Dagblaðið Vísir - DV - 05.03.2012, Blaðsíða 10

10 Fréttir 5. mars 2012 Mánudagur
I
an og Lynsey Morris, ung bresk
brúðhjón hverra heimili var
brotist inn á meðan þau giftu sig
skammt frá, eru mörgum Íslend-
ingum kunn. Saga þeirra hjóna
vakti gríðarlega athygli og mikla sam-
úð. Þau höfðu keypt sér ferð til Íslands
en vegna innbrotsins urðu þau að
hætta við ferðina enda var vegabréfi
Ians stolið. „Það var engin leið til að
fá vegabréf fyrir ferðina auk þess sem
við enduðum á því að nota peninginn
sem við höfðum safnað fyrir ferðinni í
að efla þjófavarnarkerfi hússins,“ seg-
ir Ian. Það hafi þau meðal annars gert
vegna þess að Amber, níu ára dótt-
ir Lynsey úr fyrra sambandi, hafi allt
frá innbrotinu verið logandi hrædd.
„Hún er þó farin að sofa í sérrúmi en
það er beddi inni í okkar herbergi.
Það er framför frá því sem var fyrstu
dagana á eftir en þá svaf hún alltaf á
milli okkar,“ segir Lynsey.
Orðlaus yfir góðmennskunni
Bæði segjast þau orðlaus yfir þeirri
hjálpsemi sem þau hafi mætt hér á
landi. „Ég grét þegar símtalið frá Ís-
landi kom,“ segir Lynsey. Þau útskýra
bæði að stressið og áfallið hafi magn-
ast vegna þess að innbrotið átti sér
stað í miðju brúðkaupi. Spennufall-
ið sem átt hefði að fylgja því að klára
athöfnina hafi haldið áfram þegar
fyrstu dagar þeirra sem hjón fóru í til-
tekt og skýrslutöku eftir innbrot.
Hélt um stund að hún kæmi ekki
„Þótt það sé hefð að brúðurin komi
of seint, þá voru þetta verstu mínút-
ur ævi minnar,“ segir Ian hlæjandi um
brúðkaupsdaginn um leið og hann
lýsir biðinni eftir að Lynsey mætti
til kirkju. Hann segist sjálfur ekki
sammála þeirri hefð enda sé dóna-
legt að láta tæplega hundrað manns
bíða. „Ég ætlaði mér nú ekki að vera
sein. Þetta voru nú bara tvær mín-
útur,“ grípur Lynsey fram í fyrir hon-
um. „Það er bara ekki rétt. Þú varst
rúmlega fimmtán mínútum of sein.
Ég taldi hverja mínútu og hugsaði:
Ætli hún komi nokkuð? um leið og
ég svitnaði með hverri sekúndu,“ seg-
ir Ian undir hlátri Lynsey sem þrætir
enn fyrir að hún hafi verið sein. „Ég
taldi mínúturnar, þetta var skelfilegt,“
segir hann og flissar.
„Þetta var blanda af stressi og því
hvað var mikið að gera. Við gerðum
þau mistök að fá ljósmyndara til að
mynda okkur í undirbúningnum það
er algjört brjálæði,“ segir Lynsey en
bætir við í afsakandi tón að umferð-
in hafi verið þung. „Ég var samt ekki
stressaður til að byrja með,“ segir Ian.
„Svo fóru allir að spyrja mig hvort ég
væri ekki stressaður eða kvíðinn. Við
hverja spurningu magnaðist stressið
upp og áhyggjurnar ágerðust.“
Fullkomið brúðkaup
Hjónin tala bæði með sterkum norð-
ur-enskum hreim, þau eru þægileg í
viðmóti og virðast nokkuð jarðbund-
in. Ian segist vera mikið að heim-
an vegna vinnu sinnar. Hann starfar
hjá fyrirtæki sem sér um rekstur og
hönnun vindmylla til raforkufram-
leiðslu. Það hafi komið sér illa fyrir
viðskiptavini hans og vinnu að far-
tölvu með mæligögnum var stolið.
„Gögnin gagnast þjófunum ekki einu
sinni, enda dulkóðuð,“ segir hann.
Sökum vinnu segist hann lítið hafa
komið nálægt skipulagningu á brúð-
kaupinu.
„Lynsey þurfti að gera allt og ég
gat lítið hjálpað. Brúðkaupið var full-
komið og þar á Lynsey allan heiður-
inn. Allt gekk eftir viðvíkjandi brúð-
kaupinu sjálfu,“ segir Ian.
Stamandi brúðgumi
Lynsey klappar honum á öxlina og
hrósar honum fyrir hvað hann hafi
staðið sig vel þegar hann hélt ræðu
og þakkaði gestunum. „Ég var svo
stressaður. Ég gleymdi að þakka öll-
um fyrir og það þótt ég hefði skrifað
niður lista og punkta. Ég ruglaði sam-
an orðum og stamaði. Þetta var skelfi-
legt,“ segir hann og hlær feimnislega.
