Morgunblaðið - 18.03.2015, Page 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. MARS 2015
Nú hef ég fylgt
bestu frænku í
heimi til grafar. Magnea Magn-
úsdóttir, eða Maggý frænka,
var stóra systir pabba míns og
mikil fyrirmynd í mínu lífi, hún
var alltaf svo hjálpsöm, ráða-
góð, gjafmild og skemmtileg.
Við gátum bókstaflega talað
um allt og hlegið að vitleysunni
sem okkur datt í hug að tala
um.
Ég var smástelpa þegar ég
flutti til Akureyrar með
mömmu minni og tveimur
systkinum og það voru ófáar
flíkurnar sem Maggý saumaði
og prjónaði á okkur systkinin
og ekki veit ég til að hún hafi
rukkað fyrir það.
Alltaf fékk maður gott að
borða hjá frænku og í minning-
unni er Maggýjar-rúgbrauð og
-brauðsúpa það besta sem ég
hef smakkað.
Maggý var með svo stórt og
hlýtt hjarta og sýndi mér og
mínum börnum og barnabörn-
um ást eins og hún væri
mamma/amma/langamma okk-
ar.
Börnin mín öll elskuðu hana
mikið og þótti svo gaman að
koma til hennar sem og mann-
inum mínum, Ísaki, sem var í
sérstöku uppáhaldi, og Maggý
talaði oft um hversu heppin ég
væri að eignast hann sem mann
og hún meinti það, hún sagði
nefnilega það sem hún meinti
og það er nokkuð sem ég mun
reyna eftir fremsta megni að
herma eftir henni ásamt svo
mörgu öðru sem hún var svo
flink í.
Ég veit að nú er elsku besta
frænka mín komin á betri stað
og hefur nóg að gera við að
knúsa og spjalla við þá sem
fóru á undan henni, Sigrúnu,
systur sína, sem hún saknaði
alltaf svo mikið, enda fór hún
alltof snemma, og svo bróður
sinn, hann pabba minn, sem
líka fór of snemma, og mömmu
sína og pabba, svo mun hún
örugglega hafa nóg að gera við
að fylgjast með fólkinu sínu,
sem hún elskaði svo heitt og
elskaði að vera með.
Þar til við hittumst á ný,
elskan mín, þurrka ég tárin,
brosi til himins og kveð þig
Maggý mín, þín
Aðalheiður (Alla), Ísak,
börn og barnabörn.
Magnea frá Kleifum var einn
af bestu barnabókahöfundum
okkar á síðustu öld.
Hún hóf höfundarferil sinn á
því að skrifa skemmtilegar og
spennandi ástarsögur fyrir full-
orðna sem nutu talsverðra vin-
sælda. En árið 1966 kom fyrsta
barnabókin hennar, Hanna
María, og þar fann Magnea
fjölina sína.
Hún skrifaði alls sjö bækur
um munaðarlausu stúlkuna
Hönnu Maríu, kraftmikla og
skarpgreinda „strákastelpu“
sem elst upp hjá fátækum hjón-
um. Hún kallar þau afa og
ömmu og þau eru henni afar
góð en eru þó í rauninni óskyld
henni.
Í flokknum bregður Magnea
upp lifandi myndum úr ís-
lenskri sveit á fyrri hluta 20.
aldar sem minnir ekki lítið á
paradís.
Næst komu tvær geysi-
Magnea
Magnúsdóttir
✝ Magnea Magn-úsdóttir fædd-
ist á Kleifum í
Kaldbaksvík 18.
apríl 1930. Hún lést
17. febrúar 2015.
Útför hennar fór
fram frá Akur-
eyrarkirkju 2. mars
2015.
skemmtilegar bæk-
ur um fjörugu
krakkana í
Krummavík og þar
á eftir fjögurra
bóka flokkur um
drenginn Tobías
sem er viðkvæmur
og lítill í sér en er
svo heppinn að
eignast vinkonuna
Tinnu sem lætur
sér ekki allt fyrir
brjósti brenna.
Þetta eru allt einstaklega að-
laðandi bækur, skrifaðar í hlýj-
um og gamansömum stíl sem
nær vel til lesenda á öllum
aldri, en óhætt er að segja að
síðasti flokkurinn sem Magnea
sendi frá sér hafi farið fram úr
jafnvel því besta sem hún hafði
áður gert. Þetta eru bækurnar
fjórar um Sossu sólskinsbarn,
byggðar á frásögnum móður
hennar sem ólst upp vestur á
Ströndum eins og Magnea sjálf
– enda nýtir hún áreiðanlega
eigin reynslu líka í bókunum.
Sossubækurnar gerast á
fyrstu tuttugu árum tuttugustu
aldar og eru bókmenntalegt af-
rek.
