Dagblaðið Vísir - DV - 13.05.2011, Blaðsíða 28

Evrópusöngvakeppnin hefur í gegnum tíðina verið töluð niður, gjarnan af snobbuðu
fólki sem telur fyrirbærið vera lág-
menningu. Úr þeim hópi þykjast
fæstir horfa og lýsa frati á tónlist-
ina og glyskennda umgjörðina. En
orð og efndir fara sjaldnast sam-
an. Metáhorf á keppnina ár eftir ár
bendir til þess að margur njóti þess
í laumi að horfa.
Það góða við þátttöku Íslands
í keppninni er að hún samein-
ar þjóðina. Á meðan hún stendur
yfir hverfur umferðin af götunum
og langflestir sameinast framan
við sjónvarpsskjáina. Fyrir hrjáða
þjóð hrunsins er mikilvægt að hafa
svona punkta í tilverunni sem ekki
breytast þótt flest annað sé í græn-
um sjó. Þótt bankar og fyrirtæki hafi
hrunið til grunna og kjör almenn-
ings snarversnað er Euro vison á
sínum stað. Um svipað leyti og vor-
ið læðist yfir landið brestur keppnin
á með látum. Og þjóðin gleymir sút
og sorg í æsingnum yfir því hvort
Ísland komist áfram eða hvar ís-
lensku keppendurnir lendi á stiga-
töflunni. Við elskum og virðum
þær þjóðir sem gefa okkur stig en
skömmumst út í þær sem vita ekki
að íslenska lagið er best; alltaf.
Í kringum keppnina myndast
jákvæður þjóðernisrembingur. Of-
urspenna hefur verið um það hvort
við næðum upp úr undankeppn-
inni. Og það hefur verið nánast
óbærilegt undanfarin ár að Ísland
hefur verið síðasta landið sem
kemur upp úr umslögum hinna
heppnu. Fyrir eftirhrunskynslóð-
ina er keppnin líkn frá þrautum
kreppunnar. Hún hefur staðist
hrunið og er eitt af því sem tengir
nýja og gamla Ísland. Ekkert hefur
breyst þar.
Aðdáendur keppninnar þurfa
síður en svo að skammast sín fyr-
ir að falla í stafi af gleði yfir Vinum
Sjonna eða öðrum þeim tónlistar-
mönnum sem halda merki Íslands
hátt á lofti. Ísland er best í heimi en
það eru sumir sem hafa ekki vit á
að staðfesta það. Keppnin er vor-
boði, eins og lóan. Þegar upp er
staðið skiptir engu í hvaða sæti Ís-
land lendir. Skemmtunin liggur í
aðdragandanum og umræðunum
í kringum atburðinn. Seinna mun
renna upp sá dagur að Evrópa áttar
sig á því að Íslendingar eiga bestu
tónlistarmennina og við munum
vinna keppnina.
Í gær ræddi ég við ágætan vin minn um kvótafrumvarpið sem ríkis-stjórn Jóhönnu og Steingríms er
að sjóða saman. Og það sem uppúr
stóð í þeirri umræðu var spurning
um merkingu þess sem menn setja
stafi sína við þegar þeir rita undir
stjórnarsáttmála. Ef við minnumst á
þann sáttmála sem í dag er tveggja
ára og var samþykktur af þingflokk-
um beggja stjórnarflokka, verður
spurningin ósjálfrátt: –Til hvers vor-
um við eiginlega að kjósa þetta pakk?
Ef við lítum svo á þá hrákasmíð og
þann undirlægjuhátt sem birtist í því
kvótafrumvarpi sem formenn ríkis-
stjórnarflokkanna eru núna að kjöl-
draga uppúr pípuhatti kvótagreifa,
má spyrja: –Var því ekki lofað að færa
allan kvótann til þjóðarinnar, lofaði
þetta lið ekki að fara fyrningarleið og
taka gjafakvótann af útgerðinni?
Er það að koma í ljós, sem við
hræddumst öll; eru allir þingmenn
sekari er sjálfur aðalsakborningur-
inn, Geir Haarde? Er þetta lið allt á
mála hjá LÍÚ-mafíunni?
Ekki vantar loforðin og mann-
gæskuna þegar þetta lið er að biðja
okkur um atkvæði. Þetta fólk er að
springa af þjónustulund og mann-
gæsku og fer fjálglega með loforðin
nokkrum dögum fyrir kosningar.
Ég hef áður sagt það og endurtek
svo oft sem nauðsyn krefur (jafnvel
oftar), að það var virðingarvert hug-
rekki að taka að sér það þjóðþrifa-
starf að moka flórinn og skafa úr
skítabælum helmingaskiptaveldis
íhaldsplebba og framagosa. Þótt það
gangi kraftaverki næst sem hér hef-
ur verið gert í nafni félagshyggju, þá
reiknuðu fæstir með því (ekki einu
sinni bjartsýnasta fólk) að Jóhönnu
og Steingrími tækist að koma hér
öllu í lag. Rjúkandi rústirnar buðu
svo sem ekki uppá hátíð og himna-
sælu í þrotabúi þjóðarinnar. En við
gátum þó allavega gert þá kröfu að
þessir þorskhausar reyndu að kom-
ast framhjá gúanói LÍÚ-mafíunnar.
