Dagblaðið Vísir - DV - 18.04.2012, Blaðsíða 3

Ein úti í frosti yfir hEila nótt
Fréttir 3Miðvikudagur 18. apríl 2012
Faldi kókaín í sjampóbrúsa
n Telja sig hafa rambað á stórt fíkniefnamál
H
æstiréttur hefur staðfest úr­
skurð Héraðsdóms Reykja­
ness þess efnis að karl­
maður, sem grunaður er
um innflutning á fíkniefnum, sæti
gæsluvarðhaldi allt til næsta föstu­
dags. Maðurinn var handtekinn
þann 6. apríl síðastliðinn í Flug­
stöð Leifs Eiríkssonar við komuna
til landsins frá London. Við skoðun
á farangri hans fannst sjampóbrúsi
sem innihélt 187 grömm af meintu
kókaíni. Um það leyti sem maður­
inn var tekinn til skoðunar af toll­
gæslunni var annar maður tekinn
til skoðunar vegna gruns um að
hann hefði fíkniefni í fórum sínum
en sá kom með sama flugi til lands­
ins. Engin fíkniefni fundust í fórum
hans en lögreglu grunar að menn­
irnir hafi staðið saman að innflutn­
ingi efnanna. Að sögn lögreglu hef­
ur málið undið upp á sig og virðist
það teygja anga sína víðar en í
fyrstu var talið.
Maðurinn kærði gæsluvarðhalds­
úrskurð héraðsdóms til Hæstaréttar
og krafðist þess að hann yrði felld­
ur úr gildi. Lögreglan á Suðurnesj­
um telur sig hins vegar hafa sterkar
vísbendingar um að fleiri aðilar hafi
verið við riðnir innflutninginn á hin­
um meintu fíkniefnum og einnig vís­
bendingar um um hvaða menn sé að
ræða. Nú sé unnið að því að hafa upp
á þeim.
Taldi lögregla að ríkir hagsmunir
væru því fyrir því að hafa manninn
áfram í haldi. Hann gæti haft áhrif
á samseka fengi hann að ganga laus
og að það myndi torvelda rannsókn
málsins. Hæstiréttur féllst því á rök
lögreglustjórans á Suðurnesjum sem
fer með rannsókn málsins og mun
maðurinn því sitja í gæsluvarðhaldi
fram til næsta föstudags.
Fannst í sjampó brúsa Talið er að um
187 grömm af kókaíni hafi verið í sjampó­
brúsanum. Meðfylgjandi mynd tengist efni
fréttarinnar ekki.
n Fjölskylda Þórhildar Berglindar hefur barist árum saman við að útvega henni viðunandi búsetuúrræði n Ákall móður um hjálp
hennar. Í bréfinu er því lýst að um­
hirðu hennar sé ábótavant og greini­
legt að Þórhildur sé einmana og
einangruð, því hún hringi oft og
mörgum sinnum á dag í Hitt húsið.
Í bréfinu segir enn fremur: „Þór­
hildi vantar mikið upp á félagslega
og samskiptafærni.“ Þá segir: „Ég hef
orðið vör við mikla afturför hjá Þór­
hildi, þá í félagsfærni, í persónulegri
umhirðu og geðrænum sveiflum.
Vanlíðan og einmanaleiki virðist há
henni sem lýsir sér í auknum grát­
köstum og neikvæðum samskiptum
við aðra þjónustuþega.“
Þá segir í bréfinu: „Það er ljóst að
Þórhildur Berglind þarf á miklum
stuðningi að halda varðandi
persónulega umhirðu og í félagsleg­
um samskiptum.“
Ein úti í frostinu heila nótt
Þroskaþjálfinn er langt frá því eina
manneskjan sem hefur vakið at­
hygli á vandanum. Í bréfi, sem íbúi í
sama húsi og hún býr í, skrifaði eru
sambærilegar lýsingar: „Ég get full­
yrt að það að Þórhildur Berglind búi
ein úti í bæ en sé ekki í þjónustu­
íbúð fyrir fatlaða er til skammar.“ Líkt
og þroskaþjálfinn lýsir nágranninn
slæmri umhirðu hennar.
Í bréfinu lýsir nágrannakonan
því að henni hafi ofboðið „allsvaka­
lega“ í vetur. Hún hafi verið að vinna
fram eftir heima og heyrt mikil læti
í dálítinn tíma fyrir utan hjá henni.
Hún hafi litið út um gluggann og
séð Þórhildi fyrir utan. Klukkan var
þá um korter yfir tólf á miðnætti.
Klukkan hálf átta morguninn eftir
fór nágranninn út og sá að Þórhild­
ur var þar enn. „Ég var mjög hissa og
bauð góðan daginn og spurði hvað
hún væri að gera úti svona snemma.
