Húnavaka - 01.05.1994, Síða 109

HÚNAVAKA
107
flutt á sleðum heim að Bakka, ósjálfbjarga og örkumla, réttum sex
vikum eftir að þau lögðu af stað í þessa hörmulegu för. Bakkabær-
inn varð svo sjúkrahús þeirra fram á vor. Þau voru langt frá því að
vera gróin sára sinna þegar þau voru flutt heim. Faðir ntinn fékk
leiðbeiningar hjá Júlíusi lækni um meðferð þeirra og lét hann
pabba í té meðöl og umbúðir. A hverjum degi var svo skipt um á
þeim og smátt og smátt greri íyrir stúfana. Eg varð oft að aðstoða
pabba þó ég væri ekki nerna 12 ára. I fyrstu átti ég bágt með að sjá
þessa stúfa en ég vandist því furðanlega fljótt. Réði þar talsvert um
að ég vildi gjarnan hjálpa og að ég var alltaf gefin fyrir að annast
sjúklinga, hvort heldur voru menn eða skepnur.
Þegar gróið var fyrir stúfana bjó pabbi til púða, klædda með
skinni. Voru þeir spenntir á hné þeirra Dana og Steinu svo þau
gætu skriðið um bæinn.
Við Sigríður systir mín skiptum nú með okkur verkum. Sigríður
sat sem mest inni í Unuhúsi hjá Steinu en ég í okkar baðstofu hjá
Dana. Lásum við fyrir þau og reyndum að stytta þeim stundir. Dani
sagði mér þá alla ferðasögu þeirra, frá þ\'í þau lögðu af stað frá
Bakka á annan dag jóla. Þeim sóttist leiðin vel vestur að Miðhópi.
Komu þangað nokkru fyrir hádegi. Var lagt að þeim að setjast þar
að og halda ekki lengra en það vildu þau ekki. Hugðust ná að As-
bjarnarnesi áður en færi að snjóa. Þau héldu svo þaðan og ætluðu
þvert yfir svokallaða Refsteinsstaðamýri sem er stór móa- og mýrar-
fláki upp af Hópinu og þvert yfir Víðidalinn. Asbjarnarnes stendur
talsverðan spöl út með Hópinu að vestan. Þetta var talsverður krók-
ur fyrir Dana en slíkt taldi hann ekki á sig. Þau stefndu þvert yfir
mýrina og héldu ótrauð áfram. Um það bil er þau voru hálfnuð yfir
mýrina brast hríðin á mjög snögglega. Dani treysti sér til að rata
áfram þó hríðin væri dimm og veðurhæð talsverð og héldu þau því
áfram. Brátt fór Steinunn að þreytast enda búningur hennar ekki
hentugur í því veðri sem nú var kornið. A þeim árum þekktist ekki
að konur gengju í öðru en peysufötum, síðum og víðum pilsum og
dúðaðar í sjölum. Rokið stóð í pilsin og lamdi snjónum inn í þau,
svo henni varð örðugt um gang. Hún mæddist líka mjög. Sennilega
liefir peysan verið nokkuð þröng. Dani reyndi að dusta mesta snjó-
inn úr pilsunum en það dugði lítið. Hann leiddi Steinunni um
stund og reyndi að halda sömu stefnu. En hann sá brátt að slíkt var