Húnavaka - 01.05.1994, Qupperneq 23

HÚNAVAKA
21
haustin og flytja til Selvíkur. Þar var því skipað upp og svo tóku
bændur þetta. Þeir voru búnir að panta fyrirfram og það var hægt
að fá miklu hagkvæmari flutning á sjónum með því að taka mikið í
einu. Eg man að minnsta kosti tvisvar eftir því að það kæmn 200
pokar sem hver um sig var 100 kíló.
Lestrarfélagið var stofnað 1902. Aðalsafnið var lengi á Hóli, það
er nokkuð nálægt miðju hreppsins. En svo var því skipt í 3 deildir,
ein var á Laxárdalnum, ein á miðskaganum og ein hér fyrir utan
Björg og síðan var skipt um að vetrinum þannig að allir lireppsbú-
ar fengu aðgang. Þetta voru svona 50-60 bækur sem voru teknar
fyrir hverja deild. Eg las mikið og hef alltaf gert. Eg hafði ekki það
mikinn aðgang að bókum þegar ég var strákur að ég las allt sem fyr-
ir kom. En eftir að ég fór að komast í kynni við meira af bókum þá
hafði ég ákaflega gaman af öllum þjóðlegum fróðleik, mörgum
ævisögum en mér fannst að þær hlytu að vera stórkostlega ýktar og
svo skáldsögum, bæði íslenskum og útlendum.
Það var þó lítið sem ég las af Kiljan. Ég hafði heyrt mikið um
Sjálfstætt fólk og vann það til að fá hana lánaða á héraðsbókasafn-
inu á Sauðárkróki og reiða hana í hnakktöskunni fyrir aftan mig út
í Malland. En ég var skítóánægðnr með hana. Það eru ágætir kafl-
ar en mér finnst sumt af því fyrir neðan allar hellur. Þetta er svo
langt frá raunveruleikanum. En bækurnar hans Jóns Trausta
fannst mér mikið varið í og svo þegar fram liðu stundir þá hafði ég
mikið dálæti á bókunum hennar Guðrúnar frá Lundi. Hún bjó
lengi hérna á Ytra-Mallandi. Ég kynntist henni ágætlega og vissi af
því að hún væri að skrifa eitthvað. Hún sat þá við eldhúsgluggann
og skrifaði í gluggakistunni en við nágrannarnir vissum ekkert
hvað hún var að skrifa. Sveitasögurnar voru góðar en hún missti
tökin á því þegar hún fór að skrifa um kaupstaðarlífíð, hún þekkti
það ekki nógu vel. Hitt þekkti hún og þó ég væri ekki ánægður
með allar persónurnar hjá henni þá var málfarið alveg hreinasta
snilld. Náttúrnlega má segja að ég hafi lítið vit á því, ég hafði ekki
lært svo mikið sjálfur, en það var eins með hana. Hún hafði lítið
lært nema af sjálfri sér.
Ég var fyrst í kjörstjórn 1944 þegar verið var að kjósa um lýðveld-
ið og ég hef alltaf verið í aðalkjörstjórn síðan. Ég held að mér sé
óhætt að fullyrða að mig hefur aldrei vantað. Ég ætla að reyna að