Morgunblaðið - 06.03.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. MARS 2015
✝ Árni Jóhanns-son fæddist 30.
janúar 1933 að
Vatnsfirði við Ísa-
fjarðardjúp. Hann
lést 22. febrúar
2015.
Foreldrar hans
voru Jóhann
Hjaltason, kennari
f. 6.9. 1899 að Gils-
stöðum í Stein-
grímsfirði, d. 3.9.
1992, og k. h. Guðjóna Guð-
jónsdóttir, húsmóðir frá Hafn-
arhólmi, f. 20.10. 1901, d.
20.11. 1996.
Systkini Árna eru Finnbogi,
f. 85. 1930, Ingigerður, f. 29.7.
1936, og Hjalti, f. 25.1. 1941.
Árni kvæntist Ólöfu Þór-
arinsdóttur 30. september
1953. Þau skildu. Foreldrar
hennar voru Þórarinn Auð-
unsson, f. 15.5. 1892, d. 24.6.
1957, og Elín Guðbjörg Sveins-
dóttir, f. 7.7. 1898, d. 29.12.
1993. Við lát Þórarins flutti El-
ín á heimili Árna og Ólafar
ásamt Elínu Sigurðardóttur
dótturdóttur sinni. Árni og
Ólöf eignuðust fjögur börn 1.
Ágúst Þór, f. 26.5. 1954, maki
Alma Oddgeirsdóttir. Börn
Ágústar eru a) Guðmundur
Árni, f. 1971, maki Mojca
Skraban. b) Brynjar, f. 1977,
maki Svana Helgadóttir, börn
þeirra eru fjögur. c) Elísabet
Ólöf, f. 1977, maki Maik Cic-
hon, og eiga þau þrjú börn. 2.
Guðjón Trausti, f. 19.11. 1958,
maki Kerstin E. Andersson.
Börn þeirra eru a) Þórunn
Moa, f. 1984. b) Salbjörg Ýr, f.
1986. c) Steinunn Saga, f. 1990,
maki Guðjón H. Guðmundsson
og eiga þau eitt barn. d)
Hrafnkell Erik, f. 1997. Fyrir
átti Guðjón Iðunni Maríu, f.
1981, maki Benjamín Sigur-
geirsson og á hann eitt barn. 3.
anum og íþróttakennaraprófi
frá Íþróttakennarskólanum á
Laugarvatni árið 1954. Á þess-
um árum sinnti Árni ýmsum
störfum auk kennslu og sjó-
mennsku svo sem trésmíði og
löggæslu. Hann var kennari við
Austurbæjarskólann í Reykja-
vík 1956-61. Árni var til sjós
frá 1961-65, m.a. með Þorsteini
Gíslasyni, skipstjóra, á Guð-
rúnu Þorkelsdóttur. Árið 1965
stofnaði Árni byggingarfyr-
irtækið Brún og starfaði sem
verktaki þar til eftirlaunaaldri
var náð. Fyrirtæki Árna komu
að uppbyggingu stórra mann-
virkja í Reykjavík og á lands-
byggðinni. Auk vegbrúnna í
Kópavogi reisti fyrirtæki Árna
brú yfir Elliðaárnar, Höfða-
bakkabrúna og Gullinbrú. Árni
var því ósjaldan titlaður brúar-
smiður. Söngur skipaði stóran
sess í lífi Árna en hann sótti
fyrst tíma í söng hjá Kristni
Hallssyni árið 1956. Haustið
1957 var Árni tekinn inn sem
félagi í Karlakórinn Fóst-
bræður og söng sinn fyrsta
konsert með kórnum vorið
1958. Fjörutíu árum síðar, árið
1998, söng hann í síðasta skipt-
ið á vortónleikum með Fóst-
bræðrum. Hann gegndi fjölda
trúnaðarstarfa fyrir Fóst-
bræður og átti sinn hlut í
byggingu félagsheimilis kórs-
ins við Langholtsveg. Árni
söng með Átthagakór Stranda-
manna í 13 ár og jafn lengi
með Karlakór Kjalnesinga.
