Dagblaðið Vísir - DV - 15.05.2009, Síða 23

föstudagur 15. maí 2009 23Umræða
Hver er maðurinn?
„Hrefna Haraldsdóttir, stjórnandi
Listahátíðarinnar.“
Hvað drífur þig áfram?
„Vissan um gott fólk sem verður á
vegi mínum og gefandi vinnustaður.“
Hvaða þrjú orð lýsa þér best?
„stundvís, ákveðin og hvatvís en
dipló.“
Hvar ertu uppalin?
„reykjavík.“
Áhugamál?
„Bækur, allar listir, menning og
hálendi íslands.“
Uppáhaldsmatur?
„Pönnusteiktur þorskur er í
uppáhaldi.“
Hvernig er að vera í hlutverki
listræns stjórnanda í fyrsta
skiptið?
„Það er mjög skemmtilegt og tölu-
verð breyting frá því starfi sem ég var
í áður. En vissulega þekkti ég margar
hliðar þessa starfs áður en ég tók við
því. Þetta hefur gengið vel hingað til
en hefur líka verið töff tími.“

Hvernig hefur undirbúningur
hátíðarinnar gengið?
„Hann hefur gengið alveg ótrúlega
vel, þetta hefur verið einstaklega
skemmtilegur undirbúningur og
gefandi. Það hefur margt gott fólk
komið að honum og margar frábærar
hugmyndir litið dagsins ljós.“
Hvað mun standa upp úr á
hátíðinni?
„Það er alltaf erfitt að segja til um
það fyrirfram, en í bókstaflegri
merkingu munu áströlsku götulista-
mennirnir standa upp úr þar sem
þeir munu dansa og skemmta fólki á
fjögurra metra háum stultum.“
Hefur kreppan áhrif á hátíðar-
höldin?
„Við höldum okkar striki. Hátíðin er
mjög stór og umfangsmikil en auð-
vitað höfum við minna fjármagn en
undanfarin ár. Við höfum einfaldlega
lagað okkur að því og látum það á
engan hátt stoppa okkur.
Áttu þér óuppfylltan draum?
„að komast á toppinn á Hvannadals-
hnjúk.“
Hrefna Haraldsdóttir
er nýr listrænn stjórnandi Listahátíðar
í reykjavík en Hrefna hefur gegnt
starfi framkvæmdastjóra Listahátíð-
arinnar undanfarin sjö ár.
Látum kreppuna
ekki stoppa okkur
maður dagsins
Það er ekki laust við að maður vor-
kenni honum Björgólfi gamla, sem
nú er kominn á hausinn eina ferð-
ina enn, þegar hann kynnti fjárhags-
stöðu sína fyrir nokkrum dögum. Þó
veltir maður því fyrir sér hvort það
sé ekki ástæða til þess að vorkenna
öðrum meira heldur en manni sem
að fær heilan banka gefins og set-
ur hann síðan á hausinn og dregur
hálft þjóðfélagið með sér í fallinu?
Íslendingar líta oft á sjálfa sig
eins og eina stóra fjölskyldu. Og eins
og í öllum fjölskyldum eru til uppá-
haldssynir og svartir sauðir, en það
gerist sjaldan að einhverjum sé fylli-
lega útskúfað. Þetta er afar fallegur
hugsunarháttur, en hann er einnig
mjög sakleysislegur. Við trúum því
aldrei upp á neinn að hann hafi vís-
vitandi brotið af sér heldur „lenda
menn í“ ýmiskonar glæpamálum
eða spillingu.
Nú erum við stödd á
tímamótum þar sem
þjóðin öll hefur misst
sakleysi sitt. Uppá-
haldssynirnir stungu af
með fjölskylduauðinn
og fóru með hann til
Rússlands, til Tort-
ola, til Cayman-eyja,
hvert sem er nema
hingað.
fjármálanauðg-
arar og aðrir
Hingað til hefur verið hefð fyrir því
að þegar einhver brýtur af sér kvart-
ar hann sáran undan því hvað fjöl-
miðlaathyglin komi illa við fjölskyldu
hans. Er honum þá oftast umsvifa-
laust fyrirgefið, því við þekkjum jú
nöfnin á konunni og börnunum.
Árni Johnsen sagði af sér í þjóðleik-
húsnefnd eftir að hafa verið staðinn
að því að stela frá skatt-
borgurum.
Taldi
hann að þar með væri málið leyst,
en svo var ekki. Það er nánast eins-
dæmi í Íslandssögunni að þingmað-
ur hafi í staðinn verið látinn sitja af
sér dóm og þó er engin ástæða til
þess lengur að álykta að íslenskir
þingmenn séu heiðarlegri en ann-
ars staðar.
Að dómi loknum átti Árni aftur-
kvæmt á þing. Það er svo sem eðli-
legt að menn sem hafa greitt skuld
sína við samfélagið geti snúið aftur
til fyrri starfa. Ég man þó ekki eftir
því að hann hafi nokkurn tímann
beðist afsökunar. Það skipti ekki
máli, fólk fyrirgaf honum samt.
Nú eru þó ekki aðeins nokkrir
kantsteinar sem eru horfnir, heldur
allt íslenska þjóðarbúið. Að göml-
um sið kvarta hinir grunuðu und-
an ofsóknum fjölmiðla og því hvað
þetta komi nú allt illa við fjölskyld-
ur þeirra. Það eru þó allt aðrar fjöl-
skyldur sem þurfa á endanum að
greiða reikningana.
Það hef-
ur verið
undar-
legur
siður
í ís-
lenska dómskerfinu að sleppa flest-
um nauðgurum lausum eða milda
dóma þeirra. Það er eins og við trú-
um því ekki upp á nokkurn mann að
hann hafi vísvitandi misþyrmt ann-
arri manneskju, jafnvel þó að fórn-
arlambið sitji eftir í sárum. Það sama
virðist gilda um fjármálanauðg-
arana.
réttlæti og hefnd
Þurfum við ekki að hætta að líta á
nauðgun sem strákapör og fara að
líta á verknaðinn sem þann hrika-
lega ofbeldisglæp sem hann er?
Þurfum við ekki að hætta að líta
á spillingu sem það að vera vinur
vina sinna, og fara að líta á það sem
vandamál sem étur þjóðfélagið upp
innan frá?
Hefnd hefur ekki þótt fallegt
hugtak síðan íslenska Þjóðveldið
leið undir lok, enda er hefnd hefnd-
arinnar vegna kannski ekki æskileg.
En hugmyndin um réttlæti felst ein-
mitt í því að gera menn ábyrga fyrir
gerðum sínum. Aðeins þannig get-
um við komið í veg fyrir að verknað-
urinn verði endurtekinn.
Á Þjóðveldisöld sáu menn sjálf-
ir um að útdeila réttlæti. Þetta
kerfi gekk illa til lengdar. Þeir sem
höfðu völdin gátu jú keypt rétt-
lætið. Á endanum þurfti að fá
Noregskonung til þess að sjá um
að koma lögum yfir landið. Von-
andi þarf ekki að kalla hann til
eina ferðina enn. Í þetta sinn væri
æskilegt að Íslendingar gætu séð
um sín mál sjálfir.
kjallari
Er kominn tími til þess
að hætta að fyrirgefa?
ValUr
GUnnarsson
rithöfundur
„Að gömlum sið
kvarta hinir grunuðu
undan ofsóknum
fjölmiðla og því hvað
þetta komi nú allt illa
við fjölskyldur
þeirra.”
svona er ísland
auglýsingasíminn er
512
70
50