundi er að passa upp
á þig. Saknaðarkveðja, þín systir,
Guðrún Helga.
Það er engan veginn réttlátt
að vera í þeim sporum að þurfa að
finna réttu orðin til þess að
kveðja litla bróður sinn. Það eru
engin rétt orð og ég ætla ekki að
kveðja þig í hinsta sinn … ekki
núna. Ég mun halda áfram að
spjalla við þig og faðma þig að
mér í draumalandinu. Við höfum
alltaf náð vel saman og ræddum
það oft hversu lík við værum –
bæði að innan sem utan – við
treystum hvort öðru fyrir ýmsu
og mér þótti vænt um að eiga
þetta traust hjá þér. Stundum
voru orð óþörf.
Mér þykir einstaklega vænt
um að vera nýbúin að faðma þig
að mér og segja þér hversu mikið
ég elskaði þig og vildi allt fyrir
þig gera. Mig langar ekkert meir
núna en faðma þig að mér og
segja þér að allt verði í lagi … svo
innilega mikið.
Ég var svo stolt þegar þú
baðst mig að verða guðmóðir
Benonýs Inga. Þetta litla gull á
rosa stóran part í hjarta mínu.
Ég mun gæta hans fyrir þig þar
til við hittumst öll aftur – segja
honum hversu hjartahlýr dýra-
vinur og listamaður pabbi hans
var. Einstaklega skapgóður og
ljúfur drengur sem vildi öllum
vel. Við Benoný munum bralla
ýmislegt saman sem ég veit að þú
hefðir gert með honum, hluti sem
þú gerðir með Heiðari Mána og
Heiðdísi Lilju og hefðir einnig
gert með litlu Krummu Dís.
Ég hugsa svo sárt til stund-
anna sem ekki urðu og ég hlakk-
aði svo til að eiga með þér; enda-
lausu matarboðanna með pabba,
sundferða með litla manninn sem
ég ætlaði að eiga með ykkur í
sumar, bíltúra, ferðalaga og
spjalls um okkur systkinin sem
við áttum svo oft. Á þessum
stundum veit ég þó að þú munt
verða nálægt.
Ég veit að allir fallegu engl-
arnir mínir tóku vel á móti þér og
að þú og pabbi Krummulummu,
eins og þú kallaðir hana, munuð
vaka yfir litlu gersemismolunum
ykkar sem og okkur öllum.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
Og þegar tími minn á jörðu hér,
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
Ég geymi þig ávallt í hjartanu
mínu elsku hjartans Unnsi minn.
Þín systir,
Íris Huld.
Unnar Ingi
Heiðarsson
 Fleiri minningargreinar
um Unnar Inga Heið-
arsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.