Árni var virkur í kórnum
Gamlir Fóstbræður frá 1998 til
2015.
Hestar voru annað áhugamál
Árna og hann átti sinn þátt í
því að vegur álóttra hrossa á
Íslandi hefur aukist. Árni og
Eygló héldu hesta í landi
Kvista í Árbæ en þar áttu þau
bústað þar sem þau dvöldust
eftir því sem við varð komið.
Árni verður jarðsunginn frá
Langholtskirkju í dag, 6. mars
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
Guðbjörg Gígja, f.
12.9. 1960, maki
Sigurður Már
Jónsson. Börn
þeirra eru a) Jó-
hann, f. 1989. b)
Kristín Silja, f.
1993. 4. Jóhanna
Harpa, f. 3.11.
1965, maki Þor-
steinn Páll Hængs-
son. Börn þeirra
eru a) Rut, f. 1991.
b) Hrönn, f. 1994. c) Ólöf, f.
1996.
Kona Árna til þrjátíu ára
var Unnbjörg Eygló Sigurjóns-
dóttir, f. 22.1. 1940. Foreldrar
hennar voru Sigurjón M. Jón-
asson, f. 27.8. 1915, d. 6.9.
1993, og Sigrún Júlíusdóttir, f.
5.6. 1907, d. 24.6. 2006. Árni
gekk börnum Eyglóar í föð-
urstað. Þau eru 1. Nína Þóra
Rafnsdóttir, f. 18. 3. 1964,
maki Unnar Rafn Ingvarsson.
Börn þeirra eru a) Sigríður
Eygló, f. 1995 og b) Aldís Ósk,
f. 1997. 2. Sigurjón Rúnar
Rafnsson, f. 28.12. 1965, maki
María Kristín Sævarsdóttir.
Börn þeirra a) Jónas Rafn, f.
1994, b) Guðlaug Rún, f. 1997.
Börn Maríu af fyrra hjóna-
bandi eru a) Sæunn Adólfs-
dóttir, f. 1985, maki Alberto
Fabian Bonasera. Þau eiga
fjögur börn. b) Árni Einar
Adólfsson, f. 1987.
Árið 1936 flutti fjölskylda
Árna að Bæjum við Snæ-
fjallaströnd (í Hólshús) þar sem
hún bjó til ársins 1947 en þá
flutti fjölskyldan til Súðavíkur
þar sem Jóhann var skólastjóri
til ársins 1955. Árni lauk prófi
frá Héraðsskólanum í Reykja-
nesi 1949. Að því loknu fór
hann á síld á Straumeynni frá
Akureyri. Árni lauk hand-
íðakennarapróf árið 1952 frá
Handíða- og myndlistaskól-
Tengdafaðir minn, Árni Jó-
hannsson, er látinn. Árna kynnt-
ist ég fyrst 1985 þegar hann
birtist á heimili Gígju dóttur
sinnar á Mánagötu. Árni var
mikill vexti, hafði hvella og glað-
væra rödd og aðsópsmikill á alla
lund. Handtakið var þétt og
höndin stór.
Árni fæddist á Snæfjalla-
strönd í Ísafjarðardjúpi þegar
kreppan mikla var enn að hrella
landsmenn. Efni voru lítil og það
var erfitt fyrir foreldra hans að
halda barnahópnum saman. Þeg-
ar faðir hans, Jóhann Hjaltason,
fór suður til Reykjavíkur í kenn-
aranám varð móðir hans, Guð-
jóna Guðjónsdóttir, að skilja
Árna eftir hjá vandalausum til
að geta unnið fyrir námi Jó-
hanns. Að loknu námi varð hún
síðan að vinna heilt ár fyrir
fóstri Árna. Ekki er langt síðan
Árni færði þetta í tal, ekki vegna
eftirsjár heldur sem dæmi um
það hvað fólk varð að leggja á
sig til að brjótast til mennta.
Árni var stoltur af áum sínum og
uppruna, Vestfirðingur í húð og
hár.
