Húnavaka - 01.05.2012, Qupperneq 93

H Ú N A V A K A 91
spurðu hvers konar sigling þetta hefði verið? Maður færi nú ekki inn að
Hólanesi á leið í land. Jæja, fenguð þið nokkuð þarna á djúpslóðum? var spurt.
Jú, ekki sem verst, sagði pabbi og þá tók ég loksins eftir að við vorum bara með
talsverðan afla. Svo kom einn karlinn, ég held að það hafi verið Tóti á
Flankastöðum (Þórbjörn Jónsson) og sagði við mig: Ég held þú ættir að fara
heim, góði minn. Þú ert búinn að gera nóg í dag.
Við það gekk ég heim enda komið fram að kvöldmatartíma og ég var
blautur, kaldur, þreyttur og svangur.
Daginn eftir var komið fínasta veður. Þegar ég kom niður eftir var trillan
uppi í sandfjörunni niður af Ketilhúsinu. Var verið að líta á botninn á henni
og athuga skemmdir
eftir að hún tók niðri á
Brún kollu. Þegar flæddi
að fór trillan á flot og
við lögðum út og lögð-
um netin þrjú á innmið-
um og tvö net í viðbót.
Nú voru fimm net í sjó
en ætlunin var að þau
yrðu minnst tíu. Við fór-
um svo í land enda kom-
ið langt fram á dag. Síð-
an lá leiðin upp í skúr og
tókum við til og huguð-
um að aðstöðunni. Aflinn daginn áður var ágætur. Það var tuttugu og ein
grásleppa og tíu rauðmagar. Búið var að gera að og salta grásleppuhrognin í
síldartunnu.
Næsta dag var farið út að vitja um netin fimm. Veður var gott og vel gekk
að draga enda afli ekki mikill. Svo voru netin lögð aftur og farið í land að
ganga frá aflanum. Á leiðinni í land keyrðum við framhjá Hirti gamla í Vík
sem var að róa í land. Hjörtur sparaði vélina í skektunni. Pabbi rétti honum
spotta og tók hann við honum og batt hann í stefnið á skektunni.
Nú hófst fínn tími með góðu veðri og oft með sólskini og austan golu. Það
fiskaðist ágætlega og vorum við komnir með tíu net í sjó. Strax og komið var í
land var grásleppan tekinn upp á bryggju, sett í hjólbörur og keyrt upp í
skúrinn við frystihúsið. Síðan var grásleppan skorin og hrognin síuð og söltuð
í tunnu. Pabbi hafði búið til síu með 2-4 millimetra möskva úr fínu stálneti.
Hann negldi saman 1”x5” borð á köntunum sem myndaði kassa með síubotni
og sem passaði yfir venjulega síldartunnu.
Mikið var spekúlerað í hvað hægt væri að gera við sjálfa grásleppuna. Það
var agalegt bara að henda henni svo niður í fjöru. Við reyndum að sjóða hana
og borða hana þannig en hún var seig og bragðaðist illa. Við flöttum hana og
söltuðum í stafla. Kannski var hægt að nota hana í dýrafóður í vetur? Svo var
allur rauðmaginn sem fylgdi með. Oft voru jafnmargir rauðmagar og
grásleppur. Við slepptum oft rauðmaganum og tókum bara grásleppuna. En
Trillan Sæfari stóð vinstra megin við strompinn.