Dagblaðið Vísir - DV - 23.08.2013, Blaðsíða 27

Fólk 27Helgarblað 23.–25. ágúst 2013
Þórunn upplifði það þó ekki að
minni virðing væri borin fyrir kon­
um á Alþingi en körlum. „En þau
eru sterk bræðraböndin þarna,
eins og annars staðar.“
Ættleiddi stúlku frá Kína
Þórunn er einstæð móðir, en hún á
11 ára dóttur, Hrafnhildi Ming, sem
hún ættleiddi frá Kína. „Það var
haustið 2003 sem Hrafnhildur kom
heim. Í haust verða því liðin tíu ár
frá því við náðum saman,“ segir Þór­
unn og brosir hlýlega.
Þegar Þórunn sótti um að fá að
ættleiða barn frá Kína var bæði ný­
búið á opna á ættleiðingar þaðan og
þann möguleika að einstæðar konur
gætu ættleitt börn. „Ég bara stökk af
stað til að gera þetta og það er svo
sannarlega besta ákvörðun sem ég
hef tekið. Það var frábært.“
Þórunn var ekki búin að velta
þeim möguleika lengi fyrir sér að
ættleiða barn, þegar hún greip tæki­
færið. „Ég varð 35 ára árið 2000 og
um það leyti var þetta allt að opnast.
Ég man að allt einu rann það upp
fyrir mér að þetta væri það sem ég
þyrfti að gera og ég bara gerði það.“
Hún tekur þó fram að vissulega hafi
hún þurft að bíða eins og aðrir.
Hana langaði alltaf til að eignast
börn og það stóð aldrei neitt annað
til hjá henni en að gera það. „Ein­
stæð 35 ára gömul kona, hvað ger­
ir hún?“ Þórunn bendir á að vissu­
lega séu ýmsar leiðir til að eignast
börn, en þetta var leiðin sem hún
valdi.
„Stelpan mín var
auðvitað í áfalli“
Þrátt fyrir að Hrafnhildur hafi að­
eins verið eins árs þegar Þórunn
fékk hana í fangið, þá var hún með
erfiða reynslu á bakinu og það tók
tíma fyrir þær mæðgur að mynda
tengsl. „Þegar þú færð barn í hend­
urnar sem hefur orðið fyrir því
áfalli að vera aðskilið frá kynfor­
eldrum sínum, þá ertu svolítið að
byrja upp á nýtt. Í minningunni þá
finnst mér eins og ég hafi haldið á
henni í eitt og hálft ár, því tengslin
myndast ekkert einn, tveir og þrír.
En þegar þau eru komin, þá eru
þau komin og það er mjög fallegt.“
Þórunn bendir á að allir foreldrar
þurfi að kynnast barninu sínu sem
manneskju, en foreldrar sem ætt­
leiði börn þurfi bara að gera það
síðar á lífsleið þeirra. „Þetta er í
sjálfu sér svipað verkefni, nema að
börn sem eru ættleidd eiga þessa
fortíð. Og þó barn sé lítið og muni
ekki eftir áfallinu þá verður það
hluti af barninu og það er lífsverk­
efni að vinna úr því. Stelpan mín
var auðvitað í áfalli. Það var allt
að gerast og allt var breytt. Það tók
hana verulegan tíma að jafna sig.“
Fékk stúlkuna á hótelherbergi
Þórunn segir það hafa verið mjög
sérstaka tilfinningu að fá dóttur
sína í hendurnar í fyrsta skipti og
aðstæðurnar voru líka sérstakar.
„Við sem vorum í mínum hópi, við
sátum saman inni á hótel herbergi
og svo var komið með eina í einu til
okkar. Þegar maður eignast barnið
sitt með öðru fólki á hótelherbergi
í Kína, þá er það auðvitað svolítið
sérstök upplifun,“ segir Þórunn og
hlær sínum smitandi hlátri. „En
hún er ofsalega sterk,“ bætir hún
við. Þórunn getur rétt ímyndað
sér að það hafi verið spaugilegt að
sjá verðandi foreldra bíða eftir að
fá dætur sínar í fangið við þessar
aðstæður.
Fóru í upprunaferð til Kína
Eftir að Þórunn hætti á þingi fóru
þær mæðgur saman í upprunaferð
til Kína, til borgarinnar Nanchand,
þangað sem hún sótti Hrafnhildi.
Þær skoðuðu meðal annars barna­
heimilið sem hún dvaldi á og ferð­
uðust um héraðið. „Það var alveg
dásamlegt og okkur var alls staðar
svo vel tekið. Mér finnst Kínverjar
taka því af svo mikilli skynsemi
hve mörg börn hafa verið ættleidd
til útlanda. Fólk hugsar það út frá
hagsmunum barnsins og kemur
til manns úti á götu til að þakka
manni fyrir. Enda er aðalmálið að
hún eignaðist fjölskyldu, en ekki
að ég varð mamma.“
Þeir foreldrar sem ættleiddu
stúlkur frá Kína árið 2003 hafa
haldið góðu sambandi allar götur
síðan. Um er að ræða 10 stúlkur og
foreldra sem fara saman í útilegu
á sumrin og hittast reglulega yfir
veturinn. „Það er gaman að því,
bæði fyrir okkur foreldrana og líka
þær að eiga hver aðra að og þessa
sameiginlegu reynslu.“
Ekki alltaf einfalt að vera
einstæð
Aðspurð hvernig henni hefur gengið
að samræma móðurhlutverkið og
starfsferilinn segir Þórunn það hafa
gengið ágætlega. „Það er auðvitað
mikið starf að vera einstæð móðir, og
það vita allir einstæðir foreldrar. En
að sama skapi er það bara þannig,
allavega í minni fjölskyldu, að börn­
in hafa forgang. Maður verður að for­
gangsraða rétt og þó að maður vinni
mikið þá verður maður að passa að
það sé alltaf tími fyrir börnin.“ Þór­
unn á líka góða að sem fjölskyldu,
sem hefur verið boðin og búin til að
aðstoða hana eftir fremsta megni.
