Morgunblaðið - 22.05.2015, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. MAÍ 2015
✝ Erla KristínLilja Baldvins-
dóttir fæddist að
Stóra-Eyrarlandi
á Akureyri 30.
október 1931. Hún
lést 18. maí 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Baldvin
Gunnlaugur Sig-
urbjörnsson, skip-
stjóri, f. 9. júlí
1906, d. 2. maí
1970, og Snjólaug Hlíf Bald-
vinsdóttir, fiskmatsmaður, f.
21. nóvember 1912, d. 3. maí
2000.
Systkini Unnur Gígja, f. 22.
mars 1933, Guðbjörn Gísli, f.
30. maí 1937, d. 31. ágúst
1976, Baldvin Sigurbjörn, f.
24. júní 1947.
Erla ólst upp á Akureyri,
átti þar bernsku- og unglings-
ár og útskrifaðist gagnfræð-
ingur frá Gagnfræðaskóla Ak-
ureyrar 1948.
Erla giftist Kristjáni Gísla-
syni, skipstjóra, f. 30.11. 1930,
d. júní 2005, 3. nóvember
1949. Saman áttu Erla og
Kristján fimm börn: Gísli, f.
10. ágúst 1948, fyrri eig-
inkona Hólmfríður Ragn-
arsdóttir og eiga þau saman
þrjú börn: Kristján, Önnu
Pálu og Styrmi. Síðari eig-
inkona er Dagmar Inga Krist-
jánsdóttir og þeirra sonur er
Magnús Freyr. Núverandi
sambýliskona Halla Guð-
mundsdóttir. Baldvin Kristján,
f. 2. ágúst 1953. Kona hans
Halla Júlía Andersen, eiga
þau þrjú börn: Erlu, Lóu og
Arnar.
Páll, f. 16. apríl 1955.
Kvæntist Kristínu Hann-
esdóttur og eiga þau þrjú
börn: Hannes Pál, Margréti
Lilju og Sigríði Hrönn. Páll
og Kristín slitu samvistum.
Snjólaug, f. 17. september
1956. Fyrri eig-
inmaður Jóhann
Guðnason og eiga
þau tvær dætur:
Helenu og Heiðu.
Síðari eiginmaður
Jón Karl Ragn-
arsson. Dóttir
þeirra er Ragna
Kristín. Dóttir
Jóns Karls er
Heiðrún.
Finnur, f. 8.
apríl 1960. Fyrri eiginkona
Sigríður Hannesdóttir. Sonur
þeirra er Hannes. Síðari eig-
inkona Þórunn Gunnarsdóttir
og eiga þau fjóra syni: Ingi-
mar Helga, Kristján, Eyþór
Atla og Finn Þór. Langömmu-
börnin eru 32 og langalang-
ömmubörn tvö.
Erla og Kristján hófu bú-
skap á Akureyri en vegna sjó-
mennsku hans bjuggu þau
víða. Fyrst á Siglufirði, síðan
um stuttan tíma í Hafnarfirði,
þá á Sauðárkróki þaðan fluttu
þau til Vestmannaeyja. Í
Heimaeyjargosinu fluttu þau
til Reykjavíkur og þaðan á
Eyrarbakka. Þar skildu leiðir
þeirra hjóna 1976. Erla var
áfram á Eyrarbakka til 2001
er hún flutti til Vest-
mannaeyja við starfslok.
Fram til 1968 var stórt
heimili helsti vinnustaður
Erlu en þá hóf hún störf á
skrifstofu Hraðfrystistöðvar-
innar í Vestmannaeyjum fram
að gosi. Á Eyrarbakka starf-
aði hún einnig sem skrif-
stofumaður hjá Hraðfrysti-
stöðinni. Eftir að fiskvinnsla
lagðist þar af vann hún á
skrifstofu Alpan á Eyr-
arbakka þar til hún lét af
störfum vegna aldurs.
Útför Erlu fer fram frá
Landakirkju í Vestmanna-
eyjum í dag, 22. maí 2015, kl.
16.
Elsku amma mín kvaddi
þennan heim á sinn einstaka
hátt, hljóðlega, hægt og rólega.
