Morgunblaðið - 14.03.2015, Side 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. MARS 2015
✝ Bára Sæ-mundsdóttir
fæddist á Ólafsfirði
18. júní 1924. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Hornbrekku
7. mars 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Sæmundur
Jónsson bóndi og
smiður, f. 5.10.
1895, d. 23.6. 1992,
og Salbjörg Helga
Þorleifsdóttir, f. 15.9. 1897, d.
20.9. 1976. Systkini Báru voru
Björg, f. 24.7. 1920, d. 7.6. 1992,
Rósleifur, f. 29.6. 1922, d. 10.1.
1928, og Guðmundur, f. 11.12.
1934, d. 14.4. 2007.
Eiginmaður
Báru var Bjarni
Ingólfsson, f. 1.12.
1932, d. 11.2. 2007.
Foreldrar hans
voru Ingólfur
Bjarnason, f. 25.8.
1912, d. 17.2. 1974,
og Jóhanna Jens-
dóttir, f. 6.1. 1913,
d. 13.3. 1995. Dóttir
Báru og Bjarna er
Sæbjörg Anna, f.
28.1. 1969, hennar sambýlis-
maður er Hilmar, f. 3.4. 1966.
Útför Báru verður gerð frá
Ólafsfjarðarkirkju í dag, 14.
mars 2015, og hefst athöfnin kl.
14.
Látin er uppeldissystir mín
Bára Sæmundsdóttir frá Vatns-
enda í Ólafsfirði.
Hún lést á elli- og hjúkrunar-
heimilinu Hornbrekku í Ólafs-
firði eftir stutta sjúkdómslegu.
Bára kom á öðru ári að Vatns-
enda og ólst þar upp hjá Stefaníu
ömmu minni og fjölskyldu henn-
ar til fullorðinsára. Það kom
snemma fram hjá henni rögg-
semi og áreiðanleiki. Hún var
ekki nema tæplega tíu ára 1934
þegar hún tók að sér að sjá um
ærnar yfir sauðburðinn en þá
var verið að byggja húsið á
Vatnsenda og þá fáir til að sinna
ánum. Hún tók starfið svo alvar-
lega að hún unni sér tæplega
svefns eða matar. Tíð var góð og
allar ærnar báru úti og um-
hyggja hennar við þetta starf svo
frábær að hún missti ekki eitt
einasta lamb. Hún hafði ánægju
af að stússast í kringum kindur
og hesta, þekkti allar kindur með
nöfnum og vorum við oft saman
uppi í fjalli í þeim erindagjörð-
um. Ég var ekki nema krakki og
hafði ekki roð við henni því oft
tók hún stefnuna beint af augum
yfir holt og hæðir, en þegar við
vorum bæði á hestbaki gat ég
fylgt henni eftir. Hún var mjög
metnaðarfull og sá til þess að við
krakkarnir á Vatnsenda sinntum
vel bústörfunum.
Hún stundaði barnaskólann
að mestu heiman frá Vatnsenda,
var að vísu fyrstu árin í fæði hjá
Sóleyju frænku okkar og gisti
hjá Steinunni Sveinbjarnardótt-
ur og móður hennar en fór oftast
heim um helgar en var síðar hjá
Vilborgu og Páli Sigurðssyni
kennara.
Þau Jón Ólafsson, Nonni á
Tjörn, og Bára voru á svipuðum
aldri og var hann oft á Vatns-
enda og brölluðu þau margt sam-
an.
Árin liðu við sveitastörfin, en
þegar Bára var rúmlega 20 fór
hún í Húsmæðraskólann á
Laugalandi. Þar stundaði hún
námið vel því þangað var hún
komin til þess að læra. Hannyrð-
ir lágu vel fyrir henni og marga
fallega gripi kom hún með heim
frá skólanum og handbragðið
var vandað.