„Ég skal alveg viðurkenna það
að þetta hefur ekki alltaf verið ein­
falt. Og það er eiginlega alveg með
ólíkindum hvernig þetta hefur allt
gengið upp.“
Þórunn segist þó aldrei hafa
mætt neinum hindrunum sem
einstæð móðir. Hún hafi alls stað­
ar mætt þeim skilningi að ef hún
þyrfti að sinna barninu sínu þá væri
það bara svo. „Auðvitað á það að
vera þannig. Og ég hef aldrei mætt
neinu umtali eða neinu slíku.“
Aðspurð hvort hún hafi upplifað
að henni hafi verið hlíft, tekur
Þórunn bakföll af hlátri áður en
hún nær að svara. „Nei, drottinn
minn dýri,“ segir hún og hlær enn
meira. Þá er það afgreitt.
Langar ekki aftur á þing
Þar sem viðtalið er tekið á skrifstofu
Samfylkingarinnar, þar sem Þórunn
er komin í vinnu á bak við tjöldin,
er ekki úr vegi að spyrja hvort hana
langi ekki aftur í eldlínuna. Setjast
aftur á þing? Hún svarar án þess
að hugsa sig um: „Nei.“ Það verður
varla afdráttarlausara en það.
„Ég sagði skýrt við félaga mína
þegar ég hætti á þingi að þó ég
væri hætt á þinginu þá væri ég
ekki hætt í Samfylkingunni og ekki
hætt í pólitík. Ég veit að ég mun
aldrei gera það, enda er hægt að
taka þátt í pólitík með svo mörgum
hætti. Mér finnst gaman að vafstra
í stjórnmálum og vinna að fram­
gangi jafnaðarstefnunnar.“ Þórunn
leggur mikla áherslu á þessi síðustu
orð og vill að blaðamaður gæti þess
að þau komist örugglega til skila.
Þrátt fyrir að þau tilmæli séu meira
í gríni en alvöru er ljóst að hún vill
að hugsjónirnar komist til skila. „Í
grunninn eru það hugsjónirnar
sem skipta öllu. Það er orkan sem
fólk gengur fyrir. Ef einhver er bú­
inn að vera með leiðindi þá leitar
maður aftur í kjarnann og finnur
gleðina á ný.“
Heilsuspillandi að lesa
kommentakerfi
Þórunn segir bæði óhjákvæmilegt
og nauðsynlegt að mynda góðan
skráp í pólitík. „Ég held því til að
mynda fram að það sé heilsuspill­
andi að lesa kommentakerfi.
Stundum hef ég beinlínis bannað
ástvinum mínum að gera það. Það
er alltaf best að muna bara að við
erum öll manneskjur.“ Sjálf segist
hún ekkihafa tekið það áreiti sem
fylgdi því að vera þingmaður neitt
inn á sig.
Það mæddi til að mynda mikið
á henni eftir að ákvörðun var tekin
um að heildstætt umhverfismat
skyldi fara fram vegna álvers á
Bakka. Hún sat til að mynda fjöl­
mennan fund á Húsavík þar sem
þessi kona að sunnan var látin
heyra það. Þrátt fyrir að gagnrýnin
væri hörð lét Þórunn hana ekki á
sig fá. „Sumar ákvarðanir er erfitt
að taka, eins og með Bakka, ég
vissi að þetta yrði umdeilt og ég
var búin að liggja yfir þessu. En ég
var fullviss um að ég væri að gera
rétt og að þetta væri málefnalegt.
Í þannig fullvissu er ekkert auð­
velt að brjóta mann. Maður getur
bognað aðeins en svo gengur það
bara yfir.“
Lífið er röð verkefna
Þórunn á erfitt með að svara því
hvaða verkefni hefur verið henni
erfiðast í lífinu. Hún segist hafa
fengið að takast á við mörg erfið
verkefni, en ekkert eitt standi þar
upp úr. „Því fyrr sem maður gerir
sér grein fyrir því að lífið er bara
röð verkefna, því betra,“ segir hún
einlæg.
Hún er sátt við lífið og tilver­
una og ánægð með að vera 48 ára
og bara yfir höfuð að vera til. „Ég
er stödd þar núna. Ánægð með að
vera til og fá að lifa þessu lífi. Hin
síðari ár hefur mér þótt allt þetta
hversdagslega skipta mestu máli,
halda heilsu, eiga góða vini og fjöl­
skyldu. Þegar allt kemur til alls þá
er það það sem mér finnst mestu
skipta,“ segir Þórunn að lokum. n
Framkvæmdastýra Þrátt fyrir að
hafa skyndilega horfið af þingi á Þórunn
erfitt með að slíta sig frá pólitíkinni. Hún
er ánægð í nýju starfi á skrifstofu Sam-
fylkingarinnar. Mynd: KriStinn MagnúSSon
„Þegar maður eign-
ast barnið sitt
með öðru fólki á hótel-
herbergi í Kína, þá er það
auðvitað svolítið sérstök
upplifun.
„Í grunninn eru
það hugsjónirnar
sem skipta öllu