Minningarnar streyma fram í
hugann, svo ótalmargar fallegar
minningar um dýrmætar og
ómetanlegar stundir með ömmu
Erlu sem alltaf var mér svo góð
og reyndist mér svo vel. Amma
spilaði kleppara við skottuna
sína eins lengi og oft og ég vildi,
amma leyfði skottunni sinni að
binda band um höfuð sitt og lék
svo hest eða hund tímunum
saman. Amma Erla bakaði
heimsins bestu kleinur og leitar
hugurinn oft í borðkrókinn á
Eyrarbakka þar sem amma bak-
aði kleinur ofan í skarann sinn
og naut þess í botn að hafa okk-
ur öll hjá sér.
Amma kenndi mér svo ógn-
armargt. Hún kenndi mér að
bera höfuðið ætíð hátt, hún
kenndi mér að í lífsins ólgusjó
setur maður hausinn undir sig,
finnur hugrekkið sitt og tekst á
við verkefnin af festu, öryggi og
stolti. Af þessu átti amma Erla
nóg og þó lífið hennar hafi ekki
alltaf verið auðvelt þá bar hún
höfuðið hátt og skilaði alltaf sínu
og vel það.
Elsku fallega, hljóðláta, hlýja,
hugrakka, ljúfa Erla amma mín,
skottan þín mun alltaf sakna þín
sárt. Ég geymi brosið þitt, hlát-
urinn, mjúku hendurnar, góðu
lyktina og allar fallegu minning-
arnar okkar á sérstökum stað í
hjartanu mínu.
Guð geymi þig og gefi þér
góða nótt elsku Erla amma. –
Við hittumst í draumi.
Ég elska þig alltaf.
Þín
Lóa.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma,
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Góða nótt, elsku amma mín,
takk fyrir allt og allt,
þín
Erla.
Hún Erla amma var engri lík.
Hún hló svo dátt að tárin runnu.
Amma var alltaf svo falleg, hún
var eins og drottning í Hag-
kaupsslopp og að innan var hún
enn fallegri. Hún var gædd mik-
illi þolinmæði og orku og svei
mér þá ef sólarhringurinn henn-
ar var ekki ögn lengri en ann-
arra. Hún vann fullan vinnudag
en hafði samt endalausan tíma
til að spjalla, faðma og kjassa.
Ef það vantaði litla barnið í leik-
inn, lagðist hún í sófann eða á
hnén og var litla barnið. Ég man
eftir að hafa fengið að þvo henni
með blautum þvottapoka og allt-
af mátti greiða henni. Hún spil-
aði líka og las fyrir okkur, söng
með okkur og sagði sögur. Það
var aldrei neinn asi og aldrei var
hægt að sjá að hún væri þreytt
þrátt fyrir að afkomendur fylltu
húsið og sofið væri í öllum horn-
um.
Hjá ömmu mátti allt, eða
næstum allt, því það mátti ekki
rífast, hækka röddina eða vera
ókurteis. Við hikuðum ekki við
Erla
Baldvinsdóttir
Elsku stóra syst-
ir.
Það er erfitt og
frekar óraunveru-
legt að skrifa þessi
kveðjuorð til þín. Þú háðir stutta
en snarpa orrustu við illvígan
sjúkdóm sem á endanum bar sig-
ur úr býtum. Þú sýndir þraut-
seigju og æðruleysi í baráttunni
og alltaf var stutt í húmorinn þó
ljóst væri hvert stefndi.
Okkur er úthlutað mislöngum
tíma hér á jörð. Ég velti fyrir mér
tilganginum með því og hugsa í
leiðinni um réttlæti og um órétt-
læti sem mér finnst eiga við í þínu
tilfelli. Ég reyni að réttlæta þessa
hugsun með því að einblína á að nú
er þjáningum þínum lokið.
Ég minnist þess þegar ég var
lítill strákur á Bugðulæknum hjá
mömmu og pabba og þú komst
heim frá Ameríku. Sögurnar um
ævintýrin sem þú lentir í á Man-
hattan og New Jersey eru mér
enn ljóslifandi í huga. Einnig
minnist ég þess hvað það var gam-
an að fá að fara austur á Horna-
fjörð að heimsækja ykkur Óskar
með fallega gullmolann ykkar,
hana Gerðu pínulitla. Sú ferð er
mér ógleymanleg svo ekki sé
nefnt að fá að fara í fyrsta sinn
einn í flugvél og síðan í rútu heim.
