Dagblaðið Vísir - DV - 05.03.2012, Blaðsíða 11

Fréttir 11Mánudagur 5. mars 2012
Þ
egar vinur hennar lenti í
vandræðum í febrúar á síð-
asta ári bauð hún honum að
gista á sófanum. Vinurinn
þáði boðið en reyndist ekki
vera vinur í raun. Því hún vaknaði
upp við að hann var kominn í rúm-
ið til hennar, búinn að klæða hana
úr nærbuxunum og var að nauðga
henni. Hún fékk sér lögfræðing og
kærði nauðgunina til lögreglunnar.
En nú, þegar ár er liðið frá því að hún
lagði fram kæru, furðar hún sig á því
af hverju hún hefur ekki enn fengið
svar frá lögreglu, lögmanni eða ríkis-
saksóknara varðandi stöðu málsins.
Nauðgað af vini sínum
DV ræddi við konuna sem sagðist
vera orðin hálfvonlaus og að afleið-
ingarnar af nauðguninni hefðu reynst
henni erfiðar viðfangs. En þetta var
ekki í fyrsta sinn sem hún lenti í
nauðgun. Því miður hefur hún allt of
mikla reynslu af ofbeldi. „Æskuvin-
ur minn nauðgaði mér þegar ég var
fjórtán ára og gisti heima hjá honum.
Síðan nauðgaði annar strákur mér í
september 2010. Þá hafði ég farið út
að skemmta mér með vinkonu minni
sem varð ofurölvi svo ég hringdi í
þennan strák sem ég vissi að væri alls-
gáður og bað hann um að hjálpa mér
við að koma henni heim. Hann gerði
það og gisti með okkur. Það endaði
svona. Svo var það þetta atvik sem ég
kærði. Eftir það varð mér aftur nauðg-
að á Þorláksmessu í fyrra. Ég er nokk-
uð viss um að mér hafi þá verið byrluð
lyf því ég datt alveg út og varð rosalega
skrýtin. Í raun var það grófasta nauðg-
unin sem ég hef orðið fyrir, ef það er
hægt að flokka nauðganir niður eftir
grófleika þar sem nauðgun er alltaf
alvarleg.“
En það var sem sagt í febrúar
sem hún fékk nóg. „Þetta var strák-
ur sem ég þekkti en var búsettur fyr-
ir norðan. Hann kom í bæinn yfir
helgina til að hitta fólk og vildi hitta
mig. Ég var að fara í afmæli á Prikinu
og sagði að hann gæti komið þangað.
Svo vorum við þar þegar hann fór að
tala um að hann vantaði náttstað. Ég
bauð honum að gista á sófanum hjá
mér. Svo vaknaði ég upp við að hann
var að nauðga mér.“
Hún trúði ekki að þetta væri að
gerast en fyrstu viðbrögð hennar
voru að látast vera dauð. „Þetta var
einhver sjálfsbjargarviðleitni. Svo
reyndi ég að ýta við honum en það
gekk ekki. Seinna fékk ég kraft til að
koma mér burt, klæddi mig í skó og
hljóp út. Ég fór til vinkonu minnar
sem fylgdi mér upp á Neyðarmót-
töku vegna nauðgana þar sem ég var
skoðuð.“
Alvarlegar afleiðingar
Þar fékk hún einnig upplýsingar um
lögmann sem hún setti sig strax dag-
inn eftir í samband við. Viku síðar fór
hún í skýrslutöku hjá lögreglunni.
„Lögfræðingurinn kom mér líka í
samband við sálfræðing en foreldrar
mínir voru nýskildir þegar þetta var
svo ég var að hitta annan sálfræð-
ing. Ég reyndi að tala um þetta við
hana en hún vildi frekar einbeita sér
að skilnaðinum. Svo ég fékk tíma hjá
hinum sálfræðingnum en komst ekki
og ákvað að ýta þessu bara til hliðar.
Ég þorði ekki að takast á við afleið-
ingarnar og vinna úr þessu því ég
vildi bara fá að halda áfram eins og
ekkert hefði í skorist.