Þá var svarið að hún hefði verið úti í
alla nótt. Þá hafði hún farið út með
ruslið um miðnætti, gleymdi lykl­
unum, var læst úti og þorði ekki
að banka hjá mér því klukkan var
svo margt. Svo hún greyið var búin
að standa úti í frosti og snjó í sjö
klukkustundir,“ segir nágranninn
sem er mikið niðri fyrir.
„Snýst um mannréttindi“
Fleiri nágrannar komast að sömu
niðurstöðu. „Okkur er það alveg
ljóst að hún getur ekki á nokkurn
hátt hugsað um sig sjálf. Það má ein­
faldlega sjá á útliti hennar,“ segir í
bréfi sem aðrir nágrannar hennar
skrifuðu Hafnarfjarðarbæ. Þeir lýsa
því að hún læsi sig mjög oft úti og
banki þá upp á hjá þeim til þess að
fá að hringja. Þeir lýsa því líka að eitt
sinn hafi kona komið með hana til
þeirra, en hún hafði fundið hana og
komið henni til hjálpar á Suðurgöt­
unni. Hún hafi þá verið illa til fara í
frosti og kulda, klædd í bol og þunn­
an vindjakka yfir. Hún var útgrátin
og bólgin því hún þorði ekki heim.
Hún hafi verið svo hrædd um að ná­
grannar hennar væru ekki heima og
hún kæmist ekki inn. Þau lýsa því
líka að sökum þess að hún geti ekki
hirt um sig sjálf verði hún fyrir áreiti
úti á götu og hafi oft fengið yfir sig
svívirðingar.
Þau segjast vakna á næturnar við
grát hennar og lýsa því að þau hrein­
lega óttist um líf hennar.
Í niðurlagi bréfsins segir: „Allan
þennan tíma sem hún hefur búið í
húsi okkar, höfum við átt von á því
að hún fengi lausn á búsetumálum
sínum. Að vera innan um fólk og geta
tekið þátt í félagslegu lífi og starfi í
vernduðu umhverfi. Það er hreint út
sagt ótrúlegt að hún skuli búa ein,
því hún hefur hvorki þroska né getu
til að sjá um sig sjálf.“
Þau telja að bærinn hafi geng­
ið fram hjá henni. „Þórhildur er full­
orðin manneskja og á fullan rétt á að
fá meðhöndlun og íbúð við sitt hæfi.
Það er til skammar fyrir íslenskt þjóð­
félag að Þórhildur Berglind sé látin líða
fyrir það hversu fötluð hún er. Það er
öruggt að allir vilja öryggi fyrir börnin
sín en það hefur hún alls ekki í kjall­
araíbúð í botnlangagötu, alein tím­
unum saman, öll kvöld, allar nætur og
allar helgar. Við erum að tala um ein­
stakling, manneskju, 27 ára unga konu
sem er með væntingar og þrár í lífinu
eins og við öll.“ Nágrannarnir taka það
svo skýrt fram að þeir séu ekki á nokk­
urn hátt tengdir eða skyldir Þórhildi.
„Þetta snýst um mannréttindi.“
Fær hvergi vinnu
Mágkona Þórhildar Berglindar, Hall­
dóra Margrét Magnúsdóttir, hefur
einnig þrýst á bæjaryfirvöld og reynt
að fá mál hennar í gegn. Hún segir
farir Þórhildar Berglindar í atvinnu­
málum heldur ekki sléttar. Þórhildur
lauk diplómanámi í Háskóla Íslands
í þeirri von að auka möguleika sína
á vinnumarkaði og þroska sig sem
einstakling. Hún fékk góða umsögn
í námi og starfsþjálfun. Í framhaldi
stóð henni til boða hlutastarf á leik­
skóla þar sem hún var í starfsnámi.
Halldóra bendir á þá hafi félagsþjón­
ustan í Hafnarfirði staðið í vegi fyrir
því að hún gæti starfað þar áfram.
Ástæðan var sú að leikskólinn var í
Kópavogi og ekki náðist samkomu­
lag við Hafnarfjarðarbæ um hver ætti
að greiða laun hennar. Þegar loks var
búið að greiða úr þeirri flækju á milli
sveitarfélaganna tveggja var það orð­
ið um seinan og búið að bjóða ann­
arri manneskju starfið. Þórhildur
Berglind situr því eftir atvinnulaus
og fær sem fyrr segir aðeins þjónustu
í tvo tíma á dag.
