Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.2013, Side 10

Bætur vegna
dvergakasts
Íslenska ríkið þarf að greiða
stúlku á þrítugsaldri, fyrrver­
andi nemanda Verkmennta­
skóla Austurlands, rúmar fjórar
milljónir króna í bætur vegna
slyss sem hún varð fyrir í svoköll­
uðu dvergakasti sem hún tók
þátt í sem nemandi við skólann.
Þetta er niðurstaða Héraðsdóms
Reykjavíkur sem felldi dóm í
málinu á þriðjudag.
Dvergakastið fór þannig fram
að tveir nemendur köstuðu hin­
um þriðja yfir stöng og var mark­
miðið að kasta „dvergnum“ sem
lengst en nemandinn sem um
ræðir, ung stúlka, var sú sem
kastað var. Annar nemendanna
sem tók þátt í að kasta stúlkunni
bar fyrir dómi að kastararn­
ir hafi misst hana í jörðina með
þeim afleiðingum að hún slas­
aðist. Stúlkan hlaut átta prósenta
varan lega örorku.
Myndband af atvikinu var lagt
fram fyrir dóminn en á því sást
vel hvernig slysið átti sér stað.
Í dómnum segir að kastararnir
hafi verið stórir og stæðilegir
karlmenn og að þeir hafi ekki
verið samtaka um hvor skyldi
kasta, með þeim afleiðingum að
stúlkan missti jafnvægið, felldi
stöngina sem kasta átti henni
yfir og lenti með höfuðið á dýn­
unni með stöngina undir sér og
rann síðan fram af dýnunni og á
gólfið.
Dómurinn segir í niðurstöðu
sinni að telja verði augljóst að
dvergakastið sé áhættusamt og
þurfi mikillar samhæfingar við
og að ekki liggi fyrir að um hefð­
bundna íþróttagrein sé að ræða
sem nemendur höfðu fengið
þjálfun í. „Telja verður að skóla­
stjórnendur hafi sýnt af sér stór­
fellt gáleysi með því að leyfa slíkt
atriði á leikunum,“ segir í dómn­
um en dvergakastið fór fram á
hátíð sem kölluð var Austfirsku
ólympíuleikarnir. Dómurinn
telur það einkum ámælisvert
þegar litið er til þess að atriðið
var framkvæmt án alls undirbún­
ings, leiðbeininga eða þjálfunar
af hálfu skólans.
Fjölskyldu-
hjálpin veitir
mataraðstoð
Fjölskylduhjálp Íslands verður
með mataraðstoð í húsnæði
samtakanna í Eskihlíð í dag, mið­
vikudag, á milli klukkan 14.00 til
16.30. Einnig verður boðið upp
á hársnyrtingu á milli klukkan
11.00 og 16.00. Þetta kemur fram
í tilkynningu frá samtökunum.
Þar segir einnig að mataraðstoð
verði veitt á fimmtudag í Gróf­
inni 10C í Reykjanesbæ á milli
klukkan 16.00 og 18.00. Einnig er
minnt á að nytjamarkaður Fjöl­
skylduhjálparinnar, Hallgerður
langbrók, er opinn alla virka
daga á milli klukkan 13.00 og
18.00. „Tekið er á móti notuðum
fatnaði á sama tíma,“ segir í til­
kynningunni.
Fimmtán ára með bilað hjarta
n Mæðgurnar Mekkín Silfá og Guðrún Guðný báðar með sjald gæfan, arfgengan hjartagalla n Fjölmargir í fjölskyldunni með sama galla
É
g er að fara í hjartastopp! kall­
aði Mekkín Silfá Karlsdóttir
afar róleg og yfir veguð á bíla­
stæðinu við Bónusverslun
fyrir nokkrum mánuðum.
Skömmu síðar skall hún niður á
planið og nokkrum sekúndum
seinna fékk hún stuð úr bjargráð
sem staðsettur er við hjarta hennar.
Vinkona hennar sem var með
henni var furðu lostin en vissi þó
hvað var í gangi. Hún var að fá
hjartastopp.
Atvik sem þetta er ekkert eins­
dæmi hjá Mekkín enda er hún
löngu orðin vön hjartsláttar­
truflunum og jafnvel því að hún
fari í hjartastopp, og það getur
gerst hvar og hvenær sem er.
Margir í fjölskyldunni með
genagallann
Ástæðan er sjaldgæfur og arfgeng­
ur genagalli sem ber nafnið Long
QT syndrome sem lýsir sér þannig
að rafboð í hjartanu fara úrskeiðis.
Hjartslátturinn truflast og verður
óreglulegur sem getur leitt til
hjartastopps. Mekkín er með bjarg­
ráð græddan í sig og því ekki jafn
hrædd um hvað gerist líkt og hún
var fyrst þegar hún var að detta
niður. Þó þykir henni það vissulega
óþægilegt og sérstaklega ef hún er í
fjölmennum hópi.
Greiningin á sjúkdómnum
fékkst fyrir um þremur árum í kjöl­
far þess að móðursystir hennar var
greind með sjúkdóminn sem er
arfgengur í fjölskyldu Guðrúnar.
Móðir Mekkínar, amma hennar
og fleira frændfólk er einnig með
sjúkdóminn og er einnig talið að
látið skyldfólk þeirra sem dó ungt
að árum hafi haft sjúkdóminn og
hann hafi orðið því að bana.