Árni lauk kennaraprófi í
handavinnu og íþróttum. Hann
starfaði ekki lengi sem kennari,
hefur sjálfsagt ekki haft þolin-
mæði til þess. Í framhaldi þess
hófst starfsferill hans sem bygg-
ingaverktaki. Margir minnast
hans fyrir þau störf og flestir
þekktu til Árna brúarsmiðs, eins
og hann var kallaður. Umsvifin
voru mikil á tímabili og það þótti
gott að vinna hjá Árna. Hann
var ekki mikið í smáatriðunum
og vildi borga vel. En sveiflu-
kennt efnahagsástand er verk-
tökum erfitt og sú niðursveifla
sem hófst í lok 9. áratugar síð-
ustu aldar reyndist flestum erf-
ið.
Á tvennu hafði Árni meira
yndi en af öðru, söng og hestum.
Söng fyrsta tenór og var öllum
eftirminnilegur, bæði sem
söngvari og kórfélagi. Ég er ekki
frá því að með honum hafi bærst
löngun til að læra meira og taka
stærri skref á söngsviðinu. Af
því varð þó ekki. Hestamennska
Árna snerist í seinni tíð fyrst og
fremst um ræktunarstarf og
hafði hann á því óbilandi áhuga
og mikla þekkingu. Í raun mætti
bæta stjórnmálum við sem
þriðja áhugamáli Árna. Fram-
sókn var hans flokkur og hann
þreyttist seint á að ræða stefnu
og menn á þeim vettvangi. Það
lá vel á Árna þegar ég sá hann
síðast í stuttri heimsókn. Hann
vildi ræða stjórnmál og hafði trú
á að málum myndi þoka áfram
og bað mig um skilaboð til ráða-
manna á útleið. Brosti um leið á
sinn kankvísa hátt.
Árni kynntist tengdamóður
minni, Ólöfu Þórarinsdóttur, á
námsárum en þau voru skilin
þegar okkar kynni hófust. Sam-
skipti við Árna voru því stopul
framan af og það var ekki fyrr
en hann kynntist Eygló Sigur-
jónsdóttur sem heimilishald
komst í fastari skorður. Eygló
bjó honum hlýlegt og fallegt
heimili og til þeirra var ánægju-
legt að koma í heimsókn og njóta
fjörugra samræða og þiggja
höfðinglegar veitingar. Árni var
orðinn lélegur til gangs undir
það síðasta en andinn var óbug-
aður. Við þessar aðstæður
reyndi meira á hans lífsförunaut,
en Eygló var honum samstiga og
umhyggjusöm, sem og hennar
börn sem Árni gekk í föðurstað.
Fyrir það eru börn og tengda-
börn þakklát. Kynnin við Árna
eru eftirminnileg og fyrir þau er
ég þakklátur.
Sigurður Már Jónsson.
Í dag kveð ég Árna afa í
hinsta sinn. Ég, eins og fleiri,
bjóst við að eiga þennan ynd-
islega mann að um mörg ókomin
ár þótt aldurinn færðist yfir hjá
honum sem öðrum. Eflaust hafa
æskuminningarnar valdið því að
ég hef lítið hugleitt líf án Árna
afa. Svo langt sem ég man þá
var þessi mikli og hlýlegi maður
hluti af lífi mínu, áhugasamur
um það sem ég tók mér fyrir
hendur og um hagi mína al-
mennt. Langdvalir mínar á er-
lendri grund urðu til þess að við
hittumst sjaldnar en ella hefði
orðið. Það virtist þó í engu
breyta sambandi okkar sem var
heilt og órofið alla tíð. Það var
gleðilegt að sjá hve árin fóru vel
með afa minn og hversu hann
naut lífsins með Lælu sér við
hlið. Ég er óendanlega þakklát
fyrir að börnin mín skyldu fá
tækifæri til að kynnast langafa
sínum sem þau dáðu. Stúlkurnar
mínar báðar, Carolin Freyja og
Sophie Sól, eiga Árna afa það að
þakka að hafa fengið tækifæri til
að kynnast ævintýraheimi hesta-
mennskunnar. Í huga okkar
allra lifir afi minn með sína
hljómmiklu rödd, hlýlegt fas og
einlægan áhuga á lífi og velfarn-
aði afkomenda sinna. Kæra
Læla, hugur okkar, litlu fjöl-
skyldunnar í Noregi, er hjá þér
og við sendum þér okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Elísabet Ólöf Ágústsdóttir.
