Lögmannablaðið - 01.12.2010, Blaðsíða 27

lögMannaBlaðið tBl 04/10 27
Á léttUM nótUM
af Merði lögmanni
Mörður lögmaður hefur fylgst með stjórnmálum frá barnæsku. Hann man
tímana tvenna á þeim vettvangi og hefur í gegnum tíðina skráð hjá sér ýmsar
athugasemdir um menn og málefni. Merði finnst hann að þessu leyti hafa verið
fyrirrennari þeirra sem nú eru kallaðir bloggarar en ólíkt þeim ætlar hann að
geyma sér það til betri tíma að birta hugleiðingar sínar. Í stjórnmálum snýst
jú allt um réttar tímasetningar.
Þrátt fyrir djúpstæðan áhuga á lýðræðinu hefur Mörður aldrei gefið kost
á sér í eitt eða neitt. Þótt margir komi jafnan að máli við Mörð fyrir
kosningar og prófkjör þá hefur aldrei neinn haft orði á því að hann ætti að
bjóða sig fram. Af þessum sökum hefur Mörður alltaf haft hálfgerðan ímigust
á stjórnmálaflokkunum og starfi þeirra. Mörður rekst ekki vel í flokki, hann
er sjálfs síns herra og hvorki þræll né fangi þeirrar skoðanakúgunar sem
viðgengist hefur í fjórflokknum áratugum saman.
Síðastliðið sumar kviknaði grár pólitískur fiðringur innra með Merði. Þegar
ákveðið var að boða til kosninga á svokallað stjórnlagaþing fannst Merði sem
tímarnir hefðu ákallað sig, persónukjör og eitt kjördæmi fyrir landið allt
– á slíkum vettvangi gæti hann fótað sig og blómstrað í sinni eigin pólitík,
óháður viðbjóðslegum klækjum og óheiðarleika hins fúna flokkakerfis.
Undirbúningur að framboði Marðar hófst síðla sumars og allt var til
reiðu þegar kom fram í september. Framboð sitt hugðist Mörður tilkynna með
áhrifameiri hætti en margir kynnu að búast við. Hann yrði að kynna það á sínum
eigin heimavelli, fyrir sínu fólki. Hafði Mörður því ákveðið að framboðið yrði
kynnt með sérstökum viðhafnarpistli í Lögmannablaðinu, þar sem Mörður hefur
átt sinn fasta sess árum saman.
Það var því mikil eftirvænting í brjósti Marðar þegar hann reif plastið
utan af septembertölublaði Lögmannablaðsins, þar sem framboðsgreinin og fínu
myndirnar sem hann hafði látið taka af sér í sérstökum þar til gerðum klefa í
Kringlunni biðu þess á besta stað í blaðinu að hann og aðrir lesendur fengju
að líta þær augum.
Eftir að hafa flett blaðinu fram og til baka í sífellt vaxandi örvæntingu,
rann upp fyrir Merði að pistillinn var ekki í Lögmannablaðinu! Örvæntingin
breyttist í undrun, svo sár vonbrigði og að lokum í reiði. Hver í
ósköpunum hafði tekið sér það vald að fótum troða rétt hans til birtingar
á framboðsgreininni í Lögmannablaðinu?! Skjálfandi af bræði snéri hann
skífusímanum: 5 ... 6 ... 8 ... 5 ... 6 ... 2 ... 0. Það hringdi lengi en svo
var svarað.
Mörður treystir sér ekki til endurtaka hér þau orð sem hann lét falla
í þessu símtali. Þær skýringar sem Mörður fékk hjá Lögmannafélaginu á
því svívirðilega ofbeldi sem hann hafði verið beittur af hálfu ritstjórn
Lögmannablaðsins voru ekki upp á marga fiska: Að ritstjórn blaðsins hefði
ekki viljað birta pistilinn út frá jafnræðissjónarmiðum, þar sem fleiri
lögmenn yrðu í framboði til stjórnlagaþings. Merði féllust hendur. Ef hann
gat ekki vænst stuðnings hjá sínu eigin félagi, sínu eigin málgagni, sínu
eigin fólki, hvaða tilgangi þjónaði það þá að bjóða sig fram? Lagði hann öll
áform um framboð á hilluna þennan sama dag. Hann fór með blöðrurnar, nælurnar,
dreifimiðana, veggspjöldin og annað sem hann hafði útbúið allt saman á
haugana. Og minntist ekki á framboðið við nokkurn mann.
Það eina sem gladdi Mörð í tengslum við stjórnlagaþingið var háðuleg
útreið félaga hans úr Lögmannafélaginu í kjörinu. Eiginlega var Mörður feginn
svona eftirá að hafa verið útskúfaður með þeim hætti sem gert var af hálfu
ritstjórnar Lögmannablaðsins og ákvað hann að erfa ekki ósómann.