Dagblaðið Vísir - DV - 13.08.2010, Side 26

Dagurinn var 17. janúar 2009. Vettvangurinn var Austurvöllur. Gylfi Magn-ússon stóð frammi fyrir
mannfjöldanum. Hann hóf upp
raust sína: „Það leika naprir vindar
um efnahagslíf heimsins um þessar
mundir,“ sagði hann. Doktorinn frá
Yale hélt áfram. „Óvíða kaldari en á
okkar hrjóstruga landi. Yfir okkur
hellast slæmar fréttir, gjaldþrot, upp-
sagnir, niðurskurður, tap og skuldir.
Hnípin þjóð hlustar. Reið og gjald-
þrota.“
Svona hljóðaði upphaf Gylfag-inningar hinnar síðari. Sú fyrri var færð í letur af Snorra Sturlusyni. Hún sagði af
Gylfa nokkrum sem dulbjó sig sem
öldunginn Ganglera til að fá inn-
göngu í Valhöll. Þar fregnaði hann af
ragnarökum: Menn verða ágjarnir og
drepa hver annan. Stjörnur falla, fjöll
hrynja. Fenrisúlfur losnar, sem og
hinn klækjótti Loki. Hið frjálsa einka-
framtak er óbeislað og eftirlitslaust.
Í stuttu máli mætti lýsa þessu svo:
Kaupmáttur þverr,
gengið fellur,
Heimdallur þagnar,
gellur í Kauphöll,
en viðskiptavild deyr aldregi,
hveim er bókhald getur.
Mesta böl heimilanna og atvinnulífsins fyrir ári var gengistryggðu lánin, sem höfðu stökkbreyst.
Svartnættið yfir lántakendunum
var algert, framtíðin engin, rétt eins
og Gylfi hinn síðari lýsti. Þetta voru
fjárhagsleg ragnarök. En á sama tíma
vissu menn í Seðlabankanum og
í viðskiptaráðuneytinu að gengis-
tryggðu lánin væru líklega ólögleg og
því væri fólk í raun ekki jafnilla statt
og útlit var fyrir. Sjálfur lét Gylfi sem
ekkert væri og ginnti fólk til að trúa
því að rán-lánin stæðust skoðun.
Ginning Gylfa var ekki fólk-inu í landinu í hag. Leynd-in yfir ólögmæti gengis-tryggðu lánanna þýddi
að lánin voru bókfærð á hærra virði
en ella. Þetta þýddi að kröfuhafar
græddu, en almenningur tapaði.
Hvers vegna Gylfi ákvað að fara þessa
leið, í staðinn fyrir að leita allra um-
merkja um rétt almennings, er hins
vegar óskiljanlegt.
Í Gylfaginningu hinni fyrri kom í ljós að Gylfi hafði verið ginntur til að trúa því að hann væri í Valhöll. Í reynd stóð hann aleinn á víðum
velli. Valhöll var horfin.
Nú er komið að Gylfa hinum síðari að horfa í kringum sig á Austurvelli. Hann stendur einn. Því hann
ginnti fólkið sem klappaði fyrir hon-
um áður.
GYLFAGINNING TVÖ „Hvað sem verður sagt um sögu þessara fram-
kvæmda, gagnsemi
þeirra og náttúruspjöll –
þá eru þetta óneitanlega
mikilfengleg mannvirki. “
n Egill Helgason, á Eyjubloggi sínu um
Kárahnjúkavirkjun.
„Og svo í tilefni dags
Ránarinnar þá vonandi
fagnið þið með mér,
finnið Ránina í ykkur og
njótið dagsins, heima, í
vinnunni eða á barnum í
kvöld!“
n Ásdís Rán, á Pressubloggi sínu, í tilefni af 31
árs afmælisdegi sínum í gær.
„Það getur verið hættu-
legt að fá sér bjór með
kvöldfréttunum.“
n Hallgrímur Helgason, á Facebook-síðu
sinni.
„Að sama skapi er sorg-
legt að Besti flokkurinn
skuli slást í lið með
stóriðjuarmi Samfylking-
arinnar í að lítilsvirða
friðlýsingar og náttúru-
vernd undanfarinna
áratuga ...“
n Sóley Tómasdóttir - Visir.is
Hjáleið yfirlæknis
Víða í ríkisgeiranum eru launa-menn sem einskis svífast til að hækka laun sín. Dæmi eru um að þeir sem hafa forráð yfir stofn-
unum gauki aukasporslum að sjálfum sér.