„Elsku Mogginn, ég veit ekki
hvernig ég færi að ef ég hefði
ekki Moggann,“ sagði Árni Jó
stundum þegar ég talaði óvirðu-
lega um þetta ágæta blað, og
víst var það fyrsta verk Árna á
hverjum degi að lesa blaðið
spjaldanna á milli, en sérstak-
lega þó minningargreinarnar.
Árni Jó var áhugamaður um
flesta hluti. Það var ekki komið
að tómum kofanum þegar Árni
var spurður um einhvern mann.
Ef hann þekkti ekki manninn
sjálfan, var næsta víst að hann
þekkti forfeður hans. Árni fylgd-
ist líka afar vel með þjóðmálum
og fór ekki í felur með skoðanir
sínar og þannig var Mogginn
miðpunktur í orðræðu dagsins,
þó hann væri að sjálfsögðu ekki
sammála öllu því sem þar stóð.
Ég kynntist Árna Jó fyrir
rúmlega 20 árum, þegar við
Nína Þóra hófum búskap. Þau
voru mörg kvöldin sem við sát-
um frameftir og röbbuðum um
allt milli himins og jarðar. Það
var alltaf gott að koma til þeirra
Árna og Eyglóar. Það voru höfð-
ingjar heim að sækja. Árni hafði
góða nærveru. Hann var Vest-
firðingur, Djúpmaður og
Strandamaður og fór ekki í graf-
götur um að honum þótti heldur
betra ef hægt væri að rekja ætt-
ir manna þangað vestur. Þar
voru hans rætur enda fór hann
þangað ófáar ferðir og þar átti
hann alltaf vinum að mæta. Við
fjölskyldan fórum með Árna og
Eygló í ferðir til Hólmavíkur og
til Súðavíkur og ógleymanlega
ferð fórum við Árni, Ágúst sonur
Árna, Sigurjón mágur minn og
ég í Reykjarfjörð nyrðri fyrir
nokkrum árum. Á Vestfjörðum
var Árni á heimavelli – hafsjór af
fróðleik um byggð og búalið.
Árni og Eygló eyddu sumrum
síðustu árin á Kvistum í Rang-
árþingi. Þar höfðu þau byggt
upp fallegan bústað og Eygló
búin að rækta sannkallaða gróð-
urvin umhverfis hann. Þar leið
Árna best þar sem hann gat ver-
ið úti í náttúrunni með hrossin
nærri. Hann hugsaði með hryll-
ingi til þess að þurfa að fara inn
á stofnun þar sem hann gæti
ekki notið þeirra lífsgæða að
vera virkur þátttakandi í sam-
félaginu. Árni var sannarlega
virkur þátttakandi í samfélaginu
til dauðadags, sótti fundi og
mannfagnaði, hélt sambandi við
mikinn fjölda fólks og var af-
burða ræktarsamur við vini sína
og kunningja. Þó líkamleg heilsa
væri ekki alltaf góð var minnið
óskert og röddin sterk. Hans
verður minnst af mörgum fyrir
söngröddina og lífsgleðina. Hann
litaði hverja stund með sterkri
nærveru, var miðpunktur í
hverju samkvæmi. Árni vissi að
allt ætti sinn tíma. Eftir góða
kvöldstund tók hann oft lagið
eins og til að ljúka stundinni á
hápunkti. Þá varð oft annað
tveggja uppáhaldslaga fyrir val-
inu, Vor eftir Pétur Sigurðsson
og Friðrik Hansen eða Vinar-
kveðja með texta Theódórs Ein-
arssonar:
Besti vinur bak við fjöllin háu,
blærinn flytur mín kveðjuorð til þín,
hvíslar í eyru ljúfu ljóði smáu,
löng er biðin uns kemur þú til mín.
