Húnavaka - 01.05.1994, Side 174

172
HUNAVAKA
en konan hafði umsjón með henni á daginn. Þessi hjón áttn hund
sem þau höfðu mikið dálæti á. Þegar liúsfreyjan þurfti að fara út úr
húsinu að degi til, þá lokaði hún telpuna og hundinn inni. Eg tal-
aði um það við hjónin að mér líkaði illa að hafa hundinn alltaf með
barninu. Þau vöndu hundinn á að liggja í rúmunum og hvar þar
sem hann vildi í húsinu. Eg drap hundinn. Þau syrgðu hann rnikið
og grunuðu mig að hafa vegið hann. Þegar þessir þrír mánuðir
voru liðnir var ég búinn að koma telpunni fyrir hjá hjónum sem
voru nýkontin heirnan frá Islandi. Þessi hjón áttu þrjú nærri upp-
komin bórn. Maðurinn var hómópati. Hjónin voru nokkuð við ald-
ur, líklega um fimmtugt. Þau undu sér illa í Winnipeg og flnttu því
sama haustið niður til Nýja Islands. Þar keyptu þau lítið hús og
fylgdi með land.
Nú var mér áríðandi að koma húsinu í verð til að losna úr skuld-
unum því ég vildi forðast um frarn allt að það yrði tekið upp í
skuldir. Eg neyddist til að selja það rnikið nndir sannvirði svo að
ekki yrði gengið að því. Þannig slapp ég samt úr fjárhagsöngþveit-
inu. Um næstu áramót var ég skuldlaus og líka algjörlega eigna-
laus. Eins og oft vill verða þegar maður lendir í miklum örðugleik-
um, hugsar maður til að drekkja þeim hjá Bakkusi. Þó sá ég brátt
að ekki dugði að láta þann höfðingja ráða. Eg gekk því í stúku. Sú
ráðabreytni varð mér happasæl. Með stúkufélögum mínum átti ég
margar góðar stundir. Islendingar höfðu stúkur í Winnipeg. Þær
gerðu sér að reglu að fara sameiginlega í eina skemmdferð á sumri
hverju. Oftast var farið til Nýja Islands. Þangað var farið með járn-
braut um 20 mílna leið til Selkirk en þaðan með gufubáti á
Winnipegvatni tveggja tíma ferð til Gimli. Skennntunin var vana-
lega haldin í skógi undir beru lofti en veitingar voru í tjöldum.
Alltaf vorum við mjög heppin með veður. Stundum varð þó all-
hvasst á vatninu og urðu suinir sjóveikir. Til skenuntunar voru
hafðar ræður, íþróttir, hlaup, stökk, reiptog og fleira. Ætíð var
dansað í tvo tírna, auk þess var söngur og hljóðfærasláttur og jafn-
an dimmt orðið er lagt var heim á leið. Vanalega var lagt af stað í
ferðina klukkan sex að morgni og komið heim um klukkan eitt að
nóttu. Er við komum til Selkirk tók stúka þar á móti okkur. Hún
hafði hljómsveit við járnbrautarstöðina sem lék niars og við marser-
nðum inn í sal þar sem beið okkar kaffiborð. Stúka í Gimli tók líka
á móti okkur á sama hátt.