Dagblaðið Vísir - DV - 15.05.2009, Qupperneq 38

Föstudagur 15. maí 200938 Sakamál
27 hnífsstungur Hvað varð til þess að susan Polk stakk eigin-
mann sinn, sálfræðinginn Felix Polk, til bana. Þau höfðu verið gift í tuttugu ár
og hún hélt því fram að Felix hefði stjórnað huga hennar síðan hún, fjórtán
ára gömul, varð sjúklingur hans.
Við réttarhöldin, þar sem susan sá sjálf um eigin vörn, sögðu tveir sona henn-
ar að hún væri biluð, en sá þriðji fullyrti að faðir hans hefði verið sá sem hefði
ekki gengið heill til skógar í andlegu tilliti.
Lesið um susan Polk, sem stakk eiginmann sinn 27 sinnum með hnífi, í næsta helgarblaði dV.
Vonda stjúpan
Mörthu Rendell var móðureðlið sennilega ekki í blóð borið. Eftir að hafa verið dæmd til dauða var hún
hengd 6. október 1909 fyrir hafa myrt son sambýlismanns síns. Hún var einnig grunuð um að hafa orðið
tveimur dætrum hans að bana.
Martha Rendell flutt-ist inn til Thomasar Nicholls Morris eft-ir að hann skildi við
eiginkonu sína, sem hafði flutt út
og bjó nokkrum götum fjær, og
hafði Thomas forræði yfir börnum
þeirra hjóna; tveimur dætrum og
þremur sonum.
Martha og Thomas voru ekki
alls ókunnug því kynni höfðu tek-
ist með þeim þegar hann bjó í Ad-
elaide, á suðurströnd Ástralíu, og
hafði Martha elt Thomas vestur á
bóginn til Perth á vesturströnd-
inni. Þegar Thomas skildi við eig-
inkonu sína fyllti Martha skarð
hennar, flutti inn til Thomasar og
hagaði sér sem eiginkona hans.
Börn Thomasar voru skikkuð til
að kalla hana „mömmu“.
Þeir sem þekktu til Mörthu
sögðu að hún væri grimmlynd
og alls ekki vel liðin. Nágrannar
töluðu um hve illa hún færi með
ungu stúlkurnar og Annie, eldri
dóttirin, var eitt sinn hýdd svo
hrottalega að hún gat ekki gengið.
Síðar sagði rannsóknarlög-
reglumaðurinn Harry Mann, sem
handtók Mörthu, að „hún hefði
fundið til ánægju við að sjá fórn-
arlömb sín engjast af sársauka og
að ánægjan hefði leitt til kynferð-
islegrar fullnægju“.
Þrjú dauðsföll
Fyrsta fórnarlamb Mörthu var hin
sjö ára Annie. Aðferð Mörthu var
að setja eitthvað í mat barnsins
sem síðar leiddi til eymsla í hálsi.
Talið var að Martha hefði myrt
börnin með því að bera saltsýru
á innanverðan háls þeirra undir
því yfirskyni að um meðal væri að
ræða.
Afleiðingin varð sú að hálsinn
tók að bólgna og með áframhald-
andi meðferð varð bólgan svo mik-
il að barnið gat ekki lengur nærst
og dó að lokum hungurdauða.
Annie dó 28. júlí, 1907, og
læknirinn, Cuthbert, skráði á
dánarvottorðið að banamein
hennar hefði verið barnaveiki.
Martha beið ekki boðanna og
beindi athygli sinni að Olive, sem
þá var fimm ára. Olive dó 6. októ-
ber sama ár og Cuthbert læknir
skellti skuldinni sem fyrr á barna-
veiki.
Veturinn 1908 komst Martha
að þeirri niðurstöðu að Arthúr,
fjórtán ára sonur Thomasar, og
yngsta barnið enn á lífi, hefði lifað
nógu lengi. Meðferð Mörthu tók
lengri tíma að virka í tilfelli Arth-
úrs en stúlknanna, en að lokum
dó hann 6. október 1908 og var þá
liðið nákvæmlega ár síðan Olive
gaf upp öndina.
Hvort tvær grímur hafi verið
farnar að renna á Cuthbert lækni
eða ekki sá hann í það minnsta
ástæðu til að kryfja lík Arthúrs
og bað Mörthu um leyfi til þess.
Martha sá ekkert því til fyrirstöðu,
en vildi vera viðstödd krufning-
una. Martha stóð svellköld yfir
læknunum sem framkvæmdu
krufninguna án þess að finna
nokkuð athugavert.
Og þá voru eftir tveir synir.
George tekur til fótanna
Næsta fórnarlambið á lista Mört-
hu var George, annar sonur
Thomasar, og þess var skammt að
bíða að hann kvartaði yfir eymsl-
um í hálsi, þá nýbúinn að sötra
te sem „mamma“ hans hafði fært
honum.