Í lok skólaverunnar hafði
Halldóra Friðriksdóttir, skóla-
stýra við heimavistarskólann á
Snartarstöðum í Núpasveit,
samband við systur sína Svan-
hvíti Friðriksdóttur sem var
skólastjóri húsmæðraskólans og
bað hana að útvega sér góða
stúlku til heimilisstarfa. Þannig
æxlaðist það að Bára fór til Hall-
dóru frá Efri-Hólum og var hjá
henni næstu þrjú árin. Þar kunni
hún vel við sig og mat Halldóru
og Sigurð Björnsson mann henn-
ar mikils.
Bára og Björg systir hennar
fóru til Akraness 1956 og unnu
þar í einn vetur við fiskverkun og
eftir það fóru þær að Álafossi og
unnu þar í eitt ár.
Bára keypti hús að Brekku-
götu 14 í Ólafsfirði 1965 og var
hún þá alfarin frá Vatnsenda.
Síðar keyptu hún og Bjarni mað-
ur hennar Aðalgötu 7 en foreldr-
ar hennar bjuggu í næsta húsi og
hugsaði hún um þau af alúð með-
an bæði lifðu. Eftir að hún flutti í
bæinn vann hún mest við fisk-
verkun.
Fyrir nokkrum árum flutti
Sæbjörg dóttir hennar með
Hilmari sambýlismanni sínum til
Ólafsfjarðar og var hún þá komin
nær móður sinni sem dvaldi þá á
Hornbrekku.
Ég vil þakka Báru fyrir þann
þátt sem hún átti í uppeldi mínu
og allar þær ánægjustundir sem
við áttum saman á seinni árum.
Ég votta Sæbjörgu og Hilmari
mína innilegustu samúð.
Sveinbjörn Sigurðsson
frá Vatnsenda.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Það eru góðar minningar sem
koma upp í hugann þegar ég
minnist Báru föðursystur minn-
ar. Hugurinn leitar til baka til
æskuáranna þegar það var ár-
viss atburður að skreppa norður
á Ólafsfjörð með fjölskyldunni að
heimsækja afa, Báru, Bjarna og
Sæbjörgu.
Það fylgdi því mikil tilhlökkun
og spenningur og í minningunni
var alltaf sólskin í þessum sum-
arfríum okkar. Bára tók vel á
móti okkur, hún var einstaklega
örlát og gjafmild og vildi allt fyr-
ir okkur gera. Hún hafði
skemmtilega frásagnargáfu og
naut þess að rifja upp og segja
sögur frá uppvaxtarárum sínum.
Ég er þakklát Báru fyrir þessar
góðu minningar.
Elsku Sæbjörg og Hilmar, við
fjölskyldan sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur.
Edda Herdís
Guðmundsdóttir.
Í dag kveðjum við frænku
okkar frá Ólafsfirði, Báru Sæ-
mundsdóttur, en hennar minn-
umst við með mikilli hlýju og
þakklæti þar sem hún lék stórt
hlutverk í lífi móður okkar, Guð-
laugar Stefánsdóttur.
Bára kom á öðru ári til Vatns-
enda og var um tvítugt þegar
mamma fæddist og gekk Bára
henni nánast í móðurstað vegna
þeirra veikinda sem lögðust á
ömmu okkar.
Eftir að mamma fluttist til
Akureyrar og hóf þar búskap
hélt hún góðu sambandi við
Báru. Við systur hlustuðum iðu-
lega með mikilli andakt þegar
hún lýsti fyrir okkur lífinu á
Vatnsenda. Þaðan átti hún góðar
og fallegar minningar um Báru
frænku sem hún hafði sótt mik-
inn styrk og kjark til.
Margar ferðir voru farnar til
Ólafsfjarðar til þess að heim-
sækja Báru og var þá stundum
gist í nokkrar nætur.
Það var gaman að koma á
heimili þeirra hjóna, Báru og
Bjarna, í Aðalgötunni og njóta
gestrisninnar. Bára var ekki
lengi að galdra fram miklar
hnallþóruveislur og vildi allt fyr-
ir okkur gera þegar fjölskyldan
kom í heimsókn.
