Húnavaka - 01.05.1994, Síða 107

HÚNAVAKA
105
hann snarast inn í húsið til Unu: „Þetta er helv.... feigðarflan. Mik-
ið ef þau drepa sig ekki - og allt ykkur Steinku að kenna. Það er allt
bandvitlaust þetta kvenfólk.“
Friðrik varð sannspár. Laust eftir hádegi var skollin á norðan stór-
hríð svo ekkert sást frá sér. Um leið herti frostið til muna.
Það var dauft yfir öllum heima á Bakka. Einhver óhugur hafði
gripið um sig. Lítið var talað en þó reynt að hugga sig við að þau
Dani og Steina hefðu verið komin að Miðhópi þegar hríðin skall á
en þar ráðgerðu þau að koma við og taka svo stefnu að Asbjarnar-
nesi. Við vonuðum að þau hefðu sest þar að. Og svo var ratvísi
Dana sem við vissum að oft hafði hjálpað honum og öðrum.
I þrjá sólarhringa hélst linnulaus stórhríð. Nokkru eftir hádegi
29. desember birti svo til og lygndi að hægt var að moka snjóinn af
gluggum á baðstofunni. Það var nú komin mikil fönn.
Þann 30. desember var komið bjart veður og lygnt með hægu
frosti. Nokkru eftir hádegi sást maður koma utan dalinn og stefna
heim að Bakka. Við börnin vorum úti á hlaði og datt nú í hug að
Dani væri að koma.
Steina hefði ekki treyst sér til að ganga austur eftir, í ófærðinni
sem komin var. Brátt sáum við þó að þetta væri ekki Dani heldur
okkur alls óþekktur maður. Hann kom heim á hlaðið, heilsaði og
spurði eftir pabba. Pabbi kom út og gengu þeir á tal saman. Ekki
vildi komumaður ganga í bæinn, kvaðst verða að hafa hraðann á.
Pabbi sendi okkur börnin inn til mömmu með boð um að koma út
með hressingu handa manninum. Mamma var nýbúin að hita kaffi.
Hún hellti kaffi á könnu og setti rjóma út í og fór með það út í bæj-
ardyrnar. Komumaður heilsaði henni, tók við könnunni og drakk
kaffið í stórum sopum, rétti mömmu könnuna og þakkaði fyrir sig.
Svo stóð hann þarna, hallaði sér fram á stafinn og dæsti við.
Pabba var mikið brugðið. Hann var náfölur og mér sýndust augu
hans ennþá dekkri en venjulega. Mamma spurði hljóðlega: „Eru
það fréttir af Dana?“ Svarið var: Já. Maður þessi var frá Miðhópi.
Var hann sendur með þær fréttir, að Dani og Steina hefðu villst í
hríðinni á annan jóladag og legið úti þangað til birti upp 29. des-
ember. Þá hafði Dani komist heim að Jörfa í Víðidal og þar voru
þau nú bæði mjög illa haldin, víst mikið kalin á fótum og eitthvað á
höndum. Kvaðst sendimaður verða að hraða sér heim, því annar