Það er skelfilegt að sjá öll þessi fínu
hnakkastykki verða bræðslunni að
bráð.
Við, sem í góðvild okkar vildum
reyna að skapa hér betra þjóðfélag,
sitjum uppi með þá tilfinningu
að þingmenn okkar séu, allir sem
einn, í hlutverki mútuþega. Við
vildum fá í þinghúsið fólk sem ætl-
aði að þjóna þjóðinni. En í staðinn
höfum við froðufellandi frekjur og
vesæla vælukjóa sem þykjast öll-
um stundum vera að fara að eigin
sannfæringu.
Hjá Austurvelli þingmenn þjást
með þrautir ógurlegar
því einkum þar í salnum sjást
sælir mútuþegar.
28 | Umræða 13.–15. maí 2011 Helgarblað
„Ég er ekki alveg
saklaus.“
n Tryggvi Guðmunds-
son viðurkenndi að eiga
hlut að máli þegar hann var
rekinn af velli í leik ÍBV og Vals. – Stöð 2
Sport
„Eyjan er ekki nægilega
stór fyrir þetta mark.“
n Andri Ólafsson, fyrirliði ÍBV, hefur
áhyggjur af egói Þórarins Inga Valdimars-
sonar eftir að hann tryggði ÍBV magn-
aðan sigur á Val með glæsimarki. – fot-
bolti.net
„Það eru allir svo
myndarlegir
hérna.“
n Grínistinn Jon Lajoie er á
Íslandi og er óöruggur með sig þar sem
allir á Íslandi eru svo svakalega fallegir.
– DV
„Jáááá, ég trúi þessu ekki.
Ég er að fara að gráta.“
n Nýi Eurovision-þulurinn, Hrafnhildur
Halldórsdóttir, gersamlega trylltist eftir
að tíunda umslagið var opnað á
þriðjudaginn og þar var Ísland. – RÚV
„Það á að vera
hægt að stilla
klukkuna sína
eftir byrjun
sjónvarpsfrétta.“
n Eiður Guðnason lætur Sjónvarpið
ávallt vita hefjist fréttir ekki á réttum
tíma. – Bloggsíða Eiðs á DV.is
Vorboði frá Evrópu
Leiðari
Bókstaflega
Reynir Traustason ritstjóri skrifar„Og þjóðin gleymir
sút og sorg.
Hin þarfa þjónustulund
Skáldið skrifar
Kristján
Hreinsson
„Var því ekki lofað
að færa allan kvót-
ann til þjóðarinnar, lofaði
þetta lið ekki að fara fyrn-
ingarleið og taka gjafa-
kvótann af útgerðinni?
Endurvinnsla
Fréttablaðsins
n Það gengur á ýmsu hjá Frétta-
blaðinu, fríblaði Jóns Ásgeirs
Jóhannessonar. Vel gengur að hala
inn auglýs-
ingar og þurfa
blaðamenn að
hafa sig alla við
til þess að fylla
í glufurnar með
áhugaverðu og
spennandi efni.
Eitthvað hefur
þó ástandið
verið erfitt á miðvikudaginn þegar
Ólafur Stephensen ritstjóri og hans
vaska sveit endurbirtu íþróttasíð-
una frá deginum á undan. Ekki er
vitað hvort fríblaðið tók meðvitaða
ákvörðun um þetta vegna álags.
Varaformaður á trillu
n Magnús Þór Hafsteinsson, fyrr-
verandi varaformaður Frjálslynda
flokksins, hefur verið lítt áberandi
síðan hann
hvarf frá flokks-
starfinu í kjölfar
mikilla átaka.
Magnús er mikill
dugnaðarforkur
og hefur eftir
að stjórnmál-
unum sleppti
lagt gjörva hönd
á margt. Hann hefur starfað við
vinnslu á hval í Hvalfirði. Nú síðast
dúkkaði hann upp sem háseti á
bát sem stundar veiðar í strand-
veiðikerfinu. Þar mun kappinn hafa
aflað vel.
Kúlulán og stórsigur
n Kristján Arason, fyrrverandi stjóri
hjá Kaupþingi, hefur rétt nokkuð
úr kútnum ímyndarlega eftir að
hafa komið
handboltaliði
FH í Hafnarfirði
á efsta stall sem
Íslandsmeist-
urum. Sjálfur
á Kristján að
baki goðsagna-
kenndan feril
sem leikmaður
í handbolta. Kristján hefur fengið
gríðarlega athygli vegna kúluláns
upp á hartnær milljarð sem hann
fékk frá banka sínum og er ekki
borgunarmaður fyrir. Þetta hefur
stórskaðað feril eiginkonu hans,
Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur
þingmanns. Spurningin er hvort
stórsigur FH dugi til að slökkva elda
óánægju.