Á milli heimsókna voru þær
mamma í miklu símasambandi
og iðulega þegar hún var spurð
um veðrið var samkvæmt Báru
alltaf gott veður í Ólafsfirði, alla-
vega betra en á Akureyri – þess-
ari staðreynd var aldrei hægt að
hagga, hvernig sem veðrið var.
Þessi símtöl voru mömmu afar
mikilvæg og þegar veikindi móð-
ur okkar voru farin að ágerast
hringdi Bára daglega til að heyra
í henni Laugu sinni – símtölin
voru eitt af því fáa sem kom
mömmu á fætur á morgnana.
Dagsverki Báru er nú lokið og
við kveðjum hana með mikilli
virðingu, þakklæti og góðum
minningum.
Við vottum Sæbjörgu og
Hilmari okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Hörpu þinnar ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Anna Soffía og Jóhanna
Kristín Gunnlaugsdætur.
Bára
Sæmundsdóttir
✝ Vilborg Eiríks-dóttir fæddist í
Fíflholts-Vestur-
hjáleigu í Vestur--
Landeyjum 18.
september 1923.
Hún lést 26. febr-
úar 2015 á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni Reykjavík.
Foreldrar Vil-
borgar voru Eirík-
ur Björnsson,
bóndi í Fíflholts-Vesturhjáleigu,
f. 1887, d. 1943, og Þórunn
Guðmundsdóttir húsfreyja, f.
1888, d. 1972.
Albróðir Vilborgar er Sig-
urður, f. 1928. Hálfbræður eru:
sammæðra Markús Hjálm-
arsson, f. 1918, d. 2010, og sam-
feðra Ársæll Eiríksson, f. 1915,
d. 2007.
Hinn 18. september 1942
giftist Vilborg Sigurjóni Kristni
Jóhannessyni, f. 1908, d. 1969.
Börn þeirra eru: 1) Eiríkur Þór,
f. 1942, kvæntur Hrefnu Krist-
insdóttur, f. 1942. Börn þeirra
eru Vilborg, f. 1965, og Krist-
inn, f. 1967. 2) Sigríður Erna, f.
1944, gift Karli Bergssyni, f.
1939. Börn þeirra eru Inga
Þórunn, f. 1962, Ragnhildur
Björk, f. 1963, Kristinn Loftur,
f. 1972, og Anton Örn, f. 1981.
Sambýlismaður Gunnar
Árnason, f. 1917, d. 1998.
Vilborg ólst upp í Fíflholts-
Vesturhjáleigu, Vestur-Land-
eyjum í Rangárvallasýslu, og
gekk þar í barnaskóla sveit-
arinnar og lauk fullnaðarprófi
árið 1937. Á uppvaxtarárunum
hjálpaði hún til við heimilisstörf
og bústörf heima við. Síðan
fluttist hún til Reykjavíkur,
þaðan á Selfoss og loks til
Eyrarbakka. Á þessum árum
voru húsmóðurstörf hennar að-
alstarfsvettvangur. Á Eyr-
arbakka hóf Vilborg að starfa
við fiskvinnslu samhliða hús-
móðurstörfum og tók í frí-
stundum þátt í félagsstörfum
bæði á sviði kvenfélags og
verkalýðsfélags. Seinna varð
umönnun sjúkra og aldraðra á
Selfossi, í Mosfellssveit og í
Reykjavík hennar aðalstarf.
Um nokkurt skeið var Vilborg
búsett í Skeiðahreppi og stund-
aði lítillega búskap þar. Vilborg
lauk starfsferli sínum við
umönnunarstörf í Reykjavík.
Vilborgu var mjög annt um
velferð fjölskyldunnar og naut
ríkulega hverrar samveru-
stundar með henni. Hannyrðir
voru hennar helsta áhugamál
og eftir hana liggja mörg
handavinnuverkin á ýmsu
formi. Bóka- og ljóðalesturs
naut hún og einnig hafði hún
mikið yndi af því að hlýða á
tónlist.
