Húnavaka - 01.05.1994, Side 111

HUNAVAKA
109
þessum gestum sem á svo raunalegan hátt bar að dyrum hennar.
Lét hún þau hafa fæturna niðri í bölum með klakavatni til þess að
ná frostinu úr þeim. Hendurnar höfðu þau í skálum með klaka-
vatni. Að öðru leyti hlúði hún að þeim svo sem kostur var, nærði
þau á mjólkurblöndu íyrst í stað og sýndi þeim óumræðilega nær-
gætni og ástúð. Dani sagðist aldrei geta fullþakkað henni alla
hennar fyrirhöfn og umhyggju.
Á Blönduósi nutu þau ágætrar aðhlynningar Onnu Þorsteins-
dóttur ljósmóður. Hver laun þessar konur lilutu fyrir hjálp sína veit
ég ekki. En það er grunur minn að lítið hafí Guðrún annað fengið
að launum en gleðina af að hafa gert góðverk.
Miklar kvalir tóku þau út í fótunum, Dani og Steina, þegar frost-
ið fór að fara úr þeim og bág mun líðan þeirra hafa verið lengi.
Bæði urðu þau nú að fara á sveit. Hún á Áshrepp sem var hennar
fæðingarhreppur. Hann á Kirkjuhvammshrepp, í þeim hreppi var
hann fæddur.
Daníel átti talsvert margar kindur og einn hest. Þetta var allt selt.
Steinunn átti ekkert svo þar var ekkert að selja. Á hreppaskilum um
vorið var henni ráðstafað. Átti hún að fara að Kárdalstungu en þar
bjó bláfátækt fólk með mörg börn í lélegum bæjarkofum. Eg vissi
að Steinunn kveið því mikið að fara þangað. Hún lét það ekki uppi
við aðra. Hún faldi tilfmningar sínar undir grímu gáska og að því
virtist kæruleysis en ég sá stundum tárin hennar. Fyrir okkur systr-
unum faldi hún sig ekki eins vel. Jón Hannesson bóndi í Þórorms-
tungu var oddviti Áshrepps um þessar mundir. Hann kom að sækja
Steinu. Jón var drengur góður og kona hans Ásta Bjarnadóttir
mesta valkvendi. Svo fór að Steinunn fór aldrei lengra en að Þór-
ormstungu. Þar var hún svo hjá þeim hjónum og fluttist með þeim
að Undirfelli. Að síðustu var hún á vegum Hólmfríðar dóttur
þeirra.
Steinunn er nú dáin fyrir nokkrum árum. Hún hafði fengið
gervifætur og notaði þá í mörg ár. Dani var hjá okkur til vorsins
1904. Þá var hann sóttur og svo sendur til Reykjavíkur til skósmíða-
náms. Hann fékk gervifætur frá Þýskalandi. Þeir voru þungir og
óþjálir, þó var betra að nota þá en að skríða. Dani var um skeið á
Patreksfírði og stundaði þar iðn sína. Þar giftist hann myndarlegri
konu og áttu þau mörg börn. Mörg seinustu ár æfinnar bjó hann á