Húnavaka - 01.05.1990, Síða 26

24
HUNAVAKA
nefndarfundinn á skrifstofu kaupfélagsins. Þar lagði ég fram heil-
mikið vélritað plagg um að segja upp öllum kennurum og skólastjóra.
Við vorum búnir að tala okkur saman um þetta í síma og skólanefnd-
in samþykkti þetta, en áður höfðum við ákveðið að vera ekki með
skólastarf næsta vetur. Síðan fluttum við okkur yfir á Hótei KEA,
héldum fundinum áfram og þar mættu hinir sem boðaðir höfðu verið.
Þar las ég upp ákvörðun skólanefndar og gerði grein fyrir ástæðum
hennar. Kennararnir tóku þessu illa en við stóðum fast á okkar
ákvörðun. í raun haíði skólanefnd ekki ákvörðunarvald um þetta,
það var hjá landbúnaðarráðuneytinu.
Síðan fórum við Hjörtur og Stefán suður til að vinna að því að
fá samþvkkt skólanefndar framgengt. í fyrstu rákumst við alveg á
vegg því að svona nokkuð hafði aldrei verið gert áður og voru menn
hræddir við málaferli, þar sem um ríkisstarfsmenn var að ræða, en
við létum okkur ekki. Við gengum á fund landbúnaðarráðherra sem
var Bragi Sigurjónsson. Hann tók þessu þokkalega vel og kallaði
til sín Sveinbjörn ráðuneytisstjóra og mér virtist að þetta yrði gert.
Þegar ég var kominn heim hringdi Bragi í mig og bað mig að
koma suður. Þá var hann í öngum sínum yfir því að skilja við þennan
fornfræga stað forsvarslausan, því að á næstu dögum hyrfi hann úr
ráðuneytinu, þar sem ný ríkisstjórn myndi taka við. Hann kallaði
saman fund. A hann komu: Sighvatur Björgvinsson fjármálaráð-
herra, Eiður Guðnason formaður fjárveitinganefndar, Brynjólfur I.
Sigurðsson hagsýslustjóri, Guðmundur G. Þórarinsson sem haíði séð
um frumhönnunina á hitaveitunni og var kunnugur á Hólum og
Sveinbjörn Dagfinnsson ráðuneytisstjóri. Þar kom ráðherra með
skriflegt plagg um endurreisn Hóla.
Þetta varð mjög hörkulegur fundur, einhver sá illorðasti sem ég
hef nokkurn tíma vitað. Þeir voru allir að fara á taugum því þeir
vissu að ný ríkisstjórn var á næsta leiti. Þetta eru skapmiklir menn
bæði Eiður og Sighvatur. Eiður sagði að það ætti að leggja Hóla
niður sem bændaskóla, það væri nóg að hafa Hvanneyri og svo
skammaði hann mig mikið fyrir að vera farinn að undirbúa hitaveit-
una áður en það væri til króna í hana á lánsfjárlögum. Hann sagði
að svona mætti ekki vinna. En hluturinn var sá að það sem ég var
búinn að gera var að spyrjast fyrir um og leita tilboða erlendis í
lögnina. Ég vissi að ef þetta drægist fram á vor yrði ekkert af þessu
á næsta sumri. Við vorum ekki búnir að taka neinu tilboði en þó