Ég var samt orðin svo þreytt á
því að þetta var alltaf að gerast og
hafði aldrei neinar afleiðingar fyrir
strákana. Mér fannst það ekki rétt
og ákvað því að kæra þótt ég hefði
í raun enga trú á réttarkerfinu. Það
er skammarlegt hvað þeir sem
nauðga sleppa vel frá því. Þeir
taka allt frá manni sem maður á
og gætu allt eins skilið mann eftir í
kistu ofan í jörðinni. Ég upplifi það
allavega þannig að ég funkera illa
eftir þetta. Ég á erfitt með eðlileg
samskipti, get ekki stundað kynlíf
því mér finnst það alltaf óþægilegt,
jafnvel þótt ég treysti viðkomandi,
því ég er alltaf að endurupplifa
nauðgun. Mig dreymir nauðgun og
vakna upp á næturnar, hrædd um
að það sé einhver hjá mér. Annað-
hvort langar mig ekkert til að borða
eða borða yfir mig. Ég hef verið
með miklar þyngdarsveiflur, létt-
ist mjög mikið og þyngdist svo enn
meira. Ég er stjórnlaus. Ég er líka
byrjuð að drekka mikið til að deyfa
mig, drekk stundum fjórum, fimm
sinnum í viku til að reyna að kom-
ast burt frá þessu ömurlega lífi og
hef enga stjórn á skapinu. Ég get
tekið brjálæðiskast út af engu. Mig
langar ekki að vakna á morgnana,
ligg upp í rúmi og nenni ekki á fæt-
ur, eða takast á við lífið og hugsa
um þetta.“
Engin svör
Eftir að hún lagði fram kæru þá
heyrði hún lítið sem ekkert frá lög-
manninum eða lögreglunni. „Lög-
fræðingurinn sagði að hann yrði í
nánu sambandi við mig og ég fengi
að vita af öllu sem væri að ger-
ast. Hann var í sambandi við mig í
nokkra mánuði en síðan hef ég ekk-
ert heyrt. Ég reyndi að hafa reglu-
lega samband við hann og lögregl-
una til að fylgjast með gangi mála.“
Í október var henni tjáð að mað-
urinn hefði verið erlendis en nú
væri búið að yfirheyra hann og mál-
ið væri á leið til ákærusviðs. „Ég veit
ekki hvað kom þar fram, hvort hann
játaði brotið eða ekki. Hann gerði
það reyndar í SMS-skilaboðum sem
hann sendi mér og lögreglan tók
afrit af öllum skilaboðum. Þar var
hann voða sorrí yfir þessu og sagð-
ist ekki vita hvað hann hefði verið
að pæla.“
Hún er því orðin nokkuð
óþreyjufull og vonar að þetta fari
að skýrast. „Ég sendi lögreglunni
tölvupóst í janúar en var ekki svar-
að svo ég sendi aftur póst fyrir
nokkrum dögum og fékk þá þau
svör að ég þyrfti að tala við lög-
fræðinginn minn. Málið væri ekki
lengur í höndum lögreglunnar því
það væri komið til ákærusviðs lög-
reglunnar. Þar verður það annað
hvort fellt niður eða sent áfram til
ríkissaksóknara sem metur hvort
það eigi að ákæra í málinu eða vísa
því frá. Ég sendi lögmanninum
mínum því póst og spurði hvernig
staðan væri en fékk ekkert svar.
Svo nú veit ég ekkert hvernig stað-
an er.“
Málið hjá ákærusviði
lögreglunnar
DV leitaði upplýsinga hjá lögreglunni
sem sendi málið til ákærusviðs þann
7. febrúar 2012. Tíminn sem líður frá
því að kæra er lögð fram og rannsókn
málsins lýkur er yfirleitt mun styttri en
í þessu tilfelli ef allt er eðlilegt, oftast
er um þrjá til fjóra mánuði að ræða. Í
þessu máli reyndist hins vegar erfitt
að ná í hinn meinta geranda auk þess
sem svona mál verða alltaf þyngri í
vöfum þegar sakborningur býr í öðr-
um landshluta. Samkvæmt lögregl-
unni tók málið því óvenjulangan tíma
en réttargæslumaður á alltaf að upp-
lýsa brotaþola um stöðu málsins.
Það eina sem stúlkan vill er að
réttlætið nái fram að ganga. „Ég vil að
hann gjaldi fyrir það sem hann gerði.
Ég vil ekki þurfa að taka réttlætið í
mínar hendur. Lögreglan á að sjá um
þetta fyrir mig. En þar sem þetta mál
hefur dregist svona á langinn og mér
hefur gengið illa að fá svör þá sleppti
ég því til dæmis að kæra þessa nauðg-
un sem ég varð fyrir síðast á Þorláks-
messu. Ég hafði ekki lyst á því að eyða
aðfaranótt aðfangadags á Neyðar-
móttöku vegna nauðgana, hvað þá
þegar ég hef þessa reynslu af réttar-
kerfinu.
Þar til þessu máli lýkur og ég fæ
einhver svör hangir þetta alltaf yfir
mér. Þetta er dagleg áminning því
ég er alltaf að hugsa um þetta. Ég vil
hvetja alla sem verða fyrir nauðgun,
konur og karla, til þess að kæra en
það er erfitt að fara í gegnum þetta
ferli. En ég vona að á endanum muni
réttlætið ná fram að ganga.“
Kona sem kærði nauðgun
Almennt tekur það lögregluna
þrjá til fjóra mánuði að rann-
saka nauðgunarmál. Þegar illa
gengur að ná í gerandann og
hann býr í þokkabót í öðrum
landshluta flækist málið. Kona
sem DV ræddi við er búin að
bíða í ár eftir að fá niður-
stöðu í sitt mál, sem er nú hjá
ákærusviði lögreglunnar.
n Kona kærði nauðgun í febrúar 2011 en málið var sent til ákærusviðs í febrúar 2012
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
blaðamaður skrifar ingibjorg@dv.is
„Mig dreymir nauðg-
un og vakna upp á
næturnar, hrædd um að
það sé einhver hjá mér.
Hugsar stöðugt
um nauðgunina