„Mér hafði áður verið tjáð af þeim
sem voru að vinna í atvinnumálum
Þórhildar að allt hefði verið reynt
í Hafnarfirði, til dæmis á leikskól­
um. Við nánari eftirgrennslan mína
reyndist svo ekki vera. Ég talaði með­
al annars við leikskólastjóra í Hafnar­
firði sem hafði aldrei verið beðinn
um að taka við Þórhildi í vinnu og
ekkert heyrt um hennar mál. Svo var
einnig um fleiri staði sem komu til
greina. Ég get ekki séð að málum Þór­
hildar hafi verið nægilega fylgt eftir
á nokkurn hátt. Það er alvarlegt brot
þegar sjaldgæf tækifæri til atvinnu
er ekki nýtt fyrir einstakling í henn­
ar stöðu. Enn og aftur er gengið fram
hjá henni,“ skrifar Halldóra í bréfi til
Guðmundar Rúnars Árnasonar, bæj­
arstjóra í Hafnarfirði.
„Ég tel brýna nauðsyn á að fá
lausn á húsnæðismálum þegar í stað
og unnið strax að lausn atvinnumála
Þórhildar. Ef úrlausn er ekki til þá
verður að búa þá lausn til, því hver
maður hlýtur að sjá það að Þórhildur
er á hraðri niðurleið bæði andlega
og líkamlega með þeim aukna vanda
sem svona aðgerðaleysi leiðir af sér.
Það eru mannréttindi Þórhildar að fá
að lifa í samfélagi við annað fólk og
njóta þeirra réttinda og lífsgæða sem
aðrir búa við.“
„Bæjarfélagið ber ábyrgð á
skjólstæðingum sínum“
Fjölskyldan gengur svo langt að telja
að félagsmálayfirvöld í Hafnarfirði
fremji mannréttindabrot á Þórhildi.
Hún verði að komast í íbúð í kjarna
með öflugri umgjörð þar sem hún fái
hvatningu til að öðlast mannsæm­
andi líf og að hún geti leitað aðstoð­
ar þegar hún þarf. Elísabet segir að
fjölskyldan hafi stöðugar áhyggjur
af Þórhildi alla daga og allar nætur.
Hún segir að ef ekkert verði gert geti
afleiðingarnar orðið mjög alvarleg­
ar. „Ekki bætir úr skák að hún talar
mjög oft um að langa ekki lengur að
lifa við þessar aðstæður. Það hljóta
allir að sjá það sem vilja að hlutirnir
geta ekki gengið lengur eins og þeir
hafa þróast. Hún getur ekki búið ein,
það er löngu meira en fullreynt,“ seg­
ir Elísabet.
„Við krefjumst þess að fá íbúð í
kjarna fyrir hana nú þegar sem er
laus núna. Einnig að hún fái þann
stuðning sem hún þarfnast. Bæjar­
félagið ber ábyrgð á skjólstæðingum
sínum og ekki síst þeim sem minna
mega sín og það verður að axla þá
ábyrgð. Nú hefur fjölskyldan sýnt
mikla biðlund og þolinmæði í fimm
ár. Nú er þolinmæði okkar og heilsa
á þrotum. Úrræðaleysi bæjarins og
yfirvalda sem málið varða er óásætt­
anlegt. Nú erum við komin að þrot­
um og krefjumst lausnar strax. Við
treystum því að þeir sem málið varð­
ar sjái faglega og siðferðilega skyldu
sína í að útvega þau úrræði sem
henni ber. Einnig viljum við benda
á að aðstandendur hennar hafa afl­
að allra gagna sem hefur verið beðið
um af hálfu bæjarins og staðið í þrot­
lausri baráttu fyrir velferð Þórhildar,“
segir Elísabet.
Rannveig Einarsdóttir, sviðsstjóri
Félagsþjónustu Hafnarfjarðar, segist
í samtali við DV ekki geta tjáð sig um
málið, þar sem bærinn tjái sig ekki
um málefni einstaklinga. n
Húsleit í
Lúxemborg
Embætti sérstaks saksóknara
framkvæmdi húsleit hjá Lands­
bankanum í Lúxemborg á þriðju­
dag. Frá þessu var greint í kvöld­
fréttum Stöðvar 2 en þar var
þrjátíu manna hópur á vegum
embættisins sagður hafa staðið að
húsleitinni, en þar af voru sex af
skrifstofu sérstaks saksóknara frá
Íslandi.
Var húsleitin framkvæmd í
tengslum við rannsókn embættis­
ins á markaðsmisnotkun og gruns
um umboðssvik.
„Það er móður
þung raun að
horfa upp á barnið
sitt við þessar hörmu-
legu aðstæður sem
hún býr við í dag
Einangruð í kjallaraíbúð
Þórhildi líður illa, hún er
einangruð, einmana og
vinalaus. Þrátt fyrir margra
ára baráttu hefur hún ekki
fengið búsetuúrræði við hæfi.
Mynd: SigTryggur Ari