Húnavaka - 01.05.1994, Qupperneq 91

HÚNAVAKA
89
hann um tíma ýmist við Kaupmannahafnarháskóla eða skrifari hjá
Geir biskupi Vídalín. Hann fékk Reynivelli í Kjós 1830 en hafnaði
Jaeim kosti að sögn er hann sá hve prestsekkjan þar var ófríð. Gerði
hann sér vonir um Auðkúlu í staðinn en Jón Thorarensen hreppti
þá brauðið. Þegar hann svo afsalaði sér því kom hlutur Jóhanns
upp á ný og vígðist hann þangað þá um haustið 1832. Heilsu hans
var þá rnjög farið að hraka. Brátt spruttu upp ískyggilegar sögur af
honum er hann var sestur að brauðinu. „Draugasögur frá Auðkúlu
hirði ég ei um að setja hér, en sagt er að sérajóhann sé orðinn
nærri vitlaus af draugagangi og ótæpt kvað hann drekka“. Var það
kvendraugur magnaður sem ásótti hann og hótaði honum afar-
kostum ef hann gengi að eiga heitmey sína, Jórunni Jónsdóttur
prófasts á Auðkúlu. Séra Jóhann hafði ógnanir draugsins að engu
og gekk að eiga stúlkuna en komst brátt í algert heilsuþrot og and-
aðist í svefni sumarið 1840.
Séra Jóhann var vel gefinn og vel látinn. Þau Jórunn áttu engin
börn.
í þjóðsögum Jóns Arnasonar þar sem segir frájóni „í vatninu“ er
á einum stað jafnframt sagt svo frá þeim séra Jóhanni og séra Þor-
láki að sumir menn hafi séð þá í fylgd með sérajóni og hafi þeir
viljað villa um fyrir mönnum á vatninu á veturna en séra Þorlákur
sé sá sem áttar menn allajafnan aftur. Hann ríður þá fram fyrir
hina og veifar hvítum klúti og fer þá villan af ferðamönnunum.
Næstur á eftir séra Jóhanni hlaut staðinn Einar Guðbrandsson er
verið hafði prestur á Hjaltabakka í 25 ár. Fluttist hann að Auðkúlu
vorið eftir að séra Jóhann lést. Hann var 65 ára þegar hann fluttist
að Auðkúlu með þeim ummælum, er menn undruðust ráðabreytni
hans, að Auðkúla væri sér fullgóð gömlum og feigum. Og víst var
það að ekki lifði hann lengi eftir það því hann andaðist seint á ár-
inu 1842. Séra Einar var ljúfmenni, snotur í öllum prestverkum,
góður söngmaður, hagleiksmaður og bókbindari. Síðari kona
hans, Ingibjörg Magnúsdóttir sýslumanns í Víðdalstungu, Gíslason-
ar biskups, og frænka Ingibjargar Oddsdóttur, dó um sumarið
sama ár og Einar. Þau voru barnlaus.
Þegar hér var komið sögu þótti alþýðu manna hafa orðið nokkuð
fljótt um Auðkúlupresta marga hina síðari áratugi og viðskilnaður
þeirra vera nokkuð undarlegur. Engu að síður urðu margir til að
sækja um Auðkúlu eins og verið hafði jafnan áður. Meðal þeirra er