„Mér fannst þú standa þig ótrúlega
vel,“ segir Lynsey hlæjandi. Þau hjón-
in virðast hlý og eru þægileg í sam-
skiptum. Viðtalið fer fram í Hörpu
sem hjónin segja ótrúlega glæsilega
byggingu. Raunar finnst þeim svo
mikið til hennar koma að þau vilja
ólm fá skoðunarferð um hana og tón-
leikasalina.
Fyrr um daginn hittu þau starfs-
fólk Iceland Express, færðu þeim
gjafir: enskar smákökur og te. „Við
komum með hefðbundið enskt snarl
og te. Ég sá það svo þegar við skoð-
uðum búðirnar að þið eigið þetta allt
í búðunum ykkar,“ segir Lynsey og
hlær vandræðalega.
Niðurlægður brúðgumi
„Heima er það þannig að brúðurin
sleppur við niðurlægjandi sögur en
brúðguminn fær holskeflu af slíku yfir
sig,“ segir Lynsey. Ian verður rjóður í
framan, hann virðist ótrúlega feiminn
og hlédrægur. „Ég var farinn að biðja
um að þessu lyki,“ segir hann hlæj-
andi en tekur fram að ekkert alvarlegt
hafi komið fram í ræðunum. Fyrst og
fremst hafi honum þótt erfitt að vera
miðpunktur athyglinnar. Alvarlegasta
sagan hafi raunar aðeins verið af því
þegar vinir hans lituðu hann frá toppi
til táa með tússlit sem ekki náðist af.
„Ég var þannig í nokkra daga því þetta
náðist bara ekki af. Þetta voru bara
saklausar sögur eins og þessi.“
Víagra og Amsterdam
„Ég var klæddur í búning eins og Daf-
fyd í þáttunum Little Britain í miðri
Amsterdam,“ segir Ian um stegg-
japartíið sitt. Hann segir sama hátt á
steggjapartíum á Englandi og annars
staðar, markmiðið sé iðulega að gera
sem mest grín að fólki. „Vinir mínir
gáfu mér víagratöflu og sendu mig í
þröngum latexbúningi, líkt og þeim
sem Daffyd gengur í niður í miðbæ
Amsterdam. Allt í kringum mig var
skrifstofufólk að mæta til vinnu
og svo ég, ekki enn drukkinn en í
þröngum fötum og með standpínu,“
segir Ian. „Það er samt frekar grimm-
ur hrekkur, satt að segja.“
Endar vel
Lynsey segir fjölmiðlaumfjöllunina
af málinu hafa orðið nokkuð mikla.
Þá hafi ýmis kvennablöð biðlað til
þeirra um að fá að fjalla meira um
atvikið. „Ég er eiginlega búin að fá
nóg og vil helst ekki gera meira. Ian
er opnari fyrir að tala við slíkt blað,“
segir Lynsey. „Þau sögðust vilja
fjalla um jákvæðar afleiðingar máls-
ins. Þessi ferð sem við erum í núna
er góður endir á leiðinlegu máli. Ég
held að það væri jákvætt að tala við
þau,“ segir Ian.
Íhuga að endurnýja heitin
Þau segja minningarnar frá fyrstu
dögum hjónabandsins nokkuð lit-
aðar af innbrotinu og eftirleiknum.
Því hafi þau hugsað sér að endurnýja
heitin við litla athöfn og gera aðra til-
raun til hveitibrauðsdaga. „Við erum
svo sem ekkert búin að ákveða en
þetta hefur komið til umræðu.“
Margir vildu gefa
n Hjónin sögðust ekki hafa getað sagt
já við öllum þeim gjöfum sem þeim
buðust. Ian og Lynsey gista frítt á Room
with a view á meðan þau dvelja hér á
landi. Þá fengu þau fría rómantíska mál-
tíð hjá Fiskfélaginu auk þess sem þau
fengu skoðanaferðir hjá Kynnisferðum
og frítt í Bláa lónið. Reykjavíkurborg gaf
þeim svo gestapassa í sund, leikhús og
söfn. Iceland Express gaf þeim frítt flug.
n Gátu ekki tekið við öllum gjöfum Íslendinga n Voru alveg miður sín eftir innbrotið
„Ég grét þegar sím-
talið kom frá Íslandi“
Atli Þór Fanndal
blaðamaður skrifar atli@dv.is
Ástfangin og þakklát Ian og Lynsey Morris eru þakklát Íslendingum fyrir umhyggjuna sem þeim var sýnd.„Þau segja minn-
ingarnar frá fyrstu
dögum hjónabandsins
nokkuð litaðar af inn-
brotinu og eftirleiknum.