Húnavaka - 01.05.2012, Qupperneq 91

H Ú N A V A K A 89
niður í öldudal og héld-
um við eins og við gátum
þeg ar hún lyftist á næsta
bylgju toppi.
Eftir langan tíma var
búið að innbyrða netið
og voru þrír afar stórir
rauðmagar í því og svo
var það fullt af þara.
Einn rauðmaginn var sá
stærsti rauðmagi sem ég
hef nokkurn tímann séð.
Svo var ákveðið að
halda í land enda veður
slæmt og komið fram á
kvöld. Á leiðinni fyrir
Höfðann sáum við fólk þar og fannst okkur það skrítið að fólk væri að ganga
þar í kolvitlausu veðri. Veifuðu sumir til okkar og skildum við að lokum að
verið var að leita að okkur. Við vorum eina trillan sem fór út í Bót og þegar
við vorum ekki komnir um kvöld matarleytið var ákveðið að líta eftir hvernig
gekk með okkur. Þegar við komum inn að bryggju varð okkur ljóst að það var
lítið skemmtilegt að farið var að leita að okkur. Það skyldi ekki gerast aftur.
Við heimkomuna var mamma öskureið og sagði: Hvern fjandann eruð þið
allir að flækjast úti á sjó á smákænu í kolvitlausu veðri? Hún sagði að héðan í
frá værum við aldrei allir þrír um borð samtímis og við það stóð restina af
vorinu.
Næsta dag var komið skaplegt veður og sjólag sæmilegt. Við pabbi fórum
niður á bryggju snemma um morguninn og hreinsuðum þarann úr netinu.
Það var miklu meira verk en ég hafði haldið.
Svo var netið dregið um borð og haldið á innmiðin inn af Árbakkaklettunum.
Við lónuðum lengi um svæðið án þessa að finna svæði sem hægt var að leggja
á. Það kom á óvart hve þétt netin stóðu, eiginlega hvert við annað. Nú var
komið ágætisveður og sléttur sjór. Allt í einu stakk selur hausnum upp úr
sjónum rétt við stjórnborða með rauðmaga í kjaftinum. Selurinn horfði alveg
óhræddur á okkur og hélt áfram að eta rauðmagann. Pabbi taldi þetta ills viti
og keyrði burtu. Loksins, nokkuð djúpt, fannst mið þar sem hægt var að koma
niður neti. Var netið látið fara þótt eiginlega væri of djúpt, um 25-30 faðmar.
Síðan var stefnan sett út í Bót að ná í hin netin.
Þegar út í Bót kom fundum við bara eina bauju af fjórum. Hvað hafði skeð
með netin? Við byrjuðum að draga netið en það ofsa þungt og kom fljótlega í
ljós hvers vegna. Netið var fullt af þara og svo voru netin tvö snúin utan um
hvort annað. Varð heilmikið streð við að ná báðum netunum um borð í svona
ásigkomulagi og var trillan orðin drekkhlaðin þegar allt var komið um borð.
Við héldum nú heim á leið heldur niðurlútir. Hvernig ætlaði þetta að enda?
Við komum seint að bryggju og flestir farnir heim. Tóti í Vík kom á móti
Mynd tekin af Höfðanum en Bótin var fyrir utan. Það var
talsverð leið úr höfninni og fyrir Höfðann og út í Bót,
sérstaklega ef veður var slæmt.