Sögð vera með flogaveiki
„Árið 2005 þá datt hún niður í sundi.
Vinkona hennar sá hana á botnin­
um og bjargaði henni,“ segir Guð­
rún Guðný Long, móðir Mekkínar.
Þá var hún aðeins sjö ára en það var
ekki í fyrsta sinn sem hún féll nið­
ur á þennan hátt. Í þetta skiptið var
það þó alvarlegra og hún var flutt á
sjúkrahús. „Hún var flutt suður með
sjúkrabíl og sett í rannsóknir í kjöl­
farið. Þá var hún greind með floga­
veiki,“ segir Guðrún. Mekkín fór á
flogaveikilyf sem slógu þó ekki á
einkennin. Hún var ítrekað að detta
niður, meðal annars á fótboltaæfing­
um og alveg án útskýringa. Haldið
var að um flogaveiki væri að ræða
þar sem oft fylgdu krampaköst í kjöl­
farið.
Það var svo fyrir um þremur árum
að greiningin kom í kjölfar þess
að móðursystir hennar féll niður á
þorrablóti. „Hún var uppi á sviði að
syngja, var búin að syngja tvær línur
þegar hún datt niður,“ segir Guð­
rún. Henni til happs var fólk sem var
vel að sér í skyndihjálp á skemmt­
uninni og dró hana afsíðis. „Þar var
hún hnoðuð í einhverjar átján mín­
útur þar til lögreglubíllinn kom með
stuðtækið,“ segir Guðrún. Í kjölfar­
ið var flogið með hana til Akureyrar.
„Þar var henni haldið sofandi, kæld
niður og svoleiðis. Í framhaldi af því
var farið að rannsaka hvað væri að
og þá var einhverjum lækni sem datt
þessi sjúkdómur í hug.“
Fjórar með bjargráð
Í framhaldinu var sent út DNA­
próf til þess að komast að hvort um
þennan tiltekna sjúkdóm væri að
ræða. Svo reyndist vera. „Þá voru
þeir alveg vissir um að Mekkín væri
með þetta. Og hún var strax látin
byrja á hjartalyfjum,“ segir Guðrún.
Þegar það var ljóst að Mekkín væri
með hjartagallann þá var græddur
í hana bjargráður. Fleiri í fjöl­
skyldunni reyndust svo vera með
sjúkdóminn líka. Mekkín á þrjú
systkini en þau sluppu öll.
Nú eru þær fjórar í fjölskyld unni
með bjargráð; Mekkín, Guðrún
móðir hennar, Jónína systir Guð­
rúnar og svo Anna Þrúður móðir
þeirra, amma Mekkínar.
Mekkín er sú yngsta á landinu
sem fær bjargráð og vel er fylgst
með henni. Heima í Súðavík eru
þær mæðgur með tæki sem fylgist
með bjargráðnum og hvort ekki sé
allt í lagi. Boð eru send til Reykja­
víkur á hverri nóttu og læknar hafa
samband ef eitthvað óeðlilegt virð­
ist eiga sér stað. Auk þess fara þær
reglulega til Reykjavíkur í eftirlit og
frekari skoðun. Á 5–7 ára fresti þarf
svo að skipta um gangráðinn.
Þurfti að hætta í fótbolta
Guðrún hefur að mestu verið ein­
kennalaus af sjúkdómnum frá því
að hún var barn og unglingur en
þá féll hún í nokkur skipti niður og
voru ástæður þess alltaf óútskýrðar.
Mekkín hins vegar hefur fundið
mikið fyrir sjúkdómnum og áður
en hún datt út í sundlauginni þá
hafði hún oft áður dottið niður og
gerir enn. „Þetta lýsir sér bara eins
og yfirlið. Ég dett út en man samt
alltaf nokkurn veginn hvað hefur
gerst,“ segir Mekkín.
Þegar sjúkdómsgreiningin kom
þá varð Mekkín að hætta í fót­
bolta sem hafði verið hennar líf
og yndi síðan hún var lítil stelpa.
„Það var mjög erfitt fyrir hana að
hætta í fótboltanum, hún missti
svo mikið því það var hennar fé­
lagslíf,“ segir Guðrún. „Ég hef alltaf
verið í fótbolta, frá því ég var lítil.
Þegar það var sagt við mig að ég
væri með flogaveiki þá vissi ég að
hún var ekki lífshættuleg þannig ég
hljóp bara þangað til ég datt niður,“
segir Mekkín. Um tíma þurfti hún
að hætta í öllum íþróttum en er nú
byrjuð að hreyfa sig á ný. Hún pass­
ar sig þó að ofreyna sig ekki því þá
getur farið illa.
Misjafnt hvernig fólk tekur
veikindunum
Hún segir misjafnt hvernig skóla­
félagarnir og aðrir í kringum hana
taki veikindunum. „Sumir föttuðu
þetta ekki strax en eru byrjaðir að
Viktoría Hermannsdóttir
blaðamaður skrifar viktoria@dv.is
Ör eftir aðgerð
Mekkín er yngsti Íslendingurinn
sem fengið hefur bjargráð. Á
myndinni sést örið eftir að bjarg-
ráðurinn var græddur í. Hún felur
yfirleitt örið með hárinu.
„Hún
fylgir því
nú ekki alveg,
maður er alltaf
með lífið í
lúkunum.
10 Fréttir 13. mars 2013 Miðvikudagur