Útför Vilborgar fer fram frá
Eyrarbakkakirkju í dag, 14.
mars 2015, kl. 15.
3) Vilberg Sig-
urjón, f. 1946, d.
1949. 4) Kolbrún
Jenný, f. 1947, gift
Karli Grétari Ol-
geirssyni, f. 1949.
Börn Kolbrúnar
eru Sigurjón Krist-
inn, f. 1970, dreng-
ur, f. 1971, d. 1971,
Guðný Jóna, f.
1972, og Ólafur
Hlynur, f. 1978. 5)
Sigurhanna Vilbergs, f. 1950,
gift Alberto Borges Moreno, f.
1957. 6) Einar Sigurberg, f.
1952, kvæntur Vigdísi Bjarna-
dóttur, f. 1947. Börn Einars eru
Magnús, f. 1975, Guttormur
Ingi, f. 1983, og Jóhann Agnar,
f. 1988. 7) Óli Sverrir, f. 1953,
kvæntur Sigríði Þórarins-
dóttur, f. 1953. Börn þeirra eru
Ólöf Inga, f. 1980, og Þórarinn,
f. 1984. 8) Sigmundur Guðmar,
f. 1958, kvæntur Ragnheiði
Elvu Sverrisdóttur, f. 1965.
Börn þeirra eru Sverrir Rafn, f.
1987, Runólfur Sveinn, f. 1989,
og Sara, f. 1997. Fyrir átti Sig-
mundur Ingunni Ástu, f. 1979.
Afkomendur Vilborgar eru
samtals 60.
Hinn 1. maí 1971 giftist Vil-
borg Magnúsi Péturssyni, f.
1914, d. 1984.
Þegar ég kveð mömmu koma
fram margar ljúfar minningar.
Hún var ein af þessum fallegu
hvunndagshetjum.
Mamma var sveitastelpa,
fædd og uppalin í Vestur-Land-
eyjum, en bjó mestan hluta ævi
sinnar í Reykjavík, þó með
nokkurra ára búskap á Selfossi,
Eyrarbakka og á Skeiðum.
Ung að árum giftist hún
pabba og eignaðist átta börn
með honum. Af þeim komust
sjö til fullorðinsára en eitt
barnið, drengur, lést úr berkl-
um aðeins þriggja ára gamall.
Sú erfiða lífsreynsla markaði líf
hennar alla tíð, sem og veikindi
maka og missir seinna á æv-
inni.
Létt lund og góð aðlögunar-
hæfni hjálpuðu mömmu í lífs-
baráttu sem oft var erfið. Um-
hyggjusemi hennar nýttist vel í
daglega lífinu og í umönnunar-
störfum þeim sem hún sinnti
um miðbik ævi sinnar. Eitt
barnabarn hennar segir að ef
amma hennar hefði verið ung í
dag hefði hún örugglega lært
hjúkrun.
Hún var gestrisin og tók vel
á móti öllum sem komu og
gerði sér ekki mannamun, naut
sín einnig vel á mannamótum,
mikill dýravinur og áttu hundar
í henni sérstakan vin.
Hún var trúuð, las mikið,
hafði yndi af kveðskap og fal-
legri tónlist.
Stundum efaðist ég um að
fæðingarár hennar væri rétt
skráð í kirkjubækur því hvorki
útlit né hugsun voru í samræmi
við þá skráningu, hún virtist
svo miklu yngri. Síðustu árin
voru henni erfið eftir nokkur
heilsufarsáföll, hún átti þó góða
tíma á milli.
Ég átti góða æsku í skjóli
hennar og pabba sem ég þakka
innilega, einnig er ég þakklát
fyrir það hvað ég fékk að hafa
hana lengi og að hafa alltaf átt
stuðning hennar vísan. Afkom-
endur mömmu eru orðnir 60
talsins og þeir ásamt tengda-
börnum voru henni kærir og
fylgdist hún vel með lífsgöngu
þeirra og var stolt af þeim.
Síðustu árin bjó mamma í
Norðurbrún 1 og síðasta árið í
Sóltúni 2.
