Húnavaka - 01.05.1977, Blaðsíða 45

HÚNAVAKA
43
þing var mér vel tekið, það var eins og að koma í aðra veröld enda
viðbrigðin ærin að fara úr lningrinu og þrældómnum fyrir norðan
í raunverulega sveitasælu með ágætum viðurgerningi. I>á fékk ég
það álit á húnvetningum sem aldrei hefur dvínað.
Hvar hófuð þið Sigurbjörg svo búskap?
Við fluttum vorið 1923 að Hlíð á Vatnsnesi en tókum aðeins hálf-
lenduna. Þá áttum við 56 kindur og lítið annað. Við urðum að
kaupa kú, dráttarhest og fleira. Við vorum mjög fátæk en efnuð-
umst ótrúlega þarna. Við bjuggum þar ekki nema þrjú ár en flutt-
um þá aftur að Haga og bjuggum þar önnur þrjú ár.
Þú kannt einhverja sögu um Jón i Haga.
Já, þær eru rnargar sögurnar um Jón. Hann var gáfaður, skarp-
skyggn og hnyttinn í svörum. Fjármaður var hann með afbrigðum
og þurfti ekki fóðurbæti til að láta kindur sínar finna unað vorsins.
Einu sinni lá ein kýrin dauð á básnum. Það var ógurlega mikil
skepna, fjósið ákaflega þröngt og illt að koma henni út. Þeir fá Jón
Þ. Jónsson, sem bjó þá á Leysingjastöðum, til að hjálpa sér. Svo
skilja þeir ekkert í því að það gekk ekki neitt. Þá segir Jón Þ.: „Það
er ekki von að gangi því að kýrin er bundin.“ „Nú bindur þú ekki
þínar kýr!“ sagði þá Jón í Haga. Svona komu tilsvörin hjá honum.
Hvencer flytjið þið að Gautsdal?
Við fluttum árið 1929 og bjuggum þar í 34 ár og við þann bæ er
ég kenndur. Þar bjó áður Lárus Stefánsson frá Auðkúlu en á undan
honum Jón Pálmason og María systir mín. Þá áttum við fáar kind-
ur og kotið var ekki stórt, túnið þýft og enginn girðingarspotti en
verst af öllu að bærinn var að falli kominn.
Heimskreppan mikla byrjaði árið eftir að við fluttum og stóð
mest allan fjórða áratuginn. Verðfall á afurðum bænda var gífurlegt,
dilkurinn komst niður í sjö krónur en hefði þurft að vera um tutt-
ugu eftir framleiðslukostnaði. Þegar ég var nýbúinn að kaupa kotið
fór blessuð forsjón hreppsins að láta til sín taka því að einn lirepps-
nefndarmaður var til mín sendur að koma fyrir mig vitinu. Þetta
var mesti heiðursmaður á allan hátt og vildi að sjálfsögðu forða mér
frá því að fara á hreppinn. Hann vildi að ég segði mig frá jarðar-
kaupunum og færi burt af jörðinni og aftur í Sveinsstaðahrepp. Það