Húnavaka - 01.05.1994, Side 178

176
HUNAVAKA
í draumi mínum dvelur þú í nótt
uns dagur nýr mig burtu frá þér tekur.
Þú hverfur út í kuldann ofurhljótt
en kemur seinna og mömmu aftur vekur.
Er lýkur ævi, leita ég að þér
þá loksins get ég farið þig að finna.
Og aldrei frá þér aftur burtu fer
því ótalmargt við þurfum upp að vinna.
Mín ást er söm þó ekkert geti veitt
þér elsku litli drengurinn minn snauði.
Þó enginn fái örlögum þeim breytt
er ástin móður sterkari en dauði.
NYKUR
Hann er dökkgrár að lit, faxstór, vart frá hesti þekkjanlegur nema af því að það snýr
fram á hóf nykursins sem aftur snýr á hóf hestsins. Hefur nykurinn sést bæði í stöðuvötn-
um og við þau, og hefur það að borið að smalar eða hestaleitarmenn hafa tekið hann í
misgripum fyrir hest og hann oftast hlaupið með þá í vatnið og týnt þeim þar. Sagt er að
nykurinn geti borið svo marga menn sem vill því hann stækkar að því skapi sem fleiri eru
á baki honum. Sá sem vill ríða nykur sér að bagalausu má aldrei nefna nón meðan hann
er á baki honum eða neitt það orð sem n er fyrsti stafur í. Því til sönnunar er saga þessi.
Piltur einn kom að árbakka og var að leita fjár. Við bakkann var nykur. Piltur fór á bak
honum og reið til bæjar þar í grennd og spurði hvert ekki væri komið nón. Þá var nykur-
inn ekki lengi að bregða við og rann til vatns og steypti sér þar út í með piltinn.
Enginn hefur grand af nykur er áður hefur krossað sig og því var það einu sinni er níu
menn komu að fljóti þar er nykur var á bakkanum, að sá sem aftast ætlaði að sitja kross-
aði sig en hinir ekki, heldur fóru á bak. En sá sem hafði krossað sig varð eftir því nykur-
inn tók þegar viðbragð út í fljótið er hann sá manninn gjöra krossmark fyrir sér.
Það er almenn trú að nykur sé í Svínavatni. Hafa nienn það til merkis að oft heyrast í
því skruðningar miklir, líkastir því er riðið er. Líka þykja óvanalega miklar sprungur í
ísinn á stundum.
Einhverju sinni var bóndinn á Svínavatni að byggja kirkjugarð. Bóndi var fjölkunnug-
ur. Hann hafði hest gráan, lagði á hann reiðing og teymdi sjálfur um daginn. Þótti það
undrum sæta hvað hestur þessi gat borið mikið. Um kvöldið sleppti bóndi hestinum en
hann brá við og vildi slá bónda með afturfætinum. Bóndi brá sér undan högginu og kom
það í kirkjugarðinn og hrundi skarð úr garðinum. Hefur síðan aldrei tjáð að hlaða upp í
skarðið því það hrynur jafnóðum. Það höfðu menn fyrir satt að hestur þessi hafi verið
nykur úr Svínavatni.
Þjóðsögur Jóns Arnasonar.