Þá er ég bæði að hugsa um
þá sjaldgæfu, nákvæmu og
merkilegu samfélagsmynd sem
dregin er upp í bókunum og
ekki síður þá einstaklega næmu
persónusköpun og lýsingu á
þroskaferli stúlku sem bækurn-
ar geyma, því Sossa er ein eft-
irminnilegasta persóna ís-
lenskra barnabókmennta. Auk
þess er harðri lífsbaráttu
snauðrar, barnmargrar fjöl-
skyldu fyrir hundrað árum lýst
svo vandlega að vel má lesa
bækurnar með börnum núna til
að setja þau inn í gamlan tíma
á persónulegri og nærgöngulli
hátt en fræðibækur geta gert.
Sá heimur er sannarlega engin
paradís.
Magnea var fágætur sögu-
maður eins og allar bækur
hennar bera vitni um. Aðall
hennar í öllum bókunum og
ekki síst sögunum af Sossu er
lifandi og fjörmikill stíll, eðlileg
samtöl og takmarkalaus hug-
myndaauðgi sem þó er ævin-
lega innan raunsæilegs ramma.
Hún einfaldar ekki líf og upplif-
anir barna heldur er hún
óhrædd við að fjalla um veru-
lega erfiða reynslu, ofbeldi,
sáran missi og afdrifaríka til-
finningalega höfnun.
Samt eru bækurnar hennar
einstaklega læsilegar, fyndnar
og skemmtilegar því Magnea
vinnur svo vel úr erfiðustu mál-
um að athygli og aðdáun vekur
og dvelur ekki of lengi við sárs-
aukafulla atburði. Lífið hefur
ævinlega vinninginn.
Við Magnea kynntumst
gegnum Sossu, sem heillaði mig
gersamlega upp úr skónum, og
okkur varð vel til vina. Þó að
samskiptin væru ekki mikil hin
síðari ár kveð ég hana með
miklum söknuði.
Ég votta börnum hennar,
barnabörnum og öðrum að-
standendum mína innilegustu
samúð.
Silja Aðalsteinsdóttir.
Okkar dýpstu ástarþakkir
öll af hjarta færum þér.
Fyrir allt sem okkur varstu,
yndislega samleið hér.
Drottinn launar, drottinn hefur
dauðann sigrað, lífið skín.
Hvar sem okkar liggja leiðir,
lifir hjartkær minning þín.
(Höf. ók.)
Hvíldu í friði.
Takk fyrir allt og allt, elsku
Maggý.
Guðrún (Rúna)
og fjölskylda.
Elsku Hugrún
mín, blessuð sé
minning þín. Við
náðum á einhvern
hátt ótrúlega vel
saman og ég er svo þakklát fyr-
ir seinustu stundirnar með þér.
Ég minnti þig á það rétt fyrir
andlát þitt sem þú sagðir við
mig sumarið 2013 þegar þið
heimsóttuð okkur til Kaup-
mannahafnar, að þú myndir
óska þess að geta bara sofnað
eins og Þyrnirós, vaknað síðan
upp alveg heilbrigð, laus við
veikindin. Þessi upprifjun á
þínum eigin orðum fékk þig til
að brosa og ég trúi því svo heitt
að nú sértu komin á einhvern
góðan stað, hress, kát og heil-
brigð.
Þú varst mér svo úrræðagóð
og hugmyndarík. Seinna eign-
aðist ég einnig stelpu og strák
og fékk þá uppeldis- og heim-
ilisráð sem mér þóttu hagstæð
og góð. Mér þykir afar sárt að
missa stóru frænku mína. Sýn
þín á heiminn opnaði oft augu
mín og kom mér til að hugsa á
annan máta. Vináttu þinnar og
kærleika mun ég sakna óend-
anlega mikið.
Ég læt hér fylgja vinaljóðið
sem ég gaf þér fyrir nokkrum
árum, sem þú hafðir uppi á
hillu hjá þér:
Gulli og perlum að safna sér
sumir endalaust reyna.
Vita ekki að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
Gull á ég ekkert að gefa þér
og gimsteina ekki neina,
en viltu muna að vináttan er,
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson)
Sigrún, Valdi, Hedí Sól-
björt og Emil Kjartan.
Við sátum í laut í fallegu
sumarveðri, horfðum út á hafið,
brostum hvor til annarrar og
Hugrún
Reynisdóttir
✝ Hugrún Reyn-isdóttir fæddist
27. febrúar 1965.