Martha var fljót til að bjóða lyf-
ið sitt góða, en þegar hún hafði
borið það á háls drengsins runnu
á hann tvær grímur. Hann stökk á
fætur og hljóp sem fætur toguðu
til móður sinnar, nokkrum götum
fjær.
Þegar nágrannar spurðu Thom-
as hvað hefði orðið um drenginn
varð fátt um svör. En nágrann-
arnir voru ekki sáttir, enda höfðu
sumir séð afleiðingar hrottaskap-
ar Mörthu. Þegar nágrannarn-
ir höfðu samband við lögregluna
ákvað rannsóknarlögreglumaður-
inn Harry Mann að athuga málið
nánar.
Frásagnir nágranna
Harry Mann fékk að heyra end-
urteknar tilvísanir um að börnin
hefðu fengið áburð á innanverðan
hálsinn vegna eymsla og frásagn-
ir af augljósu áhugaleysi „móð-
ur“ þeirra hvað varðaði sársauka
barnanna og sársaukavein.
Einn nágrannanna sagði Mann
frá því að hann hefði oft og tíð-
um horft inn um glugga heimilis
Mörthu og Thomasar og séð hvar
Martha gnæfði yfir veinandi fórn-
arlambi sínu og vaggaði í lendun-
um líkt og hún upplifði algleymi.
Mann fann George sem hafði
fullyrt að hann hefði hlaupist
að heiman vegna þess að stjúpa
hans hefði drepið systkin hans og
væri að reyna að eitra fyrir hon-
um með saltsýru.
Þegar hér var komið sögu
hamlaði það rannsókn málsins
að þó nokkur tími var liðinn frá
dauða barnanna þriggja, auk þess
sem læknar gátu ekki sagt til um
hvaða áhrif það hefði að nota salt-
sýru með þeim hætti sem Martha
var grunuð um að hafa gert. Fékk
lögreglan því leyfi til að gera til-
raunir á svínum og kanínum til að
sjá hver áhrifin yrðu, og vei, það
varð ljóst að læknisfræðileg áhrif
saltsýru voru vægast sagt afar tak-
mörkuð.
Lík barnanna grafin upp
Sú staðreynd að Martha hafði
keypt mikið magn saltsýru á þeim
tíma sem börnin höfðu kvartað
hvað mest vegna eymsla í hálsi, en
eftir dauða barnanna hafði hún
ekki keypt nokkra. Í ljósi þessar-
ar vitneskju fékk lögreglan heim-
ild til að grafa upp lík barnanna og
við nánari rannsókn fundust leifar
saltsýru á vefjum í hálsi þeirra.
Martha Rendell og Thom-
as Morris voru bæði ákærð fyrir
morð. Martha hélt fram sakleysi
sínu og hélt fast við þá sögu að
hún hefði aðeins gefið börnunum
lyf við barnaveiki. Þrátt fyrir að
Thomas hefði einnig verið kærður
fyrir morðin var hann sýknaður,
því talið var að hann, þrátt fyrir að
hafa keypt saltsýruna, hefði ekki
gert sér grein fyrir glæpum Mört-
hu fyrr en eftir dauða barnanna.
Martha Rendell var hins veg-
ar dæmd til dauða fyrir morðið á
Arthúr, og í huga almennings lék
ekki vafi á sekt hennar hvað varð-
aði dauða ungu systranna.
„Vonda stjúpan“ hengd
Á meðal almennings gætti mik-
illar reiði, og þrátt fyrir að á þeim
tíma væri farið að örla á andstöðu
við dauðarefsingar og þá sérstak-
lega að konur væru teknar af lífi,
virtist ríkja einhugur á meðal íbúa
Perth um að krefjast dauðarefs-
ingar yfir Mörthu.
Blöðin kölluðu Mörthu „skarl-
atsrauðu konuna“ og, að sjálf-
sögðu, „vondu stjúpuna“. Martha
Rendell var hengd í Freemantle-
fangelsinu 6. október 1909 og
grafin í Freemantle-grafreitnum.
Martha Rendell var þriðja og síð-
asta konan sem hengd var í Vest-
ur-Ástralíu.
Að lokum má til gamans benda
á að Olive dó 6. október 1907,
Arthúr dó 6. október 1908, og
Martha Rendell var tekin af lífi
6. október 1909. Hvort um er að
ræða tilviljun eða eitthvað annað
skal ósagt látið.
umsjón: koLbeinn Þorsteinsson, kolbeinn@dv.is
„...hún hefði fund-
ið til ánægju við að
sjá fórnarlömb sín
engjast af sársauka
og að ánægjan hefði
leitt til kynferðislegrar
fullnægju“.
Martha Rendell
endaði lífdaga sína í
gálga í Freemantle-
fangelsinu í Perth.