Dagblaðið Vísir - DV - 15.05.2009, Blaðsíða 22

föstudagur 15. maí 200922 Umræða
Sandkorn
n Sú ákvörðun Jóhönnu Sig-
urðardóttur og Steingríms J.
Sigfússonar að vera með 12
ráðherra er væntanlega tilkomin
vegna þess að þrýstingur á að
fá ráðherra-
stól var svo
mikill. Jafn-
framt eru
uppi vanga-
veltur um
það hvaða
ráðherrar
missi stóla
sína þegar
ráðuneytum verður fækkað
á næstu misserum. Líklegast
er að það verði utanþingsráð-
herrarnir eða að minnsta kosti
Ragna Árnadóttir dómsmála-
ráðherra. Þá má víst telja að
körlum verði fórnað til að rétta
af kynjamuninn. Bæði Kristján
Möller samgönguráðherra og
Jón Bjarnason sjávarútvegs-
og landbúnaðarráðherra þykja
standa tæpt.
n Fátt heyrist af Árna Mathiesen,
fyrrverandi fjármálaráðherra,
eftir að hann hrökklaðist út af
þingi í kjölfar hrunsins. Líklegt
er að um-
bótastjórn-
in leggi af
þann ósið að
láta aflóga
stjórnmála-
menn sjálf-
krafa hafa
feit djobb
eins og tíðk-
aðist á spillingartímanum. Því
má telja að Árni hasli sér að nýju
völl í dýralækningum þar sem
hann þykir einkar glúrinn.
n Fullkomin óvissa ríkir um
afgreiðslu máls séra Gunnars
Björnssonar á Selfossi sem nú
bíður þess að taka við brauði
sínu aftur eftir að hann var
sýknaður af saknæmri fjöl-
þreifni í garð unglingsstúlkna.
Það er mál manna á Selfossi að
Karl Sigur-
björnsson,
iðrandi bisk-
up Íslands,
sé í illbæri-
legri stöðu.
Þannig
skipti engu
hvort Gunn-
ar snúi aftur
í söfnuðinn eða verði látinn fara
annað. Söfnuðurinn sé þegar
rótklofinn og engin sáttaleið sé í
spilunum.
n Kampavínsferð eiginkvenna
útrásarvíkinga til Oman vakti
mikla athygli eftir að DV sagði
frá málinu. Augljóst er á tölvu-
samskiptum þeirra fyrir ferðina
að lífið er fremur innihaldsrýrt.
Meðal útrásarkvennanna knáu
er Sigríður Sól Björnsdóttir en
maður hennar er Heiðar Guð-
jónsson, forstjóri Novator sem
er í aðaleigu Björgólfs Thors
Björgólfssonar. Þarna eru sýni-
leg tengsl útrásarvíkinganna og
fyrrverandi ráðamanna því Sig-
ríður er dóttir Björns Bjarnason-
ar, fyrrverandi ráðherra. Hann
er raunar þekktur fyrir að veita
sumum útrásarvíkingum hart
aðhald en þar eru þó Bjöggarnir
undanskildir.
LyngháLs 5, 110 reykjavík
Útgáfufélag: Útgáfufélagið Birtíngur ehf.
Stjórnarformaður: hreinn Loftsson
framkvæmdaStjóri: elín ragnarsdóttir
ritStjórar:
jón trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir traustason, rt@dv.is
fréttaStjórar:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
auglýSingaStjóri:
ásmundur helgason, asi@birtingur.is
dv á netinu: dv.is
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 7050.