Hún lést 1. mars
2015. Útför Hug-
rúnar fór fram 6.
mars 2015.
nutum samverunn-
ar. Þetta var sum-
arið 2014. Við
skruppum saman
æskuvinkonurnar
upp í Hvalfjörð til
að skoða fjörðinn
og bara að njóta
þess að vera til. Á
svona samveru-
stundum er ýmis-
legt rætt, bæði
framtíð og fortíð,
sigrar og sorgir. Báðar urðum
við jafn ákafar þegar við rædd-
um um börnin okkar, þau eru á
svipuðum aldri, báðar svo stolt-
ar af þeim og við vorum sam-
mála um að þau líktust mæðr-
um sínum mikið.
Leiðir okkar Hugrúnar lágu
fyrst saman í barnaskóla.
Seinna fluttist ég í hverfið
hennar á 9. aldursári. Hugrún
bjó á Fögrukinn 21 og ég á nr.
eitt. Svo var hlaupið á milli
húsa og ýmislegt brallað eins
og börn gera.
Við vorum aðalnjósnarar
hverfisins, vissum ýmislegt um
marga og vorum vissar um að
við yrðum góðir njósnarar í
framtíðinni. Unglingsárin tóku
við með hæfilegri gelgju og lífið
hélt áfram. Eftir stúdentsprófið
hóf Hugrún nám við Myndlista-
skóla Íslands og útskrifaðist
hún þaðan af textílbraut. Hug-
rún var alltaf listræn og frábær
í að velja saman liti og munst-
ur. Hún var ótrúlega dugleg og
klár kona og fylgin sér og lét
ekki mikla lesblindu aftra sér
frá háskólanámi og lauk hún
prófi úr Guðfræðideild Háskóla
Íslands. Hún elskaði Guð sinn
og fékk mikinn styrk úr trúnni
á lífsleiðinni.
Hugrún barðist við veikindi,
krabbamein, í mörg ár. Hún fór
í gegnum margar meðferðir,
bæði með geislum og lyfjum.
Hún stóð sig eins og hetja.
Stundum skildi ég ekki hvernig
hún náði sér aftur á strik eftir
erfiða veikindatörn. Kjörorð
hennar var ávallt: „Áfram veg-
inn“. Hún var baráttujaxl fram
á síðustu stundu. Þannig mun
ég minnast hennar um ókomna
tíð.
Hugrún var falleg kona,
ávallt fallega klædd og vel til-
höfð. Svo var hún alltaf svo
sjálfstæð fannst mér og bar
sérstaklega á því í veikindum
hennar. Hún vildi sjá um sig
sjálf og helst ekki þiggja að-
stoð. Stundum var svolítið erf-
itt að finna út hvenær maður
hjálpaði og hvenær maður
gekk of langt í þeim efnum.
Fyrir fáeinum árum gaf
Hugrún mér fallega gjöf, púða-
ver sem hún hannaði og bjó til.
Á því er landslag sem sýnir
heiðbláan himin prýddan rauð-
um hjörtum, grasið er grænt
og fuglar eru á sveimi. Dásam-
legt umhverfi á þessum púða.
Ég sé vinkonu mína fyrir mér í
fallegu umhverfi sem þessu,
lausa við verki og veikindi að
takast á við nýja tíma.
Ég minnist fallega brossins
hennar og hlýju og er þakklát
fyrir að hafa átt samleið með
henni frá barnæsku. Hugur
minn dvelur hjá börnum henn-
ar, foreldrum, systkinum og
öllum þeim sem þóttu vænt um
hana.
Guð blessi minningu góðrar
vinkonu.
Aðalheiður
Auðbjargardóttir,
æskuvinkona.
Það er á stundum erfitt að
skilja þá göngu sem hverjum
okkar er ætlað að ganga í
þessu lífi og hvað það er sem
þar ræður för. Af hverju eru
sumir kallaðir burt úr þessu
jarðríki svo löngu áður en
hægt er að segja að hlutverki
þeirra sé lokið? Fólk í blóma
lífsins, þátttakendur í hinu
daglega amstri, sem byggir
upp vonir og þrár um bjarta
framtíð sér og sínum til handa.
Já, vegir Guðs eru svo sann-
arlega órannsakanlegir.
Hugrún Reynisdóttir kom til
starfa í sóknarnefnd Hafnar-
fjarðarkirkju árið 2002. Hug-
rún hafði góða nærveru og á
sinn hæverska hátt kom hún
skoðunum sínum á framfæri til
hinna margvíslegu mála sem
rædd voru í sóknarnefnd.
Henni var það einnig einkar
hugleikið að sóknarnefnd hefði
ætíð nærgætni að leiðarljósi í
meðferð mála, enda væri það í
anda þess starfs sem sóknar-
nefnd væri falið.