Manstu ekki sumarkvöldin sælu,
við sátum tvö ein við dalsins tæru
lind
og hlýddum undurhljóð á hörpu
minnar óð
og ortum fögur ástarljóð.
Nú ég vaki um nætur og vænti þín.
Það vorar, allt grætur þig, ástin mín.
Ég heyri vorfugla kvaka, komdu vinur
til baka,
þá við vökum og syngjum meðan
vornóttin dvín.
Unnar Ingvarsson
Fallinn er frá Árni Jóhanns-
son, góður félagi og söngvinur.
Fráfall Árna var óvænt því fyrir
aðeins nokkrum dögum höfðum
við félagar hans hitt Árna glaðan
á skemmtikvöldi Karlakórs Kjal-
nesinga. En fráfall hans var í
takt við líf hans og upplag og nú
hefur hann hafið upp raust sína í
nýrri og betri veröld. Það var
alltaf bjart yfir Árna og hann bjó
yfir sérstakri reisn, handtakið
var traust og ákveðið. Hann ein-
kenndi glettni í augum, góðlegt
bros og hlýja. Það var aldrei
lognmolla í kringum Árna, hann
lá ekki á skoðunum sínum og var
hispurslaus og hvetjandi. Árni
bar yfirbragð konunga og tók oft
af skarið á meðan aðrir hikuðu.
Árni var afbragðs tenór og
einn af bestu söngmönnum
þessa lands, björt tenórrödd
með fylltum og kraftmiklum
hljóm gaf Karlakór Kjalnesinga
annan og bjartari lit á meðan
hans naut við. Það var því heiður
að fá að standa við hlið hans í
Karlakór Kjalnesinga. Árni sló
gegn í Kanadaferð kórsins er
hann söng einsöng með kórnum
og flutti Rósina með glæsibrag á
Íslendingadeginum.
Árni var heiðursfélagi í Karla-
kór Kjalnesinga og vel að því
kominn þar sem hvatningarorð
hans urðu til þess að kórinn
leysti ýmis verkefni og áskoranir
af hendi með meira áræði, dug
og myndugleika en ella hefði
verið. Þar skipti reynsla Árna
miklu en ekki síður upplag hans.
Hann þoldi illa að menn kveink-
uðu sér eða sýndu ekki dug í
þeim verkefnum sem þeim voru
falin. Þannig reyndist hann
stjórn kórsins og stjórnanda öfl-
ugur liðsmaður sem munaði um í
starfi kórsins hvort sem var í
leik eða starfi en síðast en ekki
síst var hann burðarmaður í
söng. Þannig gat kórinn ávallt
treyst á Árna í söng við útfarir
eða annan athafnasöng og var
það ómetanlegt.
Árni var hrókur alls fagnaðar
þegar svo bar undir og spretti úr
spori með félögunum á ógleym-
anlegum gleðistundum á vegum
kórsins hvort sem var í ferðum
eða á skemmtikvöldum. Þá var
gjarnan tekið lagið og hvergi
dregið af sér og máttum við
yngri menn hafa okkur alla við
að halda í við aldna höfðingjann.
Árni var góður félagi og vinur
sem var umhugað um samferða-
menn sína. Þannig kom hann
gjarnan í kaffi ef hann átti leið
framhjá vinnustað mínum. Þá
var létt yfir mönnum og margt
skrafað um hesta, söng og póli-
tík.
Það verður því tómlegt hjá
okkur á næstu tónleikum að sjá
ekki andlit okkar góða heiðurs-
félaga á fremsta bekk.
Það er með miklum söknuði
og eftirsjá sem ég kveð minn
kæra söngvin og félaga Árna Jó-
hannsson og þakka honum fyrir
allt það sem hann gaf okkur fé-
lögum sínum. Hugur okkar er
hjá fjölskyldu Árna og þá sér-
staklega Unnbjörgu Eygló Sig-
urjónsdóttur, „Lælu“ eiginkonu
hans, en missir hennar er mikill,
við sendum fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur.
