Húnavaka - 01.05.2012, Síða 84

H Ú N A V A K A 82
MAGDALENA BERGLIND BJÖRNSDÓTTIR, Blönduósi:
Saga af nokkrum sokkabuxum
Ég vaknaði snemma laugardaginn 10. september síðastliðinn. Ég var búin að
fá far til Reykjavíkur með góðum vinum og var ekki laust við að við
ferðalangarnir væru örlítið spenntir en ætlunin var að fara í brúðkaup þá um
kvöldið. Það er alltaf svo gaman í brúðkaupum og við að skrifa þessar línur,
mörgum mánuðum síðar, fæ ég meira að segja svolítinn fiðring af tilhugsuninni.
Brúðkaupsdagar eru einfaldlega gleðidagar.
Eftir tíðindalitla ferð náði hópurinn að snúast örlítið í borginni áður en mér
var skilað til systur minnar þar sem ég snyrti mig og klæddi fyrir brúðkaupið.
Ég fór í kjólinn sem ég keypti fyrir fermingu frumburðarins, hnésíðan, svartan
með glannalegum grænum blómum um allt – ótrúlega flottur að mínu mati
enda allt vænt sem vel er grænt.
Þar sem ég stóð og virti árangurinn fyrir mér í stóra speglinum í holinu hjá
systur minni – og var bara nokkuð sátt - sagði hún: „Eru þetta ekki aðeins of
ljósar sokkabuxur? Þú ert svo brún eftir sumarið.“ Þá varð mér litið á fótleggi
mína og sá að vissulega voru sokkabuxurnar ljósari en sundlaugarbökuð
bringan, útitekið andlitið og handleggirnir. Ég hafði keypt sokkabuxurnar í
apríl þegar ég var að fara að ferma og með ótrúlegum hætti náð að halda þeim
heilum – enda líklega ekki notað þær síðan. Litarhaftið var nú greinilega
annað en í apríl.
Þar sem ég var ekki með aðrar sokkabuxur og systir mín átti engar varð það
úr að ég fór til kirkju í þessum ómögulegu sokkabuxum og hugsaði sem svo að
það væri svo lítil stund sem fólk hefði til virða þær fyrir sér að þetta yrði bara
að duga. Vonandi yrði bara rökkvað í salnum. „Pollýanna“ var mætt á svæðið.
Ég var ekki búin að sitja lengi í kirkjunni þegar ég tók eftir því að ég var
komin með lykkjufall við hælinn. Ég gantaðist við vinkonu mína að líklega hafi
litla systir sparkað í mig á leiðinni út svo ég myndi kaupa nýjar sokkabuxur.
Við ráðgerðum að fara í verslun í næsta nágrenni strax eftir athöfnina þar sem
við hefðum hvort sem er nokkurn tíma áður en veislan sjálf hæfist.
Eftir yndislega athöfn sem frábær prestur stýrði, fallegan söng og koss sem
innsiglaði hjónaband vinanna var rölt út í næstu verslunarmiðstöð í blíðviðrinu.
Þegar þangað var komið keypti ég sokkabuxur í lit við hæfi og þar sem ég sá
svo óskaplega fallegar grænar sokkabuxur, keypti ég þær líka (munið – allt er
vænt sem vel er grænt...) og var því vel birg þegar ég gekk með vinum mínum
á næsta kaffihús þar sem ætlunin var að fá sér hressingu á meðan brúðhjónin
væru mynduð í bak og fyrir.
Ég greip tækifærið, stökk inn á salernið og smeygði mér úr sokkabuxunum