Dagblaðið Vísir - DV - 05.06.2009, Page 24

Það er margt sem fer fram í þing-
sölum sem vekur furðu mína, þó
ég sé í engu að kasta rýrð á þing-
ið sem stofnun, þá eru hefðir þar
inni sem á engan hátt samrýmast
orðræðu um nýja tíma á þinginu.
Þetta kom mjög augljóslega í ljós
kvöldið sem hið umdeilda frum-
varp um skattahækkanir á bens-
íni, brennivíni og tóbaki var keyrt
í gegn. Um frumvarpið máttu for-
menn flokkanna ekki ræða við
þingflokka sína fyrr en stuttu áður
en það færi á dagskrá. Því var lít-
ill tími til að athuga hvort ambög-
ur væru á því en það virðist vera
sem mörg frumvörp sem ráðherr-
ar setja fram séu unnin í svo mikl-
um flýti að í þau vantar að reikna
út heildaráhrif sem þau hafa inn
í samfélagið. Sú var raunin með
skattafrumvarpið. Tek það fram að
ég hef ekkert á móti því að skatt-
leggja þessa tilteknu hluti ef það
væri ekki svo að hækkun þeirra
þýðir hækkun neysluvísitölu sem
hækkar svo höfuðstól íbúðalána.
Samkvæmt því sem kom fram
á meðan frumvarpið var rætt á
þinginu þetta kvöld myndi það
færa enn frekari byrðar á herðar
almennings og skila ríkinu sára-
litlu þegar á heildina væri litið.
Ástæða þess að það átti að flýta
þessu frumvarpi í gegn fyrir mið-
nætti var til að tryggja að fólk sæi
sér ekki leik á borði og færi að
hamstra.
Ég stalst nú samt til að segja
rónunum sem hafa hreiðrað um
sig beint á móti þingheimi frá yf-
irvofandi hækkun á tóbaki og
brennivíni – ég átti svo sem ekki
von á því að blessaðir mennirnir
gætu hamstrað.
Það sem mér þótti einkennileg-
ast við þetta mál var að þrátt fyr-
ir að þingmenn og ráðherrar rík-
isstjórnar hefðu fengið fyrir því
góð rök að sennilega færði þessi
hækkun ríkinu sáralítið í ríkis-
sjóð en myndi auka byrðar þjóð-
arinnar vegna þessarar úrkynjuðu
vísitölu okkar, þá samt kusu þeir.
Sumir þingmenn og ráðherrar rík-
isstjórnar komu í salinn algerlega
óundirbúnir og vissu ekkert um
hvað þeir voru að kjósa og það
finnst mér þingheimi til vansa. Ég
myndi ALDREI kjósa um eitthvað
sem ég vissi ekkert um – betra væri
þá að sitja hjá eða sleppa því að
mæta í kosningu. Þetta finnst mér
kristalla flokksræðið í hnotskurn.
Þingflokknum er sagt hvernig á
að kjósa og svo er því bara fylgt
í blindni. Það var ekki eins og
stjórnarandstaðan væri að biðja
um að frumvarpinu yrði alfarið
vísað frá – heldur að því yrði gefinn
aðeins meiri tími svo hægt væri að
sannreyna útreikninga sem gáfu
sterklega í skyn að þetta væri gall-
að frumvarp. Það er enginn maður
minni ef hann viðurkennir mistök
– það virðist fólki bara fyrirmunað
að gera þegar því hefur tekist að
koma sér í ráðherrastól.
Hvað varð um þá möntru ríkis-
stjórnar að hver þingmaður ætti
að kjósa eftir samvisku sinni þeg-
ar kæmi að aðildarviðræðum við
EU? Er það ekki hálfgerð hræsni
að ætlast til þess að þingmenn
geri slíkt ef sjálf ríkisstjórnin og
þingmenn hennar geta ekki fylgt
sinni eigin möntru þegar um stór
vafaatriði er að ræða? Ég skora á
þingmenn að vinna eftir samvisku
sinni fyrst og fremst og muna
þann drengskapareið sem við
skrifuðum undir. Í sumum lönd-
um er þingmönnum refsað ef þeir
svíkja drengskapareiðinn sinn,
kannski við ættum að taka upp
eitthvert slíkt fyrirkomulag?
föstudagur 5. júní 200924 Umræða
Að kjósA eftir
eigin sAmvisku
Ég er ekki hræddur við að verða gamall. Þvert á móti finnst mér tilhugsunin um að eld-ast ákaflega heillandi í ljósi þess að ég var vitlausari tvítugur en ég var þrítugur og ég
var meira að segja vitlausari í fyrra en ég er í ár.
Ég skána semsagt með aldrinum og með þessu
áframhaldi ætti ég að vera orðinn í húsum hæf-
ur um áttrætt. Auðvitað upplifir maður samt
ekki tóma sælu á þeirri vegferð sem endar
þegar maður geispar golunni karlægt gamal-
menni en svona laust fyrir fertugt fæ ég ekki
betur séð en kostirnir séu fleiri en gallarnir.
Ég get ekki lengur haldið mér gangandi á áfengi í sólarhring án þess að sofa og vilji ég halda reyking-
um til streitu verð ég að sætta mig við stöðugan hósta, verki í lungum og
eiga það á hættu að kafna í slímdrullu í svefni. Niðurstaða rannsókna
minna á sjálfum mér bendir því til þess að vilji maður á annað borð brúka
reyktóbak sé best að gera það á milli tvítugs og þrítugs. Þá er maður enn
nógu heimskur til að halda að reykingar séu töff og líkaminn í nógu góðu
formi til að þola þetta helvíti. Áfengið held ég að fólki sé óhætt að nota
eitthvað lengur. Jafnvel fram yfir áttrætt nema maður sé svo óheppinn að
breytast í spillt, forheimskt úrþvætti við það eitt að fá sér í glas. Þá er mað-
ur alki og neyðist til að láta þetta eiga sig hvort sem maður er sextán eða
sjötíu og sex ára.