Ég vil fá að þakka fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman á Bugðulæknum eftir að þú
fluttir þangað aftur í íbúðina þína.
Það voru ófá kvöldin sem ég pass-
aði litlu stelpurnar þínar þegar þið
Gústi voruð að byrja að hittast.
Þar var margt brallað og margar
skondnar sögur sem við verðum
Hrefna G.B.
Þórarins
✝ Hrefna G.B.Þórarins fædd-
ist 6. febrúar 1952.
Hún lést 10. maí
2015.
Útför Hrefnu fór
fram 21. maí 2015.
að eiga áfram sam-
an.
Ég vil einnig fá að
þakka fyrir allar
góðu og skemmti-
legu samverustund-
irnar í Kaupmanna-
höfn þegar við
komum í heimsókn
til ykkar Gústa á
Sólbakkann meðan
við Nanna bjuggum í
Odense. Það var allt-
af gott að finna fyrir gestrisni ykk-
ar ásamt því að eiga vísan náttstað
þegar við áttum leið um borgina.
Elsku Gerða, Rakel, Margrét
og Gústaf og barnabörn, hugur
minn er með ykkar á þessum erf-
iðu tímum ekki síst í ljósi þess að
þið misstuð föður ykkar fyrir rétt
rúmum tveimur árum síðan. Miss-
ir ykkar er mikill og mikil eftirsjá
að yndislegri móður og ekki síður
ömmu. Munið bara að sá sem hef-
ur verið elskaður lifir áfram í
hjörtum okkar.
Takk fyrir allt,
Friðrik bróðir.
Elsku systir, þú hverfur svo
snögglega af sjónarsviðinu að eftir
stöndum við hnípin og hálfrugluð.
Þú greindist með krabbamein fyr-
ir stuttu og nú ertu dáin.
Ég veit að ég á oft eftir að
hringja í þig, segja þér frá ein-
hverju, spyrja álits eða fá lánað
gott eyra. Það eru fáir sem hlusta
eins vel og þú.
Ég minnist með þakklæti æsku
okkar í Álfheimunum, kvöldanna
þegar þú söngst fyrir mig með
þinni hljómfögru rödd eða last
upphátt og fræddir mig um leynd-
ardóma lífsins.
Þú varst algjör pæja, sæt og
smart, vissir alveg hvernig þú átt-
ir að láta litlu systur stjana við þig.
En þú varst góð og ég leit upp til
þín, þú varst líka miklu flottari en
allar kvikmyndastjörnurnar á
leikaramyndunum sem þú safnað-
ir.
Við höfum deilt gleði og sorg-
um, stutt hvor aðra, sagt sögur og
hlegið, grátið og skemmt okkur
saman. Lífið hefur ekki alltaf ver-
ið þér auðvelt, elsku Hrefna. Saga
lífs þíns er flókin, en það hefur
alltaf verið stutt í glens og gaman
og þú gast verið óborganlega
fyndin og skemmtileg.
Þú varst yngst þriggja barna
tvítugrar stúlku sem bjó við erfið
skilyrði og átti ekki annarra kosta
völ en að setja þig í fóstur. Þannig
kemur þú ársgömul til ömmu og
afa, Ingibjargar og Gunnars, á
Hverfisgötunni
Þú varst eftirlæti allra á Hverfó
og áttir margar góðar minningar
frá þeim tíma. En skjótt skipast
veður í lofti, amma dó sex árum
síðar, þá aðeins 49 ára gömul. Eft-
ir andlát hennar Ingibjargar
gengu Þorgerður, dóttir ömmu og
afa, og hennar maður, Friðrik, þér
í foreldrastað og umvöfðu þig ást
og umhyggju. Þannig urðum við
systur. Aldrei nokkurn tímann var
litið á þig öðruvísi en alvörusystur.
En því er ekki að neita að þú barst
þína sorg í hjarta.
