Húnavaka - 01.05.1990, Page 77

HUNAVAKA
75
grasmiklar víkur, góðar til búskapar. Harðbýlt hefur þó verið á
Hornströndum og vorsins beðið þar með meiri eftirvæntingu en víð-
ast hvar annars staðar.
Þjóðfélagslegar breytingar og umrót stríðsáranna orsökuðu að árið
1943 hóf fólk að flytja brott af þessu svæði. Sú skriða varð aldrei
stöðvuð og haustið 1952 íluttust síðustu íbúarnir á brott.
Hornstrandir eru ákjósanlegt landsvæði fyrir þá sem njóta þess
að ferðast gangandi í náttúrufegurð, skoða sérstæðar jarðmyndanir
og sjaldgæfar tegundir plantna og dýra. Einnig er áhugavert að
kynna sér sögu Hornstranda og láta hugann reika og rifja upp atburði
sögunnar á viðkomandi stöðum.
Gönguferð 1978
Það hafði komið til tals öðru hverju um nokkurt árabil að fara
í gönguferð um Hornstrandir. En það var fyrst í lok árs 1977 að
við byrjuðum af alvöru að undirbúa þá ferð, sem hér verður greint
frá. Margir voru í upphafi áhugasamir um að fara með en þegar
til átti að taka vorum við aðeins tveir sem fórum, ég og Skarphéðinn
Ragnarsson sem átti hugmyndina og var aðalhvatamaður fararinnar.
Hann hafði áður farið nokkrum sinnum á bátum yfir á Strandir
og Hornstrandir með ferðalöngum frá Blönduósi.
Brottfarardagurinn 7. júlí rann upp. Farið var nákvæmlega yfir
búnaðinn því ekkert mátti vanta. A Hornströndum er ekki hægt að
hlaupa í „sjoppu“ eða búð, þar fyrirfinnst engin slík þjónusta.
Skömmu eftir hádegi millilenti áætlunarvél Flugfélags Norðurlands
á flugvellinum á Blönduósi, á leið sinni til ísafjarðar til þess að taka
okkur með. Eftir stutta og þægilega flugferð komum við til ísafjarðar
um klukkan hálf þrjú. Deginum var eytt í að skoða bæinn og taka
myndir af því markverðasta, sem fyrir augun bar.
Djúpbáturinn Fagranes lagði afstað með okkur frá ísafirði klukkan
sjö á Hornstrandir. Margt var um manninn um borð. Bæði voru
þar ferðalangar eins og við, og 20 manna hópur frá Utivist, sem
við höfðum nokkur samskipti við. í þeim hópi voru m.a. skólasystur
okkar úr M.A. Siglingin út Djúpið tók talsverðan tíma og eyddu
flestir honum í að skoða umhverfið. Á vinstri hönd var Óshlíðin