Hjartans þakkir til starfs-
fólksins þar fyrir góða umönn-
un og elskusemi í hennar garð,
einnig fyrir afar fallega kveðju-
stund í Sóltúni 2.
Ég þakka fyrir mömmu og
góðu stundirnar með henni, ég
veit að hún var tilbúin til að
fara. Gleði hennar og ástúð lifir
áfram með okkur og mildar
söknuðinn.
Guð blessi elsku mömmu
mína.
Erna.
Þegar ég hugsa til baka í
fyrstu minninguna um ömmu
þá kemur upp í huga mér að
hún var töffari, sá fyrsti sem ég
man eftir og mér fannst hún
geggjað flottur töffari. Af
hverju fannst mér hún töff? Jú
hún vann úti og hún reykti.
(Reykingar eru reyndar ekki
flottar.)
Og með þessu tvennu var
hún í huga litlu stelpunnar að
skáka körlunum, hún vogaði
sér að stíga út úr hefðbundinni
kvennastöðu og inn á þeirra
„svið“ og mér fannst það svaka-
lega flott.
Mér fannst reyndar líka
mjög gaman að koma til hennar
og afa á Hlemmiskeið. Fyrir
utan húsið þeirra óx nefnilega
graslaukur sem við krakkarnir
borðuðum alltaf, amma var
ekkert voða glöð en fyrirgaf
okkur auðvitað eins og ömmum
er lagið.
Amma var töffari, svo einfalt
var þetta. Og ekki versnaði
staða hennar hjá mér þegar við
tvær eignuðumst „ömmu
Dreka“-brandarann í framhaldi
af sögunum um Jón Odd og Jón
Bjarna. Ég geymdi og á enn í
dag afmælis- og jólakortin sem
hún sendi mér, undirskriftin
auðvitað „Amma Dreki“ allt
fram í síðasta kortið.
Ég mun ávallt elska ömmu
mína og dá, það eru forréttindi
að hafa átt svona flotta ömmu.
Ég ann henni þess að hafa
fengið hvíldina og ég veit að
hún mun líta til með mér, ég
mun ávallt líta upp til hennar
og mun þegar barnabörnin
koma reyna eftir fremsta
megni að verða jafnflott amma
og hún var. Er meira að segja
komin með graslauk í garðinn
minn.
Takk amma mín fyrir að hafa
verið svona töff.
Guðný Jóna Guðmarsdóttir.
Vilborg
Eiríksdóttir
Útfararþjónusta
í 20 ár
Hinrik Valsson Svanhildur Eiríksdóttir Gísli G.Guðmundsson
Vistvænar íslenskar kistur, krossar og duftker
Hinrik: Sími 892 0748 / Gísli: Sími 482 4300
www.fylgd.is • fylgd@fylgd.is
Þjónusta allan sólarhringinn
Innilegar þakkir færum við öllum sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
móður okkar,
SIGRÍÐAR ÞÓRÐARDÓTTUR
frá Norðfirði.
.
Inga Rún Sæmundsdóttir,
Kolbrún Sæmundsdóttir,
Auður Stefanía Sæmundsdóttir,
Sigurður Rúnar Sæmundsson.
Innilegar þakkir færum við þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við útför móður
minnar, tengdamóður, ömmu og systur,
GUNNHILDAR BJARNASON,
Reykjavík.
.
Einar Knútsson, Hope Knútsson,
Tryggvi Einarsson,
Katla Einarsdóttir,
Sigríður Bjarnason.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
INDRIÐA INDRIÐASONAR,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
skógarvarðar á Tumastöðum,
Fljótshlíð.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki á 4. hæð á Skjóli fyrir
alúð og góða umönnun.
.
Guðrún Indriðadóttir, Jón Ágúst Sigurjónsson,
Sólveig Indriðadóttir, Stefán K. Guðnason,
Indriði Ingi, Bjarki Rafn, Heiður, Vala Sif,
Arnþór, Sindri Freyr, Vera Björk
og barnabarnabörn.