SmáauglýSingar: 515 5550.
umbrot: dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Uppljóstrari í þinghúsinu
Leiðari
Eftirmál kosninga eru gjarnan von-brigði almennings með að fátt breytist í raun á Alþingi. Þingið er þunglamaleg stofnun sem erfitt er að
breyta. Þingmenn eru jaðarhópur, sem klæð-
ir sig upp samkvæmt reglum hópsins og talar
nánast sitt eigið stofnanabundna kerfistungu-
mál sem felst aðallega í því að snúa svörum
sínum úr spurningunni um hið einstaka yfir í
hið almenna og þar með óáþreifanlega. Sem
félagsfræðilegt fyrirbæri eiga þeir meira sam-
eiginlegt með svokölluðum „trekkurum“, eða
unnendum Star Trek-kvikmyndanna sem
klæða sig í einkennisbúninga og tala á gervi-
tungumálinu klinglónsku, en með almennum
borgurum. Þingmennirnir hafa reynt að við-
halda áru hefðar og leyndardóms yfir störfum
sínum til að gefa til kynna mikilvægi sitt, jafn-
vel frekar en að sýna það í verki.
Jaðarhópar eru gjarnan rannsakaðir af fé-
lagsfræðingum, jafnvel með þeim aðferðum
að þeir blanda sér í hópinn til lengri tíma,
greina hann og vinna niðurstöður úr því sem
sýna fram á ýmiss konar orsakir og afleiðing-
ar í tengslum við athafnir og gildismat hóps-
ins. Tilfelli þingmanna og ráðherra á Íslandi
er verðugt rannsóknarefni. Hvernig gat þessi
hópur framkallað kjöraðstæður fyrir algert
efnahagshrun?
Þingmenn Borgarahreyfingarinnar, vinstri-
grænna og Samfylkingarinnar hafa lýst yfir
vilja til að færa upplýsingar og ákvörðunarvald
úr sínum eigin höndum yfir til fólksins í land-
inu. Birgitta Jónsdóttir, þingflokksformaður
Borgarahreyfingarinnar, hefur riðið á vaðið
með opinberum lýsingum á fundarstörfum
á Alþingi. Á bloggsíðu sinni nefnir hún með-
al annars að „stór hluti“ umræðna sem áttu
að fara í þingsályktunartillögu um aðildar-
umsókn að Evrópusambandinu, fór í reynd í
gagnrýna umræðu Sigmundar Davíðs Gunn-
laugssonar, formanns Framsóknarflokksins,
um herbergið sem flokkur hans fékk úthlutað í
byggingu Alþingis.
Kjarni málsins er ekki endilega sá að Sig-
mundur eigi ekki að eyða tíma þingmanna í
að ræða ágæti vistarvera sinna. Það er smáat-
riði í samanburði við þær breytingar sem eru
að verða á upplýsingaflæði til almennings, í
beinni afleiðingu af efnahagshruninu. Í kjöl-
far þess að fólk missti virðingu fyrir störfum
Alþingis, að gefnu tilefni, hefur myndast óþol
meðal almennings gagnvart leyndarhyggju og
formsatriðum. Fólk sér nú í gegnum þá tákn-
mynd leyndar og hefðar sem jaðarhópurinn
alþingismenn hefur sett upp til að framkalla
virðingu.
Birgitta Jónsdóttir kemur inn á Alþingi sem
óbreyttur borgari, sem ekki hefur þurft að
sanna sig innan flokkskerfisins og þarf þess
ekki, miðað við yfirlýsta stefnu hreyfingarinn-
ar. Auðvitað er hættan sú að fólk aðlagist gild-
ismati þess hóps sem það er í, ekki síst þegar
aðlögun fylgja gífurleg fríðindi. Óháð því er
farinn í gang sá ferill að brjóta upp hefðina og
leyndarhyggjuna, sem einkenndu Alþingi í að-
draganda hrunsins. Með auknu upplýsinga-
flæði, hversu fáfengileg sem einstök atriði þess
kunna að virðast, getur fólkið í landinu veitt yf-
irvöldum meira aðhald. Til þess þurfa að upp-
ljóstrarar á vegum almennings að vera í hópn-
um.
Jón TrausTi reynisson riTsTJóri skrifar.
