Húnavaka - 01.05.1994, Page 96

94
HÚNAVAKA
einn hinna fyrstu leikenda í „Nýársnóttinni“ eftir Indriða Einars-
son sem var einu ári á undan Stefáni. Þar lék hann Aslaugu „með
göfugleik og tign“ segir Indriði.
Þegar Stefán var orðinn stúdent langaði hann mest af öllu að fara
utan og leggja stund á söngmennt. Foreldrar hans voru báðir mikl-
ir söngvarar og hafði faðir hans verið forsöng\'ari í dómkirkjunni
áður en hann dó. A skólaárum sínum lærði Stefán á fiðlu og orgel
og var auk þess forsöng\'ari í Lærða skólanum. En efnaskortur kom
í veg fyrir að hann lærði söng. Engu að síður gaf hann sig mikið að
söng og lagasmíði en hann samdi mörg lög þótt ekkert þeirra hafí
enn komið á prent.
Stefán gekk síðan í prestaskólann og útskrifaðist þaðan tveirn
árum síðar árið 1875. Gerðist hann þá kennari einn vetur við
Thorkeli-barnaskólann á Vatnsleysuströnd. Vorið eftir sótti hann
um undanþágu vegna aldurs um að mega þegar verða prestur.
Voru honum þá veittir Bergsstaðir á útmánuðum 1876. Fór hann
um vorið norður í Eyjafjörð og kvæntist þar um Jónsmessuleydð
Þorbjörgu Halldórsdóttur, frænku sinni, dóttur Hildar Eiríksdótt-
ur. Fluttust þau þá Jaegar vestur að Bergsstöðum. Að Bergsstöðum
kom einnig Hólmfríður móðir prestsins unga og dvaldist þar hjá
honum til æviloka.
Þeim hjónurn varð 10 barna auðið en fimm þeirra dóu ung. Þau
sem upp komust voru: Séra Eiríkur á Torfastöðum í Biskupstung-
um, séra Björn á Bergsstöðum, síðar á Auðkúlu, Lárus bóndi, síðar
dyravörður í Reykjavík, Hilmar bankastjóri í Reykjavík og Hildur
gift Páli kaupmanni Ólafssyni prófasts í Hjarðarholti.
Haustið 1885 fékk séra Stefán veitingu fyrir Auðkúlu og fluttist
hann þangað vestur á fardögum vorið eftir. Búnaðist honum vel á
Auðkúlu og bjó hann þar ætíð við góð efni. Var hann brátt kominn
í röð stórbænda þar í sveitinni en þeir voru ekki fáir fyrir. Má þar
nefna pá bræðurna Guðmund í Holti, Þorstein á Grund og Ingvar
í Sólheimum, Þorsteinssyni frá Grund, syni Sigurbjargar Jónsdótt-
ur frá Auðkúlu, Helga Benediktsson á Svínavatni, Erlend Pálmason
í Tungunesi, Jón Pálmason í Stóradal, Jón Guðmundsson á Guð-
laugsstöðum og Hannes Guðmundsson á Eiðsstöðum. Þessir bú-
höldar og efnabændur áttu eftir að fela honum ýmis trúnaðarstörf
sveitarinnar.
Konu sína missd séra Stefán sumarið 1895 og hafði hún þá legið