Sakna þulsins
n Nokkurt uppnám hefur orðið
vegna brotthvarfs hins harðskeytta
Sigmars Guðmundssonar úr sæti
þular í Eurovision-keppninni.
Sigmar þótt einkar hvass og
kaldhæðinn og átti það til að ganga
fram af fólki með lýsingum sínum.
Nú hefur útvarpskonan Hrafnhildur
Halldórsdóttir tekið við keflinu og
lýsir því sem fyrir augu ber af mýkt
og alúð. Stemning hefur myndast
fyrir því að fá Sigmar aftur. Sjálfur
mun hann hafa óskað eftir því að
hætta og mun ekki ætla að snúa
aftur.
Sandkorn
tryGGVaGötu 11, 101 rEykjaVÍk
Útgáfufélag: DV ehf.
Stjórnarformaður:
Lilja Skaftadóttir
Ritstjórar:
jón trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir traustason, rt@dv.is
Fréttastjóri:
Ingi Freyr Vilhjálmsson, ingi@dv.is
Ritstjórnarfulltrúi:
jóhann Hauksson, johann@dv.is
Umsjón helgarblaðs:
Ingibjörg Dögg kjartansdóttir, ingibjorg@dv.is
Umsjón innblaðs:
Ásgeir jónsson, asgeir@dv.is
DV á netinu: dv.is
Aðalnúmer: 512 7000, Ritstjórn: 512 7010,
Áskriftarsími: 512 7080, Auglýsingar: 512 7050.
Smáauglýsingar: 512 7004.
Umbrot: DV. Prentvinnsla: Landsprent. Dreifing: Árvakur.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins
á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Aðstandendur fjölnota elítu-hússins við Reykjavíkurhöfn neituðu á fimmtudag að gefa
upp hverjum væri boðið á opnun-
artónleika sinfóníuhljómsveitar-
innar í Hörpu.
Við getum ekki gefið upp ein-staka nöfn eins og þú hlýtur að skilja,“ sagði Þórunn Sig-
urðardóttir, hæstvirtur stjórnar-
formaður rekstrarfélagsins Ago,
við blaðamann hjá Pressunni, sem
gerðist svo kjánalegur að spyrja.
Þetta er mjög skynsamlegt viðhorf hjá Þórunni og jafn-framt óþarft hjá blaðamanni
að spyrja. Elíta landsins nýtur að
sjálfsögðu persónuverndar. Þessi
persónuvernd er ekki aðeins til að
veita Hörpuelítunni frið, heldur til
að vernda pöpulinn frá sjálfum sér.
Upplýsingar um elítuna æsa bara
upp óeðli hjá almúganum, hnýsni
og öfund. Sjáið bara hvernig fólk
lætur þegar skattaupplýsingar eru
birtar. Nei, venjulegu fólki líður
bara verr ef það veit. Það er vont
fyrir það að vita og því er rangt að
láta það vita.
Við getum þakkað fyrir það að í þetta sinn ætlar Ríkisút-varpið, sem við borgum fyrir,
að gera okkur þann greiða að sjón-
varpa tónleikum sinfóníuhljóm-
sveitarinnar, sem við borgum fyrir,
úr nýja tónlistarhúsinu Hörpu, sem
við borgum fyrir.
Auðvitað rúmar Harpa ekki alla. Hún rúmar rétt helstu mektarmenni landsins,
besta eitt prósentið eða svo. „Þetta
eru ákveðnir flokkar fólks í samfé-
laginu sem eru boðnir,“ sagði Pétur
J. Eiríksson, formaður nefndar um
gestalista Hörpu, við DV.is. Svona
er þetta. Íslendingar ætla aldrei að
átta sig á því að sumir eru merki-
legri en aðrir. Þeir sem eru síður
merkilegir fá að borga fyrir þá sem
eru meira merkilegir.
Stjórnendum helstu fjölmiðla var auðvitað boðið. Annað væri heimskulegt. Annars
færu þeir bara að fjalla um hverj-
um væri boðið. Davíð Oddsson
hlýtur til dæmis boð. Björgólfur
Guðmundsson líka. Og svo merki-
legustu þingmennirnir.
Þeir sem kvarta verða eflaust sakaðir um neikvæðni. Þeim verður sagt að íslenska
þjóðin eigi að standa saman og
sýna jákvæðni, sérstaklega þar sem
Harpa er svo glæsilegt hús. Í laus-
legri þýðingu: Þið almúginn eigið
að brosa á meðan mektarmenn-
in standa á herðum ykkar. Aðeins
þannig getið þið orðið hluti af sýn-
ingunni. Brosið!
Hörpuelítan
Svarthöfði