JúróvisJónbandalagið
Íslendingar ýmist elska Evrópu-sambandið eða elska að hata það og svosem allt í góðu með það. Það er gott að elska og enn betra
að hata. Það veit Svarthöfði manna
best. Svarthöfði fær hins vegar ekki
með nokkru móti skilið hvernig þjóð
sem aldrei mun komast að ásættan-
legri niðurstöðu í Evrópumálum skuli
geta sameinast um að míga árlega
á sig af spenningi yfir Júróvisíjón-
söngvakeppninni. Þá keppni elskar
fólk líka að elska eða hata, munurinn
á henni og sambandinu
er bara sá að samt
vilja allir vera
með.
Keppnin er sjálfsagt það sorg-legasta og viðbjóðslegasta sem komið hefur frá sam-einaðri Evrópu frá því íbúar
álfunnar ákváðu að hætta að slátra
hver öðrum í heimsstríði og ganga
frekar í þjóðasamband. En öllum
finnst bara í góðu lagi að þjóðir Evr-
ópu skuli koma saman árlega og tjalda
öllu sínu versta þegar kemur að söng,
sviðsframkomu og almennu velsæmi.
Júróvisíónsöngvakeppninn er samt áþreifanlegasta dæmið um hversu hörmulegar afleiðingar það getur haft að þjóðir álfunnar
taki höndum saman en samt
hefur Halli Hallssyni, Ragnari
Arnalds, Davíð Oddssyni og
öllum hinum ESB-höturun-
um ekki dottið í hug að benda
á þessa staðreynd í áróðri
sínum gegn sambandsaðild.
Ástæðan er auðvitað ein-
faldlega sú að allir plebb-
arnir sem eru á móti aðild
þrá ekkert heitara en að sjá
fulltrúa þjóðar sinnar sigra í
þessari keppni. Og sama er
að segja um elítuna sem ætti
auðvitað að snúa upp á
sig og fordæma keppnina
fyrir hallærislegheit. Hún
elur þennan sama draum
í brjósti sér.
Sé það virkilega svo að allar hinar þjóð-irnar, sem
við erum nógu fín til að syngja með
en ekki til að deila með stærri hags-
munum, vilji virkilega fá okkur í ESB-
klúbbinn er hægur vandi að höggva á
hnútinn. Þótt við munum aldrei geta
sameinast um ESB höfum við fyrir lif-
andis löngu sameinast um Júróvisjón.
Þess vegna þarf bara eina tilskipun
frá Brussel þess efnis að aðeins þjóðir
í ESB fái að taka þátt í Júróvisjón. Þá
munu Íslendingar, elítistar og plebbar
í einni fylkingu með Jón Bjarnason
fremstan í flokki, ryðjast inn í banda-
lagið með ótrúlegu offorsi. Og Norð-
menn og Ísraelar munu auðvitað fara
sömu leið.
ESB twelve points!
„AAAAAHHHHHHHHH.“
n Hefur Óli Tynes eftir ónefndum fíl í Fíladelfíu í
Bandaríkjunum í fyrirsögn fréttar á visir.is.
Slökkviliðsmaður sprautaði köldu vatni á fílinn í
hitanum sem þar er um þessar mundir.