Ég get alveg haldið áfram að eldast sáttur án áfengis og tóbaks. Ég get líka látið mig hafa það að plokka augnabrúnirnar af og til og kippa burt hárum sem eru byrjuð að spretta út úr nefinu á mér. Þetta er ekki svo slæmt á meðan maður þarf ekki Viagra og minnisglöpin
eru ekki orðin alvarlegri en svo að maður stendur upp til þess að pissa en
gleymir því um leið að manni sé mál. Allt eru þetta smámunir í stóra sam-
henginu og ásættanlegur fórnarkostnaður fyrir þá yfirvegun og æðruleysi
sem reynsla áranna skilar manni.
Aldurskomplexarnir hrjá mig því ekki en því miður er ég með árun-um alltaf að verða meðvitaðri um útlit mitt. Þessar útlitsáhyggjur ganga þvert á allar kenningar mínar og hugmyndir um kosti þess að eldast. Að vísu er mikilvægt að hafa í huga að ég er stuttur í ann-
an endann, frekar grannur með síhækkandi kollvik. Ekkert að þessu svo
lengi sem ég fæ ekki ístru en maður þarf ekki að vera með háskólagráðu
í fagurfræðum til þess að vita að lítill karlmaður með skalla og bumbu er
ekki töff. Hann er eiginlega bara hallærislegur. Sorglegur jafnvel og þannig
vil ég ekki verða. Ef ég hefði ekki tekið þennan svokallaða gráa fiðring út
27 ára á meðan ég var enn ungt fífl myndi ég halda að hann væri ástæðan
fyrir þessum ótta mínum. En kannski er ég bara saklaust fórnarlamb út-
litsdýrkunar og klámvæðingar.
Hvað um það. Þar sem ég staðnaði í mataræðisþroska fimmtán ára nærist
ég nær eingöngu á beik-
onborgurum, Prins Póló
og Kóka Kóla. Þetta hefur
ekki háð mér hingað til en
nú sé ég að ekkert má út af
bera. Ístran er á næsta leiti
og vilji ég halda áfram að
borða það sem mér finnst
best neyðist ég til að hreyfa
mig. Sem er verra vegna
þess að ég er skíthræddur
við líkamsræktarstöðvar
og allt sem fer fram innan
veggja þeirra. Sjálfsagt er ég
sekur um fordóma þar sem
þeir byggjast á fáfræði og ég
veit nákvæmlega ekkert um
líkamsræktarstöðvar annað
en að þar vil ég ekki vera.
Ég hef leyft mér að líta á líkamsræktarstöðvar sem musteri heimsku og tilgangsleysis og
hef alveg séð fyrir mér að
einn hringurinn í Víti Dantes væri vel búinn þrekhjólum, hlaupabrett-
um og lyftingalóðum. Ákvað samt um daginn að rífa mig upp og taka þátt
í hópspriklinu frekar en verða að þeirri líkamlegu hryggðarmynd sem
genasamsetning mín býður upp á. Með óttanum yfirvann ég spéhræðslu
mína og skellti mér í ræktina þar sem allt fræga, fína og áður ríka fólkið
afklæðist og spriklar innan um sauðsvartan almúgann.
Satt best að segja fannst mér ég vera hinn minnsti maur þarna, hor-aður, næpuhvítur og væskilslegur tittur með yfirdráttarheimild og verðtryggt lán. Með einhverjum andlegum trixum og áunninni yfir-vegun lífsreynslunnar tókst mér að einangra mig frá þessu ógnvekj-
andi og fráhrindandi umhverfi og hljóp eins og óður maður á brettinu á
meðan ég horfði á Hómer Simpson aka sér í spikinu á flatskjánum. Rauk
svo í lóðin og lyfti þeim af miklum móð og gerði svo 100 kviðæfingar til
þess að tryggja að ístran sem liggur í leyni verði að kynþokkafullu þvotta-
bretti. Þetta er greinilega alveg málið. Hjartað hefur haft gott af djöful-
ganginum og endorfínið sullast nú um í heilanum þannig að mér finnst
lífið fallegt og leiðinlegt fólk skemmtilegt. Það er sennilega eitthvað til í
þessu blaðri um heilbrigða sál í hraustum líkama eftir allt saman. Ég verð
samt líka að kaupa mér tíu tíma í ljósum. Þá verður þetta fullkomnað og
eftir marga áratugi verð ég ofboðslega unglegt lík.
GAmAlmenni
í ljóSum
Mantra ríkisstjórnarinnar um að hver
þingmaður ætti að kjósa eftir samvisku
sinni þegar kæmi að ESB-aðildarviðræð-
um virðist hafa verið gleymd þegar kom
að því að kjósa um gjalda- og skattahækkanir. Birgitta Jónsdóttir
furðar sig á þingmönnum sem kjósa, að því er virðist án þess að
vita um hvað þeir eru að kjósa.
Flýtir gegn hamstri „Ástæða þess að það átti
að flýta þessu frumvarpi í gegn fyrir miðnætti
var til að tryggja að fólk sæi sér ekki leik á borði
og færi að hamstra.“
Kosið eftir pöntun „sumir þingmenn og
ráðherrar ríkisstjórnar komu í salinn algerlega
óundirbúnir og vissu ekkert um hvað þeir voru
að kjósa og það finnst mér þingheimi til vansa.“
Sjálfum sér samkvæm? fer saman að
þingmenn verði að kjósa samkvæmt línu um
áfengisgjöld en ekki um EsB-aðildarumsókn?
reYnir trAustAsOn skrifar
HELGARPISTILL