DV hefur að undanförnu fjallað um fjár-
mál Þorsteins Jóhannessonar yfirlæknis
á Ísafirði sem er með laun sem samsvara
tvöföldum launum forsætisráðherra. Þor-
steinn er yfirlæknir á litlu héraðssjúkra-
húsi. Kjarasamningar gera ekki ráð fyr-
ir að hann hafi laun sem eru yfir milljón
krónum á mánuði. En læknirinn fann
hjáleið. Hann stofnaði einkahlutafélagið
Skurðlæknirinn ehf. Síðan samdi hann við
eigið félag um að það tæki að sér verkefni
sem hann sem yfirlæknir taldi ekki vera
í sínum verkahring. Þar á meðal var að
annast bakvaktir, hvað svo sem felst í því.
Skurðlæknirinn ehf. þáði um sjö milljónir
króna á ári frá sjúkrahúsinu á Ísafirði fyrir
viðvikin. Fyrirkomulagið var einkar hent-
ugt því fjármunirnir lentu í vasa yfirlækn-
isins án viðkomu á launareikningi.
Til að átta sig á stærðargráðu upphæðar
aukagetunnar má nefna að hún dugir fyr-
ir tvennum árslaunum sjúkraliða. Pening-
arnir koma frá almenningi í landinu sem
þarf að bera hærri skattbyrðar og taka á sig
skerðingu lífskjara.
Dæmi eru til um sjálftöku af þessu tagi.
Friðrik Pálsson, þáverandi stjórnarfor-
maður Landssímans, notaði einkahlutafé-
lag sitt Góðráð ehf. til þess að ná peningum
út úr fyrirtækinu sem hann bar ábyrgð á.
Framganga Friðriks var á sínum tíma for-
dæmd og hann hraktist með skömm úr
stjórn fyrirtækisins.
Þorsteinn hefur í rauninni verið að gera
það sama. Hann ber sína ábyrgð á spít-
alanum og notar aðstöðuna til að þjóna
græðgi sinni. Þorsteinn má þó eiga það að
hann viðurkenndi siðleysið í samtali við
DV. Hann hafði iðrast og fært bakvaktirnar
á eigin kennitölu. Stjórnvöld, sem hamast
við að skerða kjör smælingja, hafa það verk
að vinna að uppræta sjálftökuna í ríkis-
geiranum. Þar er illgresið við hvert fótmál.
ReYNIR TRAusTAsoN RITsTjóRI skRIFAR. Peningarnir koma frá almenningi
leiðari
svarthöfði
bókstaflega
Klósettþjófar og kerlingar
Ég ýtti af stað skemmtilegri umræðu
um daginn þegar ég hélt því fram,
hérna í blaðinu, að banna ætti stjórn-
málaflokka. Já, rétt einsog kaþólska
kirkjan bannar smokka — eigum við
að banna flokka; þeir hafa hvort eð er
aldrei orðið til annars en óþurftar.
Þar eð ég hef fengið ýmsar fyrir-
spurnir og eins vegna þess að ég vil
halda kenningu minni hátt á lofti,
ítreka ég þessa skoðun mína hér og
nú. Ég hef einnig rekið mig á það að
fólk virðist engan veginn vera að fatta
hvað ég er að pæla. Meira að segja var
einn viðmælandi minn svo grunn-
hygginn að hann hélt því fram að það
væri óvinnandi vegur að kjósa fólk en
ekki flokka.
Ágæta fólk, ég bið ykkur að líta á
þá himpigimpahjörð sem nagað hef-
ur blýanta á hæstvirtu Alþingi Íslend-
inga í gegnum tíðina. Það er kannski
óþarfi að láta fúkyrði falla um klósett-
þjófinn Árna, eða þá moðfúlu og úr-
illu Álfheiði, sem virðist alltaf vera að
kafna í eigin fýlu — á milli þess sem
hún gaggar eins og ofdekruð skraut-
hæna. Það þarf vart að minna á sjálf-
tökuséníið Finn Ingólfsson eða aðra
óábyrga ölmusuþega flokkanna. Upp
til hópa eru íslenskir þingmenn pakk
sem komist hefur í stjórnmálavafstrið
í gegnum kunningsskap við flokks-
eigendur.
Ég gæti nefnt hérna tugi mein-
gallaðra einstaklinga sem aldrei
hefðu komist á þing nema fyrir til-
stilli vináttu, skyldleika eða sleikju-
skapar við flokksforystu. Ef sumir af
þeim þingmönnum sem núna eru á
þingi hefðu farið fram sem einstakl-
ingar þá hefðu þeir aldrei komist í ná-
munda við þingið. Ráðherra eins og
Jón Bjarnason hefði ekki einu sinni
fengið vinnu sem sendisveinn eða frí-
merkjasleikja í Alþingishúsinu ef rétt
hefði verið staðið að málum. Og hvað
heitir hún þarna norðlenska ljóskan,
já, hún þarna kerlingin sem var allt-
af svo ógyslega leiðinleg? Með dyggri
hollustu við Framsókn náði hún að
verða iðnaðarráðherfa. Ja, Drottinn
minn dýri!