„Annars var þessi
fundur frekar
furðulegur.“
n Birgitta Jónsdóttir, þingkona Borgarahreyf-
ingarinnar, um fund formanna stjórnarandstöð-
unnar með Jóhönnu Sigurðardóttur í gær. Hún
sagði stóran hluta hans hafa farið í orðræðu
Sigmundar Davíðs um framsóknarherbergið í
þinghúsinu meðan aðrir vildu ræða ESB. - DV.is
„Þetta er eins og gamla
Hallærisplanið, bara mun
verra.“
n Agnar Kárason, rekstrarstjóri verslunar BYKO
vestur á Granda þar sem ungmenni koma saman
og spóla og spyrna. Tjón hefur orðið á versluninni,
gámum, bílum og fleiri munum auk þess sem
mikill sóðaskapur fylgir umferðinni. - DV.is
„Hefur aldrei verið
stressuð.“
n Föðurafi Jóhönnu Guðrúnar Jónsdóttur segir
söngkonuna aldrei hafa verið stressaða og því
ósennilegt að hún byrji á því núna. Þrátt fyrir að
vera komin í úrslit í Eurovision. - DV
„Síðasti séns til að daðra
og sýna hné og olnboga.“
n Guðrún Eyjólfsdóttir, eiginkona Lýðs
Guðmundssonar, við aðrar konur útrásarvíkinga
um stopp þeirra á veitingastað á Heathrow áður
en haldið var til Óman þar sem konur hylja sig að
múslímskum sið. - DV
bókStafLega
Tímamót í táradal
Þessa dagana er hreinlega grátlegt að
hlusta á forsprakka þeirra flokka sem
lögðu grunn að kreppunni. Þeir væla
yfir öllu og halda því statt og stöðugt
fram að ríkisstjórn Jóhönnu sé ekki
að gera neitt. Þetta segja menn sem
eru í fylkingarbrjósti þeirra tveggja
stjórnmálaflokka á Íslandi sem
eyddu öllu sem þjóðin átti, menn
sem væla einsog hlandbrenndir
hvítvoðungar í stað þess að sýna ögn
af reisn, þegja í bljúgri bæn og opin-
bera einlæga skömm. Þeir breiða út
þann boðskap að ríkisstjórn Vinstri-
grænna og Samfylkingar sé ekki að
gera neitt. Þeir fordæma allar að-
gerðir og kalla aðgerðirnar aðgerða-
leysi. Svo dásamlegur er málflutn-
ingurinn að þegar rætt er um að
bjarga auðlindunum í hafinu með
því að breyta kvótakerfinu, þá er það
kallað eyðilegging. Það sem gírugir
menn hafa veðsett og lagt í rúst með
græðgi og óhófi á nú að lúta traustri
stjórn. Og það sem meira er: Fyrn-
ingarleiðin mun gefa þjóðinni kost á
að líta á auðlindina sem þjóðareign
en ekki sem yfirveðsetta einkaeign
örfárra sægreifa.
Það sem við þurfum að gera er að
horfast í augu við þá staðreynd að
tími blýantanagara er liðinn. Núna
þurfum við að fylkja liði í bjartsýni
og jákvæðni – laus við lygi og flátt-
skap fortíðar. Núna höfum við hér
heiðarlegt fólk við stjórnvölinn, fólk
sem vill láta góðu verkin ná fram að
ganga.
Óþolinmæði okkar má ekki verða
að fótakefli þegar við sjáum öll þau
verk sem þarf að vinna svo bæta
megi þann skaða sem helminga-
skiptaveldið náði að valda. Núna er
okkar tími kominn og við eigum að
vera stolt. Við verðum að gefa okkar
færasta fólki kost á að sanna ágæti
sitt. Og jafnvel þótt við vitum að
skilanefndir bankanna virðist ekki
vera að gera neitt, þótt við getum
hnuggin haldið því fram að ennþá
hafi þynnkan ekki náð hámarki, þá
getum við brosað í gegnum tárin og
trúað því að brátt fari hjól atvinnu-
lífsins á fulla ferð. Í dag er nefnilega
ætlunin að hætta öllum hræðslu-
áróðri – við ætlum ekki að hampa
innmúruðum á kostnað þeirra sem
heiðarlegir eru.
Háskólasamfélagið, sem um ára-
bil tálgaði sverð og bjó til skutlur á
meðan helmingaskiptaveldið lék hér
lausum hala, fær nú það verkefni að
vaka haukfránum augum yfir vöggu
samfélagsins. Já, og svo þarf auðvit-
að að skipta á hlandblautu vælukjó-
unum sem kunna ekki að skammast
sín.
Um ríkidæmið ráfar þjóð
í roki og í kulda,
hún hugsar um sín hetjuljóð
og hefur lært að skulda.
kristján hreinsson
skáld skrifar
„Það sem við
þurfum að gera er
að horfast í augu
við þá staðreynd
að tími blýant-
anagara er liðinn.“
SkáLdið Skrifar
Svarthöfði