Tvítug eignast þú Gerðu þína
með Óskari, myndarlegum ungum
manni. Þið voruð virkilega ást-
fangið og fallegt par. Aftur dynur
ógæfan yfir, Óskar drukknar þeg-
ar Gerða er ársgömul. Á þeim
tíma þótti það merki um styrk og
dugnað að þú felldir ekki tár en
sorgin markaði djúpt sár í hjarta
þitt.
Hamingjuna fannst þú aftur
þegar þú kynntist Gústa og saman
áttuð þið mörg góð ár. Ást ykkar
bar ávöxt og Rakel, Margrét og
Gústaf komu í heiminn. Þið bjugg-
uð ykkur falleg heimili bæði í
Reykjavík og Danmörku. Þú varst
snillingur í að innrétta falleg
heimili og það var allaf gott að
koma til þín. En veikindi og erf-
iðleikar sóttu að og svo fór að lok-
um að þið Gústi slituð samvistum.
Gústi andaðist fyrir tveimur ár-
um síðan.
Þú barst höfuðið hátt, varst
glæsileg kona með ljúfa og fágaða
framkomu. Ást og umhyggja þín
gagnvart börnunum þínum og
barnabörnum var takmarkalaus
og við Sara mín og allir í fjölskyld-
unni fengum að njóta góð-
mennsku þinnar í ríkum mæli.
Síðastliðið ár hreiðraðir þú um
þig í yndislegri íbúð í Miðbænum
og lífið brosti við þér. En því mið-
ur fékkstu ekki að njóta þess
lengi.
Í huga mínum hljómar lag sem
þú söngst oft, Hrefna mín:
Hún fer að engu óð,
er öllum mönnum góð
og vinnur verk sín hljóð. –
Sumir skrifa í öskuna
öll sín bestu ljóð.
(Davíð Stefánsson)
Elsku Gerða, Rakel, Margrét
og Gústaf, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Þín
Ingibjörg.
„Sææææl essssskan, hvaa’seg-
irrriúún!“ Þessi setning, sögð ná-
kvæmlega á þennan máta, mun
ávallt minna mig á hana Hrefnu
frænku mína, svona heilsaði hún
alla tíð. Stílbrigði sem gæti hafa
átt sinn uppruna í sjónvarpsþætt-
inum „Fastir liðir eins og venju-
lega“.
Hrefna var ein af þeirra
kvenna sem hafa snert mig hvað
mest í lífinu. Hún dæmdi mig ein-
hvernveginn aldrei, heldur tók
hún mér eins og ég er og ég henni
og þar tengdumst við, á stað sem
var án fordóma eða sleggjudóma.
Þegar ég var yngri var ég oft í
heimsókn eða pössun hjá henni,
enda Rakel dóttir hennar mér
sem systir og oftar en ekki hélt
fólk að Hrefna væri móðir mín
fremur en mín eigin móðir, systir
hennar, enda við mun líkari í lit-
arhætti. Í seinni tíð vorum við
reykingafélagar í fjölskylduboð-
um. Þessar endurteknu fimm
mínútna sameiginlegu pásur voru
innilegar, þarna ræddum við mál-
in sem liggja undir yfirborðinu,
við tengdumst og ég fékk að vita
hvernig henni leið. Því Hrefna
vildi alls ekki alltaf láta í ljós líðan
sína, en þarna var hún frjáls og
við áttum traust, þannig náði ég
að kynnast henni sem fullorðinni
manneskju. Líf hennar var marg-
slungið og á köflum flókið og
dimmt en það glitti ávallt í stjörn-
urnar í augunum, í húmorinn og
glottið, þannig skein hún Hrefna,
björt eins og háraliturinn sinn en
með dimman undirtón eins og
hinn eiginlegi háralitur. Þannig
manneskjur eru mér helst að
skapi, fólk með margslungna sögu
sem er þó enn með neistann til að
sjá hið furðulega við lífið.
Hrefnu verður sárt saknað og
fór hún allt of snemma frá okkur,
en ég veit að hún veit að sá tími
mun koma þegar við hittumst aft-
ur á stað sem er kannski örlítið
blíðari en raunveruleikinn var við
hana í gegnum tíðina. Vonandi,
elsku Hrefna, ertu komin heim,
eins og í laginu sem þú elskaðir.
