Húnavaka - 01.05.1977, Blaðsíða 32

HÚNAVAKA
:so
Ég á margar skemmtilegar minningar frá æskudögunum og lífið
varð fjölbreytilegra vegna tíðra flutninga. Ég átti ástríka foreldra og
heimilislífið var friðsælt og gott. Faðir minn var mjög góður verk-
maður, sérstaklega mikill heyskaparmaður og natinn skepnuhirðir.
Hann var ör í lund og hreinskiptinn, framfarasinnaður og áhuga-
samur um þjóðmál. Móður mína sá ég aldrei skipta skapi. Hún var
fljót að lægja öldurnar með sinni festu og ró ef það sló í brýnu hjá
okkur strákunum. Hún var óvenjulega ljóð- og söngelsk. Tóskapar-
kona var hún svo að af bar og hlaut fyrir það viðurkenningu. Allir
sem kynntust henni elskuðu liana og virtu. Foreldrar mínir hlutu
rólegt ævikvöld í skjóli Guðmundar bróður míns og hans ágætu
konu Guðrúnar Jónsdóttur frá Öxl.
VATNSDALURINN DÁSAMLEGA FÖGUR SVEIT.
Hvenœr fluttir þú í Vatnsdal?
Vorið 1908 keypti Guðmundur bróðir minn Guðrúnarstaði í
Vatnsdal. Ég á ógleymanlega mynd, sem greyptist í huga minn þegar
við þokuðumst hægt fram dalinn á yndislegu júníkvöldi með búslóð-
ina á 4 hestunr og tvær kýr í eftirdragi. Þá og ætíð síðan hefir mér
fundizt Vatnsdalurinn dásamlega fögur sveit.
Aðkoman að Guðrúnarstöðum var ekki sem bezt. Jörðin hafði
verið í eyði í tvö ár. Hún var þá í eigu nokkurra stórbænda í liérað-
inu, sem ráku þar hrossabú með litlum sóma, enda kallaði jósef á
Hjallalandi, sá meinfyndni maður, jörðina Hrossleggjastaði og rnátti
það til sanns vegar færa.
Varst þú i skóla?
Haustið 1908 var settur á stofn farskóli í Vatnsdal. Eyrstu 8 árin
var kennt að Undirfelli fyrir útdalinn og Ási fyrir framdalinn. Ég
gekk í skólann í Ási í þrjá vetur eða alls 9 mánuði. Fyrsta veturinn
var Guðrún Björnsdóttir frá Kornsá kennari, næsta vetur Ingibjörg
Benediktsdóttir frá Björgum og þann síðasta Kristján Sigurðsson frá
Brúsastöðum. Allt voru þetta úrvals kennarar og urðu miklir vinir
mínir.
Haustið 1913 stolnaði Ásgeir bróðir minn Alþýðuskóla Húnvetn-
inga á Hvammstanga. Ég stundaði nám í skólanum fyrstu tvö árin,
sem hann starfaði. Ég held að það hafi verið mikið happ fyrir Vestur-
Húnvetninga að þessi skóli var stofnaður, enda sýndu þeir í verki að