Við í sóknarnefnd fórum
ekki varhluta af þeim erfiðu
veikindum sem lituðu líf Hug-
rúnar síðustu misserin. Hún
tókst á við erfiðleikana með
einstöku æðruleysi og án efa
hefur hennar sterka trú reynst
henni oft styrkur á erfiðum
stundum.
Hafnarfjarðarkirkja fagnaði
100 ára afmæli á liðnu ári og
liðið ár var viðburðarríkt og er-
ilsamt.
Þá verður ritið Helgistaðir
við Hafnarfjörð, vegleg saga
Hafnarfjarðarkirkju, gefið út
innan fárra vikna. Hafnarfjarð-
arkirkja var Hugrúnu einkar
hugleikin og nú þegar við minn-
umst Hugrúnar með söknuði
getum við einnig glaðst yfir
þeim góðu verkum sem unnin
voru með góðum hug sam-
rýndrar sóknarnefndar.
Sóknarnefnd Hafnarfjarðar-
kirkju þakkar Hugrúnu Reyn-
isdóttur góð störf í þágu Hafn-
arfjarðarkirkju og færir
börnum hennar, foreldrum og
öðrum aðstandendum samúðar-
kveðjur á sorgarstundu.
Guð blessi minningu Hug-
rúnar Reynisdóttur.
F.h. sóknarnefndar Hafnar-
fjarðarkirkju,
Magnús Gunnarsson,
formaður.
Elsku Hugrún frænka.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ást og
kærleikskveðja frá
Bryndísi í Taílandi
og Hafsteini Þór
í Kaupmannahöfn.
HINSTA KVEÐJA
Hugrúnu okkar helgan frið
frá himnum gef að senda,
henni allri blessun bið
og böli í gleði venda.
(R.H.)
Mamma og pabbi.
Ég var nánast
daglegur gestur á
heimili þeirra
Önnu og Sigur-
laugs á Kaplaskjólsveginum frá
því ég kynntist Árna Frey, syni
þeirra góðu hjóna, á lokaárum
okkar í barnaskóla. Við nafni
Anna Margrét
Thorlacius
✝ Anna MargrétThorlacius
fæddist 26. ágúst
1924. Hún lést 20.
febrúar 2015. Útför
Önnu Margrétar
fór fram 4. mars
2015.
minn urðum mjög
miklir vinir og er-
um enn og fylgd-
umst að gegnum
gagnfræðaskóla og
menntaskóla og
upp í háskóla. Og
það er ekki við
Önnu að sakast að
stundum var for-
gangsröðunin hjá
okkur vinunum
ekki fullkomlega í
þágu skólalærdómsins því að
hún reyndi sitt til að siða okkur
og halda okkur á vegi mennt-
unar og annarrar uppbyggilegr-
ar iðju. Það kom óneitanlega
stundum fyrir að hún varð að
hundskamma okkur því að
uppátækin voru ekki öll mjög
gáfuleg og raunar voru mörg
þeirra ansi hreint vitlaus. Þeir
reiðilestrar Önnu voru svo vel
fluttir að við urðum hreinlega
skíthræddur og lofuðum bót og
betrun.
En það var alltaf undirliggj-
andi þessi mikli húmor sem í
Önnu var og stundum gat hún
bara ekki stillt sig um að kíma
eða jafnvel skella upp úr í
miðjum reiðilestri þegar henni
fannst eitthvað fyndið sem við
höfðum tekið upp á, þó að vit-
laust væri, eða henni fannst
bara hlægilegt hversu lúpulegir
við félagarnir vorum. Og hún
var svo stór í sér að það hvarfl-
aði ekki að henni að velta sér
upp úr því sem var búið og gert
og allt var fljótt fyrirgefið.
Anna var mjög vel gefin
kona, með mikla kímnigáfu,
stolt og stór í sér. Hún hafði
ákveðnar skoðanir og kjark til
að segja þær. Samtöl við hana
um græðgi auðvaldsins, ójöfnuð
og annað óréttlæti voru lær-
dómsrík fyrir ungan mann og
vonandi gleymi ég þeim aldrei.
Ég var alltaf velkominn til
Önnu. Mér þótti afar vænt um
hana og er henni mjög þakk-
látur fyrir allar þær góðu og
skemmtilegu stundir sem ég
átti á heimili hennar og þá
væntumþykju sem ég fann allt-
af að hún bar til mín. Það hefur
auðgað líf mitt að fá að kynnast
þessari merkilegu konu og
minning hennar í huga mér
mun alltaf tengjast góðum húm-
or og því sem stórmannlegt er.
Árni Múli Jónasson.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför okkar elskulegu eiginkonu
og móður,
HRANNAR JÓNSDÓTTUR.
.
Halldór Jóhannsson,
Berglind, Þóra, Kristjana og fjölskyldur.