Með því að banna stjórnmála-
flokka og leyfa einvörðungu val á ein-
staklingum í kosningum væri strax
reynt að auka vægi sjálfstæðra skoð-
ana. Menn fengju ekki lengur að skýla
sér á bakvið flokksaga. Þá myndi einn-
ig skapast grundvöllur fyrir fagleg-
ar ráðningar í embætti og mistök við
mannaráðningar yrðu gerð af mönn-
um sem neyddust til að bera ábyrgð á
öllum sínum verkum.
Á alþingi er árlegt hóf
aula, perra og fagga,
þar má kynna klósettþjóf
og kerlingar sem gagga.
kristján hreinsson
skáld skrifar
„Ágæta fólk, ég bið
ykkur að líta á þá
himpigimpahjörð
sem nagað hefur
blýanta á hæstvirtu
Alþingi Íslendinga í
gegnum tíðina.“
skáldið skrifar
26 umræða 13. ágúst 2010 föstudagur
Þöggun biskups
n karl sigurbjörnsson, biskup Ís-
lands, á ekki sjö dagana sæla um
þessar mundir. Biskupinn hafði
hundsað vilja
biskupsdóttur-
innar, Guðrúnar
ebbu Ólafsdótt-
ur, og reynt að
drepa á dreif
erindi henn-
ar til kirkjunn-
ar. Biskupinn
reyndi sættir
með frægri yfirlýsingu um að þjóð-
kirkjan bæði þolendur kynferðisof-
beldis af hendi kirkjunnar manna
afsökunar. Guðrún Ebba hefur nú
eftir langa mæðu fengið fund með
kirkjuráði, eins og DV greindi frá.
Þar með lýkur væntanlega tilraun-
um biskupsins til að þegja málið í
hel.
Mávar kærðir
n hrannar Björn Arnarsson, að-
stoðarmaður forsætisráðherra,
þykir vera ein skrýtnasta skrúfan
í skúffu forsæt-
isráðherra. Að-
stoðarmaðurinn
er þekktari fyrir
axarsköft en að
tryggja ráðherra
sínum starfs-
frið. Seinasta
uppákoman hjá
Hrannari var sú
að klaga mótmælanda sem stóð á
götunni utan við forsætisráðuneyt-
ið til lögreglunnar. Konan, sem er
eins konar atvinnumótmælandi,
var handtekin af löggunni fyr-
ir að kasta brauðmolum til máva.
Hrannar hafði því sitt fram. Hermt
er að hann hafi áður klagað til lög-
reglunnar en þá hafi það verið máv-
arnir sem voru ekki til friðs. Máva-
kæran er þó algjörlega óstaðfest.
Hvað er esa?
n Borgarstjórinn jón Gnarr gerir
talsverða lukku eftir að hann kom
til starfa að aflokinni heimsókn til
múmínálfanna í Finnlandi. Jón læt-
ur sér tækniatriði í léttu rúmi liggja
og er ekkert alltof vel með á nótun-
um á fundum. Í vikunni var hald-
inn fundur vegna Orkuveitunnar
sem Jóni var ætlað að stjórna. Eftir
að Dagur B. eggertsson hafði ýtt í
hann tókst að setja fundinn. Langar
umræður voru um Eftirlitsstofnun
ESA sem hafði athugasemdir við
Orkuveituna en Jón sagði fátt þar
til kom að fundarlokum. Þá spurði
hann sakleysislega: „Hvað er ESA?“
vesalingur og
litgreind sál
n Stríðið milli ásgerðar jónu
Flosadóttur, útvarpskonu á Sögu,
og eiðs Guðnasonar, bloggara og
fyrrverandi ráðherra, heldur áfram.
Ásgerður hefur heitið því að stefna
Eiði vegna þess að hann bendlaði
hana við auglýsingahórerí vegna
tengsla við Iceland Express. Þá
sagði hún að sál hans væri svört.
Eiður heldur sínu striki og bloggaði
um Ásgerði eftir að hafa hlustað á
þátt hennar: „Hún fann sér tæki-
færi til að nefna vesaling minn til
sögunnar, þótt ekki litgreindi hún
sálu mína að þessu sinni. Í heild var
þátturinn staðfesting á öllu því sem
Molaskrifari hefur áður sagt. Hann
er langt fyrir neðan virðingu nokk-
urs fjölmiðils ...“
sandkorn
tryggvagötu 11, 101 reykjavík
Útgáfufélag: Dv ehf.
Stjórnarformaður:
Lilja Skaftadóttir
framkvæmdaStjóri:
Bogi örn emilsson
ritStjórar:
jón trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir traustason, rt@dv.is
fréttaStjóri:
Ingi Freyr vilhjálmsson, ingi@dv.is
dv á netinu: Dv.IS
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 7050.
SmáauglýSingar: 515 5550.
umbrot: Dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: Árvakur.
Dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins
á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.