En við huggum okkar við að
nú ríður Árni á viljugum gæðingi
inn í eilíft sumar og þar mun
söngurinn hljóma bjartari og
meiri en áður. Hafðu þökk fyrir
allt og allt, hvíldu í Guðs friði.
Ólafur M. Magnússon
og fjölskylda.
Þegar við komum inn í eld-
húsið á Skörðugili heyrðist slík
rödd syngja að fínu glösin skulfu
í skápunum og maður nam
ósjálfrátt staðar, hálfsmeykur
við þennan ógnarkraft sem
skeiðaði fram húsið. „Það er al-
heimstenórinn,“ sagði pabbi.
Þegar við gengum inn í stofu
varð ljósara hvað í þeirri lýsingu
fólst.
Þar stóð þá maður á miðju
gólfi sem virtist hafa verið fóstr-
aður af bjarndýrum; hvítur á hár
með óvenju ræktarlegar auga-
brýr í sama lit, baðaði út
hrömmunum, hallaði höfðinu aft-
ur og lygndi aftur augum um
leið og hann hóf upp lokatón í
einu af þessum angurværu ís-
lensku sönglögum um eilífar vor-
nætur, óslökkvandi þrá, tár,
glerbrot og dauðadjúpar sprung-
ur. Riddararnir og prinsess-
urnar sem sátu að tafli í út-
saumsmyndum ömmu minnar
bylgjuðust þegar risinn lyfti sér
upp um eina hæð enn, enn
lengra með þessa ógnarlegu ten-
órrödd.
En hann var ekki hættur, svo
sannarlega ekki. Það voru einar
tvær, þrjár rimar enn í þessum
raddstiga sem hann fikraði sig
eftir svo allt gamla íbúðarhúsið
þeirra afa Dúdda og ömmu Sig-
rúnar nötraði á sínum veikburða
undirstöðum. Síðan kvaddi hann
lokatóninn með óperuhnykk og í
stofunni á Skörðugili braust út
ákaft fagnaðarhróp; afi minn
spratt á fætur með fleyg á lofti
til að verðlauna alheimstenórinn
sem brosti innilegu fagnaðar-
brosi, kankvísu og vinalegu eins
og hann hefði dregið frá öll tjöld
og stæði með sálina bera í and-
litinu. „Komið blessaðir og sælir,
feðgar,“ sagði hann og rétti okk-
ur sína karlmannlegu hönd.
Þetta var alheimstenórinn
Árni Jóhannsson. Seinna varð
hann samferðamaður Lælu
frænku og það gerði ævi mína
betri og ríkulegri að minningum
að heyra ótal oft þessa miklu
rödd, finna þetta hlýja handtak
og sjá hans kankvísa svip þegar
hann líkt og dró tjald frá sálinni
sem virtist engu hafa að miðla
nema gleði og kátínu.
Við Gerður og drengirnir
vottum frænku og öllu hans fólki
samúð okkar í von um að hann
syngi áfram á vegum alheimsins.
Guð geymi þennan góða mann.
Kristján
Bjarki Jónasson.
Árni Jóhannsson
Útför systur minnar,
GUÐNÝJAR GESTSDÓTTUR,
Ásvallagötu 37,
Reykjavík,
fer fram frá Dómkirkjunni í dag,
föstudaginn 6. mars, kl. 16.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
.
Júlíus Gestsson.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma, langamma og systir
okkar,
ÞÓRA HARALDSDÓTTIR,
Austurbergi 18,
Reykjavík,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar á
Landspítalanum við Hringbraut laugardaginn 28. febrúar.
Jarðarför fer fram frá Fella- og Hólakirkju mánudaginn
9. mars kl. 13.
.
Kaj Anton Larsen,
Lilja Caroline Larsen, Sigurður Ingi Einarsson,
Finnur Heimir Larsen, Anna María Björnsdóttir,
Anna Kristíne Larsen, Valgeir Sveinsson,
Tanja Aðalheiður Larsen, Leifur Sigmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn,
Hörður Hólm Garðarsson, Guðrún Ólafsdóttir,
Bjarni Jónsson.