Ég votta frændsystkinum mín-
um Gerðu, Rakel, Margréti og
Gústafi mína dýpstu samúð.
Þín frænka,
Sara Riel.
Prófraun hjartans eru áföllin sem
dynja á lífsleiðinni.
Og brosið sem er öllu æðra
er brosið sem brýst í gegnum tárin.
(EW)
Þannig tókst þú á við verkefni
lífsins, Hrefna mín. Þrátt fyrir
áföllin, sást þú alltaf til sólar á ný.
Þú varst sannkallaður fagur-
keri, sem heimili þitt bar alltaf
vitni um. Sjálf varstu alltaf glæsi-
leg ásýndum.
Allar góðu stundirnar sem við
áttum saman, jafnöldrurnar, frá
því við vorum börn og fram til síð-
ustu samverustunda okkar eru
mér dýrmætar minningar nú.
Ýmislegt var brallað. Stofnuð
hljómsveit með bræðrum mínum,
Hauki og Smára, meðal annars.
Það var líka mikið hlegið. Þú varst
sú manneskja sem ég gat sagt allt.
Ég treysti þér fullkomlega.
Það sem skipti þig mestu máli í
lífinu voru börnin þín, barnabörn-
in og fjölskyldan öll. Öll voru þau
vakin og sofin yfir þér þar til yfir
lauk. Allt gerðist svo hratt eftir að
meinið greindist. Þú kvaddir
þennan heim aðeins rúmum mán-
uði seinna. Það er svo margt sem
brýst um í huga mér, en fyrst og
fremst þakklæti fyrir að eiga þig
að.
Ég bið Guð að gæta barna
þinna, systkina og fjölskyldna
þeirra. Innileg samúðarkveðja til
ykkar allra.
Guð gæti þín, elsku Hrefna
mín. Sofðu rótt. Takk fyrir allt og
allt.
Þín vinkona og frænka,
Ólöf.
Elsku Hrefna. Ég varð þeirrar
miklu gæfu njótandi að fá að
kynnast þér í nokkur ár. Þar eign-
aðist ég mikla vinkonu sem ég gat
talað við og treyst. Það leið varla
sá dagur að við töluðum ekki sam-
an í síma um okkar mál. Þú eign-
aðist fjögur yndisleg börn sem þér
þótti afar vænt um og varst stolt
af. Þegar Gústaf lést fyrir tveimur
árum var það mikið áfall fyrir þig
og börnin en nú munt þú hvíla við
hlið hans. Allt sem við töluðum um
er okkar mál. Það er búið að vera
einmanalegt og skrítið að heyra
ekki lengur símann hringja og
heyra þína rödd.
Ég gæti skrifað margt um þig
en þú baðst mig um að skrifa ekki
lofgjörð um þig. Með þessum orð-
um kveð ég þig eins öll okkar sím-
töl enduðu á „Love you“ og þú
sagðir „Love you too“. Kristófer
minn ætlaði að fylgja þér en hann
verður erlendis og sendum við
börnum þínum og fjölskyldu þinni
samúðarkveðjur.
Þín vinkona,
Ásta St.
Hjartans þakkir fyrir hlýjar kveðjur sem
bárust við fráfall
GUÐFINNU K. ÓLAFSDÓTTUR,
Gauju frá Fagradal,
áður til heimilis að Vallargötu 6,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk dvalarheimilisins Hjallatúns,
Vík í Mýrdal.
.
Börn, tengdabörn og barnabörn hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
fráfall bróður okkar,
ÓSKARS ANTONÍUSSONAR
frá Berunesi,
sem lést 5. maí.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk deildar H-2
á Hrafnistu í Reykjavík og liðveislur og aðrir velunnarar Óskars
fyrr og síðar.
.
Hanna Sigríður Antoníusdóttir,
Stefanía Ólöf Antoníusdóttir,
Anna Antoníusdóttir
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir fyrir veitta samúð og vináttu
við fráfall frænku okkar,
ÞÓRU KRISTÍNAR ARTHURSDÓTTUR,
Hrísmóum 1,
Garðabæ.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Þóra Davíðsdóttir.