Húnavaka - 01.05.1994, Side 26

24
HUNAVAKA
Þegar sjálí'virki síminn kom var settur upp örbylgjusendir í staur
hérna á hlaðinu. Það hefur gengið á ýmsu og verið sífelldar trufl-
anir. Þeir komu hérna hvað eftir annað frá Pósti og síma en gekk
illa að finna hvað var að. Einn þeirra fór upp á húsmæninn og sett-
ist þar klofvega og gerði einhverjar mælingar. Þeir fundu loksins út
að símasambandið hyrfi þegar háflóð væri. Skýringuna töldu þeir
vera þá að geislinn lenti í sjónum á leiðinni yfir á Hofsós. Gárung-
arnir hérna sögðu þá að ég væri líklega eini maðurinn í heiminum
sem væri svo lágvaxinn að ég þyrfti að sæta sjávarföllum til að tala í
síma.
Sögur, vísur
Það var auðvitað margt eftirminnilegra manna hér á Skaga. Ég
held að á ýmsan hátt hafi Björn í Efra-Nesi verið einna eftirminni-
legastur fyrir hvað hann var sérkennilegur á margan hátt. Þetta var
maður sem var algjörlega óupplýstur, alinn upp í sárustu fátækt en
ábyggilega alveg fullkomlega í meðallagi greindur því að tilsvör
lians voru stundum snjöll. Svo var þetta óskaplega mikill fjörmað-
ur, hann gat helst aldrei verið kyrr. Þegar ltann var að tala við ein-
livern úti þá sneri hann sér sitt á hvað með þessum líka feikna
vendingum, karlanginn. Honum varð stundum fótaskortur í vend-
ingunum og datt þá kylliflatur en var jafnfljótur að standa upp.
Björn þessi var hirðusamur og nýtinn. Ég man að eitt sinn er
hann var að fara í göngur þá vantaði hann eitthvað í hendina.
Hann var nýbúinn að slátra nautkálfi og greip halann um leið og
hann fór og hafði fyrir svipu. En þegar hann kom að Hrauni þá
liálfskammaðist hann sín fyrir keyrið og hélt því fyrir aftan bak
með báðum höndum svo hinir sæju það ekki. En af því að Björn
gat aldrei staðið kyrr þá slóst halinn til og var eins og vaxinn út úr
honum og menn höfðu gaman af honum með halann svona
sperrtan út í loftið.
Svo var annar Björn hérna en ég kynntist honum lítið, sá hann
nokkrum sinnum samt en hánn var dálítið sérkennilegur. Hann
bjó í eina tíð á Skefilsstöðum en var í húsmennsku þar þegar ég
kom fyrst en fór svo fljótlega til Sauðárkróks. Hann var búinn að